Περί διαφθοράς

Όμως ο στρατηγός, αντί να επιστρέψει στη Σπάρτη, προτίμησε να αρπάξει μερικά τάλαντα και να το σκάσει. Με άλλα λόγια, η αρπαχτή είναι φαινόμενο γνωστό εξ αρχαιοτάτων χρόνων και άμεσα συνδεδεμένο με τη «φύση του ανθρώπου». Το φαινόμενο όμως μεγιστοποιείται όταν ο ανθρώπινος παράγοντας ασκεί εξουσία. Κατά κανόνα η εξουσία διαφθείρει τα μέγιστα.

•Ωστόσο, όσο ουτοπικό είναι να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να εξαλείψει τη διαφθορά, υψώνοντας τη σημαία της ηθικής, άλλο τόσο επικίνδυνο είναι να ισχυρίζεται ότι δεν γίνεται τίποτα. Πολλά μπορούν να γίνουν ώστε να περιοριστεί σημαντικά το φαινόμενο της διαφθοράς, αρκεί οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου να διαμορφώσουν μια εθνική πολιτική καταπολέμησης της διαφθοράς. Αντ’ αυτού κατά κανόνα η αντιπολίτευση κατηγορεί τη συμπολίτευση για διαφθορά κι όταν γίνει συμπολίτευση «λούζεται» τις κατηγορίες της. Και ακριβώς αυτό συμβαίνει με την κρατούσα κατάσταση σήμερα.

•Η λύση είναι μία: να πάψει να χρησιμοποιείται ως πολιτικό όπλο η διαφθορά για την εξόντωση του αντιπάλου. Να κάτσουν σ’ ένα τραπέζι τα πολιτικά κόμματα και να συναποφασίσουν το πλαίσιο καταπολέμησης της διαφθοράς. Στο μεταξύ, όσο ο κρατικός μηχανισμός στελεχώνεται χωρίς αξιοκρατία, με κομματικούς «κολλητούς», όσο το πολιτικό προσωπικό αναζητεί «χρηματοδότες» για να εκλεγεί σε δημόσια αξιώματα, όσο οι ελεγκτικοί θεσμοί στελεχώνονται με κομματικούς αξιωματούχους, όσο δεν θεσμοθετείται η κοινωνική λογοδοσία της εξουσίας, τόσο η διαφθορά θα θεριεύει. Καιρός είναι να κατανοήσει και η κυβέρνηση Καραμανλή ότι η ρητορική της ηθικής και της μηδενικής ανοχής αδυνατούν να πλήξουν τη «Λερναία Ύδρα» της διαφθοράς. Απαιτούνται ανατρεπτικές πολιτικές…