Επιστροφή στην Ιθάκη…
H επιταγή του ποιητή βρίσκει την έκφραση στην πολιτική πορεία του Γεράσιμου Αρσένη. «Μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες». Όμως και «γεμάτος γνώσεις»; Κεφαλονίτης την καταγωγή. Ο «πλάνης βίος» στην ψυχοσύνθεσή του. «Πολλά ανθρώπων άστεα οίδεν και νόον έγνω»… Επέστρεψε στην Ιθάκη και άφησε να διαφανεί το του Πλάτωνος, «ουκ ειμί Αθηναίος, κοσμοπολίτης γαρ»… Αλλά «πάντα στον νου του δεν είχε την Ιθάκη». Παράβλεψε ότι «το φτάσιμο εκεί ήταν ο προορισμός του»… Βίασε το ταξίδι… Και δεν ευχήθηκε «καλύτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει…» και έμπειρος «πια ν’ αράξει στο νησί, πλούσιος με όσα κέρδισε στον δρόμο, μη προσδοκώντας πλούτη να του δώσει η Ιθάκη»…
Δάμασε μεν την πολιτική συγκυρία και άδραξε το τιμόνι της ιδιόρρυθμης ελληνικής οικονομίας, αλλά «κοσμοπολίτης γαρ», στη διαχείριση παραγνώρισε το «εξελίσσεσθε» που εμπεριέχει την Αλλαγή, τις καινοτομίες, την αναπροσαρμογή, την επέκταση καθώς και τη σύνθεση δημόσιας και ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Πολλοί των «συντρόφων» του καταλόγισαν την έλλειψη «δημιουργικής φαντασίας». Και μάλιστα «λανθασμένους υπολογισμούς» τη στιγμή που «η επιστημονική και τεχνική πρόοδος αυξάνει καθημερινά και οι δύο αυτοί τομείς είναι αναγκαίο να συνδεθούν στενά με την Αλλαγή και τις καινοτομίες».
Οι «διαχειριστές της Αλλαγής», μεταξύ των οποίων και ο Γεράσιμος Αρσένης, διαπνεόμενοι από το Πλατωνικό, «κοσμοπολίτης γαρ», διασκέλισαν την υφιστάμενη ελληνική πραγματικότητα καθώς και τον βαθμό δεκτικότητας των καινοτομιών που θα ήταν σε θέση να αφομοιώσει και εντάξει στο ενεργητικό της.
Το «Σύστημα» βαθιά ριζωμένο στη συνείδηση του Νεοέλληνα ήταν βέβαιο ότι θα αντιδρούσε παντοιοτρόπως στην Αλλαγή, τον Εκσυγχρονισμό, την Καινοτομία. Πέραν τούτων εμφανείς ήταν στον ορίζοντα των αρχών της δεκαετίας του ’80 και εντεύθεν οι επιδιώξεις του να διαβρώσει -τελικώς το πέτυχε- την Αλλαγή. Η τελευταία αναπαρήγαγε σε σύντομο χρονικό διάστημα το «Σύστημα των πολιτευτών», που ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα το είχε επισημάνει ο ριζοσπάστης μελετητής των ελληνικών κοινωνικών φαινομένων, Γεώργιος Σκληρός.
• «Το Σύστημα -γράφει- εδημιούργησε μία κατηγορία ασυνείδητων πολιτευτών, που δεν εκοίταξαν τίποτε άλλο παρά τα προσωπικά τους μικροσυμφέροντα και τις προσωπικές τους μικροφιλοτιμίες και παραμελούσαν τα εθνικά τους καθήκοντα. Και γύρω από τους πολιτευτές αυτούς σχηματίστηκε μια ολόκληρη τάξη αέργων και παράσιτων ανθρώπων, οι οποίοι για προσωπικά οικονομικά συμφέροντα έκαμναν κάθε είδους φαυλότητα εις βάρος του δημόσιου ταμείου και των συμφερόντων του Έθνους… Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν το ρεμπελιό, μία αιώνια απραξία και αφροντισιά για τα εθνικά και κοινωνικά ζητήματα…»
Την ίδια στιγμή οι «Διαχειριστές της Αλλαγής», στα πλαίσια των κοσμοπολίτικων θεωρήσεών τους, εξαπολύουν μεν «γιγάντια κύματα αλλαγών» και ενώ κανένα απ’ αυτά δεν έχει κυριαρχήσει, δεν προχωρούν στην επιβαλλόμενη διάγνωση ότι στην Κοινωνία και μάλιστα τη νεοελληνική, που δέχεται αυτούς τους ισχυρούς κυματισμούς, είναι αναγκαίο να δοθεί ευκρινής η εικόνα του μέλλοντος.
Οι «Διαχειριστές της Αλλαγής» αδυνατούν να διευκρινίσουν στον Πολίτη τη σημασία των Αλλαγών και των συγκρούσεων που προκαλούνται. Η σύγκρουση των κυμάτων δημιουργεί έναν φουρτουνιασμένο ωκεανό, γεμάτο από αντίθετα, αλληλοσυγκρουόμενα ρεύματα και καταιγίδες που κρύβουν τα βαθύτερα, σημαντικότερα από ιστορική και κοινωνιολογική άποψη, παλιρροϊκά κύματα.
Οι διακυμάνσεις «εντός, εκτός και επί ταυτά» στην πολιτική πορεία του Γεράσιμου Αρσένη τον οδηγούν στο πηδάλιο της Εκπαίδευσης.
Δεν αγνοεί τις διδαχές διακεκριμένων επιστημόνων, Ελλήνων και ξένων που συνδέουν την Εκπαίδευση με το Καινούργιο και το Δημιουργικό. Και δεν είναι μόνο ο Δάσκαλος Αλέξανδρος Δελμούζος, που διακηρύσσει σ’ όλους τους τόνους ότι ο κύριος σκοπός της Εκπαίδευσης είναι να δημιουργήσει ανθρώπους δημιουργικούς, εφευρετικούς, εξερευνητές, ενώ οι ειδικοί όταν αναφέρονται στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση επισημαίνουν ότι «αυτή δεν πρέπει στη μετάδοση γνώσεων ή στην επιστημονική έρευνα, αλλά στη συνοχή της Γνώσης με το άρτυμα της ζωής, ενώνοντας το νέο με το παλιό σε μία θεώρηση μάθησης με πλήρη δημιουργική φαντασία».
Η «Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση» που έθεσε σε κίνηση, παραμένει, προς το παρόν, αμφιλεγόμενο αν «και στους τρεις κύκλους της εκπαίδευσης η μετάδοση των γνώσεων βασίζεται στη δημιουργική φαντασία». Και επιπλέον «αν η δημιουργική φαντασία δεν καλλιεργείται, αν δεν εφαρμόζεται, αν δεν αναπτύσσεται στο σχολείο (Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο, Πανεπιστήμιο) η χρησιμότητα της εκπαίδευσης εκμηδενίζεται».
Γεράσιμος Αρσένης, επιστροφή στην Ιθάκη… Στη νέα πολιτική πορεία του, άραγε, «τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσει…»;