το τρίτο μάτι

***
Ο νέος στρατιωτικός ηγέτης της Τουρκίας, ο «σκληρός στρατηγός Μπουγιοκανίτ», ξεκαθάρισε στις πρόσφατες δηλώσεις του ότι όσοι -στο εσωτερικό η στο εξωτερικό- πίστευαν ότι ο στρατός θα απεκδυθεί του ρόλου επόπτη της λειτουργίας του τουρκικού πολιτεύματος καλύτερα να το ξεχάσουν.
Η ίδια η επιβολή του στην ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων, σε πείσμα της αντίθεσης του Ερντογάν, με τον οποίο είχε συγκρουσθεί βίαια -και κατισχύσει- μόλις προ μηνών, σηματοδοτούσε τη διάλυση αυτής της ψευδαίσθησης. Όχι μόνον οι ξένοι, αλλά και ντόπιοι αναλυτές -και οι επιεικέστεροι και πλέον φιλόφρονες προς την πολιτική της κ. Μπακογιάννη- επισημαίνουν μια στροφή της Τουρκίας στον εθνικισμό, μια μεταστροφή της τουρκικής κοινής γνώμης από την ευρωπαϊκή οπτασία,
αντίστοιχη με την διευρυνόμενη στη ΕΕ απέχθεια προς την ένταξη της Τουρκίας. Συμπίπτουν σ’ αυτή τη διάγνωση και ο κ. Καρτάλης του «Βήματος» και ο κ. Ιορδανίδης της «Καθημερινής»…

***
«Με βάση αυτά τα προφανή -συμπεραίνει ο κ. Ιορδανίδης- θα πρέπει να διερωτάται κανείς, πλέον, σε τι στηρίζεται το ελληνικό ιδεολόγημα των τελευταίων ετών, δηλαδή ότι η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση θα ασκούσε τέτοιαν έλξη, ώστε να μεταμορφώσει την Τουρκία σε χώρα δυτικού τύπου». Και ο ηπιότατος σχολιαστής καταλήγει με την ακόλουθη αιχμηρή παραίνεση: «Η κ. Ντόρα Μπακογιάννη ως υπουργός Εξωτερικών καλείται να αντιμετωπίσει τη νέα πραγματικότητα στην Τουρκία, θυσιάζοντας προφανώς κάποιες εμμονές της περί της πορείας των ελληνο-τουρκικών σχέσεων. Η μόνη επιλογή είναι η αναζήτηση μιας νέας ισορροπίας…». Παρόμοια -αν και πιο απερίφραστα- δεν έπαψε να επισημαίνει ο υπογράφων, από της εποχής-μπάχαλο, κατά Πάγκαλον. Αλλά η βαρεία κώφωση (και κωφότητα) της εξουσίας προκύπτει αθεράπευτη…

***
«Η πολιτική της Ελλάδος παραμένει σταθερά στην υποστήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής της ΄Αγκυρας», επανέλαβε και την Τρίτη, ο υφυπουργός κ. Βαληνάκης, στενός συνεργάτης και ομόδοξος της κ. υπουργού.
Η δήλωση (σερβιρισμένη με τα «εφόσον», «εκπλήρωσης προϋποθέσεων» και λοιπά συνήθη καρυκεύματα προς
εσωτερική κατανάλωση) έγινε στα πλαίσια δημόσιας συζήτησης «για τη στήριξη του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της Τουρκίας». Ο κ. Πάγκαλος απεφάνθη ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή. Ο κ. Παπαγιαννάκης προκύπτει από το ρεπορτάζ αδιαπέραστα σιβυλλικός…

***
Η συζήτηση -με συντονιστή τον κ. Παπαχελά! – πραγματοποιήθηκε στους ευτραφείς κόλπους του ΕΛΙΑΜΕΠ. Της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης πού χρηματοδοτείται από το ΥΠΕΞ (αλλά και από το εξωτερικό) και εκπαιδεύει «νέους ηγέτες». Αρχικά είχε ταχθεί κατά της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ. Μετά προπαγάνδιζε υπέρ του Σχεδίου Ανάν. Μετά το συντριπτικό δημοψήφισμα, οργάνωσε -σε συνεργασία με το βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών- «κλειστά σεμινάρια», για την «αντιμετώπιση της νέας κατάστασης». Από τα οποία αποκλείσθηκε η συμμετοχή εκπροσώπου της κυπριακής κυβέρνησης.
Ο γ. διευθυντής αυτής της ΜΚΟ, κ. Κουλουμπής (συμμετέσχε στη συζήτηση) αρθρογραφεί στην «Καθημερινή» υπέρ συμβιβασμού με την Τουρκία, στα δέκα, οκτώ, έξι μίλια… Ο κ. Βαληνάκης υπήρξε στέλεχός της. Νέοι ηγέτες, νέας Ελλάδας! Δύσμοιροι ΄Ελληνες νέοι…

***
Και μιλώντας για νέους «ηγέτες»: Αυτός ο Γιωργάκης πότε θα ανακαλύψει τα όρια μεταξύ του σχετικά σοβαρού με το απόλυτα γελοίο; Τι ήθελε στην Πάτρα να διαβάζει τα ονόματα ιστορικών μεγεθών ως το πνευματικό γενεαλογικό του δένδρο;
Δεν υποψιάζεται το τραγικό των συγκρίσεων; ΄Όχι, φυσικά στην πλατεία των πλαστικών σημαιών. Αλλά στον ευρύτερο κόσμο των τηλεθεατών, όσων γνωρίζουν ποιος ήταν ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου και τι αντιπροσώπευε: Ως παιδεία, καλλιέργεια, υψηλό κοινωνικό ιδεαλισμό, διορατικότητα, πατριωτισμό και συνοπτικά Ποιότητα, πλειάδας Ελλήνων πολιτικών εκείνης της γενιάς. Τι θέλει τις συγκρίσεις με την παρούσα; Τη σχέση του με αυτούς που απαρίθμησε την κατέδειξε άλλωστε και η αναφορά του στον γενναίο δημοκράτη, πατριώτη αγωνιστή που τον δολοφόνησε η χούντα, τον Νικηφόρο Μανδηλαρά. Τον μετονόμασε σε «Γιώργο Μανδηλαρά»! Ποιον βάζει να του γράφει αυτές τις ομιλίες για κούκλα εγγαστρίμυθου;

***
Τώρα για τη συζήτηση του ΕΛΙΑΜΕΠ, τόσο η οργάνωσή της σ’ αυτή τη συγκυρία όσο και η δήλωση του υφυπουργού των Εξωτερικών αποκαλύπτουν ποια είναι η στάση της κυβέρνησης στις αγωνιώδεις μανούβρες που επιχειρούνται στους κόλπους της Κομισιόν στις Βρυξέλλες, για να αποσοβηθεί η «σύγκρουση τραίνων» με την Τουρκία, τον Δεκέμβριο. Στους διάφορους ελιγμούς, που σκαρφίζονται οι φανατικοί θιασώτες της τουρκικής ένταξης είναι η παραπομπή της Τουρκίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τη μη εφαρμογή του πρωτοκόλλου, δηλαδή να της δοθεί αναστολή για το άνοιγμα λιμανιών και αεροδρομίων της στην Κύπρο. Μια άλλη φαεινή ιδέα -που διέφυγε (;) στις δηλώσεις του Δανού πρωθυπουργού στη Λευκωσία- είναι να μπλοκαρισθούν ορισμένα κεφάλαια, αλλά να συνεχισθούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις στα άλλα…

***
Αμμόχωστος και εμπόριο με τους Τουρκοκυπρίους είναι επίσης πιόνια που μετακινούνται δοκιμαστικά στη σκακιέρα αυτού του παιγνιδιού. Η κυπριακή κυβέρνηση
έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν παίζει αυτή τη φορά. Θα δεχθεί την αναστολή, μέχρι τις τουρκικές εκλογές, μόνο υπό δεσμευτικές εγγυήσεις: Ότι περαιτέρω άρνηση συμμόρφωσης της Τουρκίας θα επιφέρει την αυτόματη διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Ο νέος, ευφυής και ευέλικτος υπουργός των Εξωτερικών κ. Λιλλήκας (σπουδές στη Γαλλία), με άοκνες περιοδείες στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ενημερώνει για τη θέση της χώρας του. Οι πρόσφατες συνομιλίες με τη συνάδελφό του της Αθήνας εξασφάλισαν ότι τουλάχιστον δεν θα τη βρει αντιμέτωπη. Αυτό πάντως γράφτηκε στον κυπριακό Τύπο. Θα επαληθευθεί άραγε;
Η δήλωση Βαληνάκη, η επίσκεψη Γκιουλ στις παραμονές υποβολής της έκθεσης της Κομισιόν τον Οκτώβριο (ελληνικό πιστοποιητικό αρίστης διαγωγής) και η αναμενόμενη επίσκεψη Μπουγιουκανίτ παρέχουν την απάντηση…

***
Μόνη η Κύπρος -και το έχει πλέον συνειδητοποιήσει- αναζητεί συμμάχους,
ή παραστάτες, αλλού. Και η προβολή της στρατηγικής σημασίας της στον πόλεμο του Λιβάνου, σε συνδυασμό με τη διπλωματική ευστροφία της, την βοηθά να τους βρίσκει. Για τη στάση της Αθήνας, το έχει πλέον πάρει απόφαση. Τις φροντίδες της ελλαδικής διπλωματίας τις μονοπωλεί τώρα η Νέα Υόρκη, με την προεδρία του Συμβουλίου Ασφαλείας. Με ό,τι αυτό υπόσχεται σε photo opportunities, δημόσιες σχέσεις διεθνούς εμβέλειας και επιδόσεις ιδανικής «στρατηγικού εταίρου»…

***
Άσχετο, αλλά όχι τόσο. Όταν η κ. Γιαννάκου υποχρεώνει τους Κυπρίους να δηλώνουν ότι δεν είναι ελληνικής καταγωγής για να γραφτούν στα ελληνικά πανεπιστήμια, αυτό είναι τουλάχιστον ύποπτο. Όταν εισάγει τα τουρκικά σαν ξένη γλώσσα στο γυμνάσιο, αυτό είναι γραμμή. Όταν (σ’ αυτή τη σειρά και εκπαιδευτική συγκυρία) απαγορεύει την εξομολόγηση, αυτό είναι πολιτική παράνοια…

***
Τώρα γιατί αυτό το εύσημο του «στρατηγικού εταίρου» εμένα μου « θυμίζει τους ηχηρούς τίτλους που απένεμε σε Αφρικανούς φυλάρχους των αποικιών, τον προπερασμένο αιώνα, η Βρετανική Αυτοκρατορία; «Στρατηγικός εταίρος» στον οποίο επιφυλάσσονται εκδηλώσεις αλληλεγγύης όπως: Η αιφνιδιαστική αναγνώριση των Σκοπίων ως Δημοκρατίας της Μακεδονίας». Οι ενέργειες παράκαμψης της Ελλάδος, με αγωγό Βουλγαρίας-Σκοπίων-Αλβανίας. Οι συστάσεις της κ. Κοντολίζας κατά του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης, με συνέπεια την ενεργειακή εξάρτησή μας από την Τουρκία και η αμερικανική αντίθεση τώρα στον αγωγό ρωσικού αερίου από την Τουρκία μέσω Ελλάδας στην Ιταλία, που συζήτησαν Πούτιν και Καραμανλής. Η πρόσφατη τορπίλη κατά του ελληνικού τουρισμού, με το αμερικανικό «προξενικό δελτίο», για «υψηλή απειλή τρομοκρατικών επιθέσεων εναντίον Αμερικανών» και στη χώρα μας. Και βέβαια η τελευταία εξαίρεση από τις Νατοϊκές ασκήσεις, «της Λήμνου και όλων των άλλων νησιών του Αιγαίου, για τα οποία υπάρχει διαμάχη περί τη στρατιωτικοποίησή τους». Με την οποία το ΝΑΤΟ υιοθετεί τις τουρκικές θέσεις. Αυτά δεν δικαιολογούν το ερώτημα: Μήπως αυτός ο τίτλος «στρατηγικός εταίρος» έχει μόνο προσωποπαγή χαρακτήρα, κατά το προηγούμενο των φυλάρχων στις άλλοτε βρετανικές αποικίες;…

***
Ωστόσο η νέα αγγλοσαξονική αποικιοκρατική επιχείρηση στην Ασία και τη Μέση Ανατολή πνέει τα λοίσθια. Από το Αφγανιστάν σάκοι με πτώματα Βρετανών του ΝΑΤΟ (οι Αμερικανοί έχουν αποσυρθεί στους στρατώνες) με ρυθμό τριών την ημέρα (14 με την πτώση αεροπλάνου Τρίτεντ) και διαπιστώσεις βρετανών ανταποκριτών ότι ο εγκάθετος πρόεδρος Καρζάι… της Καμπούλ επιζητεί διαπραγματεύσεις με τους Ταλιμπάν, έχουν καταρρακώσει το όποιο κύρος του Μπλερ: Εξέγερση υπουργών του που αξιώνουν την άμεση παραίτησή του «για το καλό του κόμματος και της χώρας», εμφύλιος μεταξύ επιδόξων διαδόχων του και κατάρρευση των Εργατικών στις
δημοσκοπήσεις…

***
Στις ΗΠΑ -ενώπιον του φάσματος να βουλιάξει το κόμμα του στις προσεχείς κοινοβουλευτικές εκλογές, στο διογκούμενο κύμα κατά των πολέμων και της «Δημοκρατίας» (του εμφυλίου σπαραγμού) που εξήγαγε στο Ιράκ- ο Μπους προσπαθεί να τρομοκρατήσει με το φάσμα της τρομοκρατίας. Στην Ευρώπη, ο φινλανδός υπουργός Εξωτερικών που προεδρεύει στην ΕΕ συνιστά συνομιλίες με τη Χαμάς, που μολονότι εκλεγμένη κυβέρνηση, έχει καταχωρηθεί στην ευρωπαϊκή λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων – τη αξιώσει της Αμερικής. Διεθνής δημοσκόπηση αποκαλύπτει ότι η πλειοψηφία των Αμερικανών, όσο και των Ευρωπαίων, καταδικάζει τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» του αμερικανού Προέδρου. Νέος άνεμος φαίνεται να πνέει και στη Δύση. Θα φθάσει άραγε μέχρι τη νέα προεδρία του συμβουλίου Ασφαλείας, στο μέγαρο της Νέας Υόρκης;