Επικαιρότητα
1 Η αγγλόφωνη εφημερίδα «The Japan Times» σχολιάζει πικρόχολα την ισραηλινή επίθεση εναντίον του Λιβάνου και επισημαίνει: «Ο ισραηλινός πρωθυπουργός Εχούντ Ολμέρτ είχε υποσχεθεί νίκη σε σύντομο διάστημα, συντριβή της Χεζμπολάχ, επάνοδο των απαχθέντων ισραηλινών στρατιωτών, απαλλαγή του Λιβάνου από τον εναγκαλισμό με τη Συρία και ξεκαθάρισμα της περιοχής από τους τρομοκράτες. Ο πόλεμος στον Λίβανο κατέδειξε ότι οι μεγάλοι στόχοι αεροπλανοφόρων, τα τανκς και τα μαχητικά αεροσκάφη με καταστρεπτική ισχύ πυρός δεν αποτελούν πλέον το βασικό συστατικό κυριαρχίας ή το έμβλημα υπεροχής. Τα μικρά εξακολουθούν να είναι όμορφα, αλλά φαίνεται ότι παράλληλα έχουν καταστεί και φονικά. Όλοι εκείνοι που οραματίζονταν να εδραιώσουν μια νέα πολιτική και κοινωνική αρχιτεκτονική και μια νέα ισορροπία στην ασταθή και επικίνδυνη Μέση Ανατολή εις το εξής θα πρέπει να συμβιώσουν με αυτή την πραγματικότητα». Αυτά γράφει η σοβαρή συνάδελφος. Και δεν έχει άδικο. Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ κατήγαγαν περιφανή ήττα στον πόλεμο αυτόν. Κανέναν από τους στόχους τους δεν μπόρεσαν να επιτύχουν. Μόνο φόνους αμάχων και υλικές ζημιές πέτυχαν. Ο ΟΗΕ θα πρέπει να προσέξει η ειρηνευτική δύναμη να μη χρησιμοποιηθεί ως όργανο επίτευξης ορισμένων από τους στόχους που έθεσαν οι αρχιτέκτονες του αδικαιολόγητου αυτού πολέμου. Να μην πετύχουν τώρα τους στόχους τους, χρησιμοποιώντας το κύρος του ΟΗΕ και τις δυνάμεις των κρατών που προθυμοποιήθηκαν να συμμετάσχουν στην ειρηνευτική δύναμη. Πάντως, αυτή η πολεμική περιπέτεια του Ισραήλ πρέπει να του γίνει ένα γενναίο μάθημα. Το Ισραήλ ηττήθηκε γιατί είχε ανήθικους σκοπούς που η διεθνής κοινή γνώμη αμέσως τους διέγνωσε. Η ήττα του δεν είναι μόνο στρατιωτική (κανέναν από τους στρατηγικούς στόχους του δεν κατάφερε να πετύχει), αλλά κυρίως πολιτική. Έχασε τη διεθνή κοινή γνώμη. Και οι κυβερνήσεις των χωρών έδειξαν ότι άρχισαν να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους την κοινή γνώμη. Η δύναμη των λαών θα αναγκάσει ορισμένους διεθνείς ταραξίες να κάτσουν στα αβγά τους και να σταματήσουν να προκαλούν τη νοημοσύνη μας. Αυτό είναι το καινούργιο μάθημα που πρέπει να διδάχτηκαν ορισμένοι από τους ηγέτες. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούν τόσο το καλύτερο για την ειρήνευση του πλανήτη μας.
2 Η υπερσυντηρητική εφημερίδα «The New York Times» θρηνεί για την κατάσταση που επικρατεί στο Αφγανιστάν. Εκεί οι Αμερικανοί πήγαν ως «ελευθερωτές» και τι κατάσταση έχουν δημιουργήσει; Μας την περιγράφει με μελανά χρώματα η εφημερίδα αυτή. Ο διορισμένος από τους Αμερικανούς αφγανός Πρόεδρος Χαμίντ Καρζάι δεν μπόρεσε να προωθήσει την εσωτερική ασφάλεια ούτε να εξασφαλίσει την παρουσία του κράτους σε όλες τις περιοχές της χώρας, δεν κατάφερε να βελτιώσει την οικονομική κατάσταση και να οργανώσει αποτελεσματική διοίκηση. Έτσι η χώρα τώρα πλήττεται από τη διαφθορά, την ισχύ των πολεμάρχων και την εγκληματική δραστηριότητα των εμπόρων ναρκωτικών. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον επόμενο ήταν να οργανωθούν οι Ταλιμπάν και να γίνουν απειλητικοί. Αυτές είναι οι διαπιστώσεις της εφημερίδας που δεν απέχουν από την πραγματικότητα και, ως πιστή σωματοφύλακας του συντηρητισμού και της αντίδρασης, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στην Ουάσινγκτον ότι η μάχη για την «απελευθέρωση» του Αφγανιστάν κινδυνεύει να χαθεί. Και συνιστά φυσικά ότι αυτή η μάχη δεν πρέπει να χαθεί. Οι Αμερικανοί πήγαν τάχα ως απελευθερωτές και γέμισαν τη χώρα αυτή με λαθρεμπόρους ναρκωτικών, με δωσίλογους, με μαυραγορίτες, με ισχυρούς πολέμαρχους, με διεφθαρμένη και παραλυμένη κρατική διοίκηση. Η «απελευθέρωση» ίσχυσε μόνο για την εγκληματικότητα! Όλες οι εγκληματικές φυσιογνωμίες έγιναν «ηρακλείς» του νέου καθεστώτος και των δυνάμεων κατοχής, για να μπορούν με ευκολία και ασφάλεια να αναπτύσσουν την εγκληματική τους δραστηριότητα. Είναι επόμενο να επωφελούνται από μια τέτοια κατάσταση και να χαλκεύουν δεσμά για τον λαό του Αφγανιστάν, πουλώντας φιλοαμερικανισμό και τάχα αντιτρομοκρατική δράση. Μέσα στο «απελευθερωτικό» αυτό κλίμα το έργο των Ταλιμπάν γίνεται εύκολο και αφάνταστα δύσκολο για τους κατακτητές και τους ντόπιους συμμάχους τους. Το μεγαλύτερο μέρος της χώρας αυτής ελέγχεται από τους στρατευμένους Ταλιμπάν που εύκολα οργανώθηκαν και εφοδιάζονται με όπλα και πολεμοφόδια. Αν υποθέσουμε ότι ο Μπους πήγε εκεί ως απελευθερωτής και για να πατάξει την τρομοκρατία, απίθανο κατά τη γνώμη μας, δεν έπεται ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Αυτό το παλιό δόγμα έχει καταπέσει στις μέρες μας. Οι αγνοί και ευγενείς σκοποί για να πραγματοποιηθούν χρειάζονται αγνά και ευγενή μέσα. Αυτά πρέπει να έχει υπόψη της η σημερινή αμερικανική ηγεσία.