Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος

Ποια πρόσωπα θεωρεί η αγορά ως ανθρώπους των τραπεζών; Και ποια πρόσωπα συνέβαλαν με την πολιτική τους στο να κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους; Αλλά και να κάνουν την Ελλάδα ελντοράντο στα ξένα επενδυτικά κεφάλαια και στις μεγάλες ελληνικές τράπεζες;

Οπως λένε στην αγορά, ο Νίκος Χριστοδουλάκης επί ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Αλογοσκούφης έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ενισχύσουν τις τράπεζες, τους μετόχους τους και τα υψηλόβαθμα στελέχη τους. Όχι φυσικά εσκεμμένα.

Ίσως τους παρέσυραν φίλοι τους τραπεζίτες. Ο πρώτος συνδεόταν με στενή φιλία με τον Νίκο Καραμούζη της Eurobank και ο δεύτερος με τον συμπαίκτη του στο τένις, Τάκη Αράπογλου, της ΕΤΕ και άλλους τραπεζίτες, καλούς παίκτες στο τένις.

– Και οι δύο ήταν βασικοί ομιλητές σε ημερίδες που οργάνωναν οι τράπεζες.

Απλώς η εναλλαγή ικανοποιούσε τις διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις: Οι δεξιοί ψηφιζαν Αλογοσκούφη και οι ΠΑΣΟΚτζήδες Χριστοδουλάκη.

– Και οι δύο ήταν καθηγητές οικονομικού πανεπιστημίου, ενώ στο παρελθόν ήταν συνεταίροι σε εταιρεία του Πανεπιστημίου.

– Επί υπουργίας Νίκου Χριστοδουλάκη ψηφίστηκε ο νόμος 2992/20.3.02 περί συγχωνεύσεων, που επέτρεψε στις τράπεζες να απορροφήσουν εταιρείες επενδύσεων, δηλαδή εταιρείες ειδικού τύπου που διαχειρίζονταν χρήματα τρίτων και απαλλάσσονταν από φόρο εισοδήματος, και να τύχουν οι τράπεζες των ευνοϊκών φορολογικών κινήτρων του εν λόγω νόμου: 10% λιγότερος φόρος τον 1ο χρόνο, 5% τον 2ο χρόνο με αποτέλεσμα ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής των τραπεζών να είναι από 13% έως 20% ενώ των άλλων ανωνύμων εταιριών 40%!

Ο νόμος αυτός επανελήφθη ακριβώς ο ίδιος από τον Αλογοσκούφη επειδή οι τραπεζίτες δεν πρόλαβαν να υλοποιήσουν τις συγχωνεύσεις (νόμος 3296/13.12.04).

Tι αποτέλεσμα είχε αυτός ο νόμος; Να αυξηθούν τα κέρδη των τραπεζών, να ανέβουν οι μετοχές τους και να πλουτίσουν μερικές δεκάδες υψηλόβαθμα στελέχη τραπεζών από τα stock options (εταιρικά προγράμματα διάθεσης μετοχών σε προνομιακές τιμές σε υψηλόβαθμα στελέχη).

Τα κέρδη που έβγαλαν από τα stock options τα στελέχη μόνο μιας τράπεζας ανέρχονται για μία μόνο χρονιά (γιατί stock options δίνονται κάθε χρόνο) σε άνω των 40 εκατ. ευρώ και μάλιστα αφορολόγητα γιατί η υπεραξία δεν φορολογείται!

– Ψήφισε ο Χριστοδουλάκης την απαλλαγή των τραπεζών από την παρακράτηση φόρου 10% στα ομόλογα του δημοσίου. Το ίδιο έκανε και ο Αλογοσκούφης.

– Ο Νίκος Χριστοδουλάκης έδινε τις δουλειές των μετοχοποιήσεων με απ’ ευθείας αναθέσεις σε ξένους χρηματοοικονομικούς οίκους και στις εκλεκτές της κυβέρνησης ελληνικές τράπεζες, πολιτική που τη συνέχισε ο Γ. Αλογοσκούφης. Μέχρι τώρα έχουν δοθεί από την κυβέρνηση 500 εκατ. ευρώ την τελευταία διετία σε ξένους συμβούλους, ενώ οι Έλληνες έχουν την τεχνογνωσία.

– Ο Νίκος Χριστοδουλάκης απαγόρευσε στις ελληνικές χρηματιστηριακές και τράπεζες να διαθέτουν μετοχές των υπό μετοχοποίηση δημοσίων εταιρειών σε τελικούς πελάτες επενδυτές εξωτερικού. Άφησε το προνόμιο μόνο στους ξένους χρηματοοικονομικούς οίκους, ενώ οι ευνοούμενες ελληνικές τράπεζες οι οποίες συμμετείχαν στις μετοχοποιήσεις διεκπεραιώνουν στη συνέχεια τις συναλλαγές των ξένων, που γι’ αυτό εμφανίζουν στο χρηματιστήριο αυτά τα τερατώδη μερίδια αγοράς. Ο Αλογοσκούφης συνεχίζει την ίδια πολιτική. Μάλιστα ομιλεί στο εξωτερικό σε πελάτες ξένων οίκων και ποτέ ελληνικών, όπως ακριβώς έκανε και ο Χριστοδουλάκης, αλλά και σε ξένους πελάτες της Eurobank.

– Στο τέλος του 2003, με τον νόμο της Βουλής 3152/03 παρέδωσε ο Χριστοδουλάκης την εισηγμένη εταιρία που είναι μονοπώλιο και χαρατσώνει τους επενδυτές με τις πιο εξωφρενικές τιμές στην Ευρώπη, «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑ» Α.Ε., στις τράπεζες σε τιμή 3,73 ευρώ ανα μετοχή. Μέχρι τώρα οι τραπεζίτες πήραν πίσω από την ΕΧΑΕ όλα τα λεφτά που έδωσαν μαζί με τους τόκους. Δηλαδή πήραν πίσω επιστροφή κεφαλαίου 2,05 ευρώ ανά μετοχή και μέρισμα 0,20 ευρώ/μετοχή το 2005 και επιστροφή κεφαλαίου 1,25 ευρώ ανά μετοχή σύν μέρισμα 0,25 ευρώ/μετοχή το 2006, ενώ η χρηματιστηριακή τιμή στις 30/8/06 ήταν στα 12,70 ευρώ, δηλαδή άνοδος 260%, ενώ ο Γενικός Δείκτης ανέβηκε μόνο 65%. Το σκάνδαλο που ζητάει την επέμβαση του νέου εισαγγελέα του Α.Π. κ. Σανιδά -και εμπλέκονται τόσο πολιτικά όσο και μη πολιτικά πρόσωπα για απάτη, απιστία και υπεξαίρεση- γίνεται μεγαλύτερο, εάν ληφθεί υπόψη ότι η ΕΧΑΕ είχε στο ταμείο της αυτά τα χρήματα, 500 εκατ. ευρώ, που δήθεν έδωσαν οι τραπεζίτες στο Δημόσιο. Απλώς πούλησαν τις μετοχές που είχαν αγοράσει οι ιδιώτες Πρόεδροι του Χρηματιστηρίου και βρίσκονταν στο χαρτοφυλάκιο της ΕΧΑΕ και πήραν τα λεφτά που δήθεν έδωσαν. Καραμπινάτη απιστία δηλαδή κύριε Σανιδά, κυρία Μπενάκη. Απαιτείται άμεση σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για να μην υπάρξει παραγραφή στο σκάνδαλο.

– Πέραν της σκανδαλώδους τιμής, ακόμα μεγαλύτερο σκάνδαλο αποτελεί η παράδοση αυτού του μονοπωλίου της ΕΧΑΕ στις μεγάλες τράπεζες ολόκληρης της αγοράς χρήματος και κεφαλαίου, ανωμαλία μοναδική στα παγκόσμια χρονικά. Όλη η χρηματιστηριακή αγορά και οι επενδυτές αλλά κυρίως ο Σύνδεσμος Εισηγμένων και ο τότε πρόεδρός του κ. Στεριώτης διαμαρτυρήθηκε τότε έντονα, αλλά εις μάτην παρά τις βαρύτατες κατηγορίες για τον αναμενόμενο στραγγαλισμό της Ελληνικής Οικονομίας και τη μονοπώληση όλων των αγορών κεφαλαίου και χρήματος. Ο κ. Αλογοσκούφης παρά τις διαμαρτυρίες του, τις διαπιστώσεις περί ολιγοπωλίου του χρηματοπιστωτικού συστήματος στη συζήτηση της Βουλής για τον νόμο 3152/03 και τις υποσχέσεις αντιστροφής της συναλλαγής, όταν ήταν στην αντιπολίτευση δεν το έπραξε, ούτε ως υπουργός έστειλε υποθέσεις στην Επιτροπή Ανταγωνισμού ή πρότεινε για αποστολή στην Επιτροπή στον αρμόδιο Υπουργό κ. Σιούφα παρά του ότι και ως υπουργός έκανε επανειλημμένες δηλώσεις περί ολιγοπωλίου των τραπεζών. Αντιθέτως, και στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς διόρισε πρόσωπα που προέρχονται από τράπεζες και είναι δέσμια των τραπεζικών συμφερόντων.

Έτσι το παζλ στραγγαλισμού της Εθνικής Οικονομίας και των επενδυτών-καταναλωτών ολοκληρώθηκε. Τελευταίο αναφέρουμε το σκάνδαλο σε βάρος των εργαζόμενων στο χρηματιστήριο και της Οικονομίας μας. Εξήντα εργαζόμενοι στο χρηματιστήριο μεταφέρθηκαν και φορτώθηκαν στο Ελληνικό Δημόσιο με τη συμφωνία του 2003.

Ο Χριστοδουλάκης χειραγώγησε όλο το χρηματιστήριο, χρησιμοποιώντας την αμαρτωλή ΔΕΚΑ και τον γενικό γραμματέα αποκρατικοποιήσεων Κουσουλάκο, μέσω Εθνικής Χρηματιστηριακής κυρίως και με τη βοήθεια ξένων.

Ο Αλογοσκούφης καλύπτει τα πολιτικά πρόσωπα, και κυρίως τους πραγματικούς υπευθύνους (Χριστοδουλάκη κ.λπ.) για την ΔΕΚΑ, το έγκλημα του χρηματιστηρίου για τα πολιτικά πρόσωπα παραγράφεται και χρησιμοποιεί τους ξένους για να χειραγωγήσει λίγες κρατικές μετοχές.

Ο Χριστοδουλάκης ψήφισε τον νόμο 2836/2000, που απαλλάσσει από ευθύνες, στο άρθρο 3, τα μέλη του Δ.Σ. της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς. Τον νόμο αυτό τον εκσυγχρόνισε και τον διεύρυνε ο Αλογοσκούφης το 2006 (νόμος 3483/2006).

Η εν γένει πολιτική τους ήταν στην ίδια κατεύθυνση. Ο μεν Χριστοδουλάκης έκρυβε ελλείμματα, ο δε Αλογοσκούφης κρύβει χρέος. Ο μεν πρώτος εμφάνιζε μειωμένες πληρωμές τόκων, ο δε δεύτερος μεταφέρει υποχρεώσεις στο μέλλον μέσω δανεισμού με swap.

Ο Αλογοσκούφης επέστρεψε μάλιστα στη μέθοδο καταγραφής των πληρωμών των εξοπλιστικών προγραμμάτων στην παραλαβή και όχι στην εκταμίευση.

Η φορολογική μεταρρύθμιση και των δύο είναι προσανατολισμένη στη μείωση των φόρων των επιχειρήσεων.

Και οι δύο προσπαθούν να δημιουργήσουν έσοδα, πουλώντας κρατική υπηρεσία μέσω χρηματιστηρίου. Η μόνη διαφορά που δημιουργεί εντυπώσεις στα κανάλια είναι στις τιμές. Πόσο πούλησε ο ένας και πόσο ο άλλος. Διαφορά που σχετίζεται κυρίως με την κατάσταση των διεθνών κεφαλαιαγορών. Ο Αλογοσκούφης πούλησε ακριβότερα τον ΟΠΑΠ, ενώ ο Χριστοδουλάκης πούλησε ακριβότερα την Αγροτική.

Πώς να μην νιώθει απογοητευμένος ο κόσμος και από τα δύο μεγάλα κόμματα;