Βυζάντιον
Όπως καταλαβαίνετε, η κατάστασή μου έχει εκτραπεί στα όρια της σχιζοφρένειας. Σκεφτόμουν να ανέβω και εγώ στην Έκθεση, όπου θα μπορούσα να εμφανιστώ και ως… έκθεμα, εις ανάμνησιν των παλαιών καλών εποχών που στον υπαίθριο χώρο λειτουργούσαν λαϊκά θεάματα με τέρατα και κούνιες! Αλλά σκέφτηκα ότι με το μισό υπουργικό συμβούλιο εκεί ο ανταγωνισμός θα είναι αθέμιτος.
Γράφω νωρίτερα από την επίσκεψη του κυβερνητικού κλιμακίου, αλλά προσπαθώ να φανταστώ την εικόνα του Καραμανλή μετά της συνοδείας του. Πριν από μερικές δεκαετίες θα είχε κάθε λόγο να εμφανιστεί έτσι σε ζωοπανήγυρη. Αλλά και πάλι η πρόκληση είναι μπροστά στη νέα διακυβέρνηση: ξέρετε τι σουξέ θα έκανε ένα περίπτερο όπου η κυβέρνηση θα παρουσίαζε τους υπουργούς μαζί με το έργο τους; Τι να σου πουν οι άλλοι εκθέτες, όταν εσύ μπορείς να δείξεις στο κοινό έναν Πολύδωρα, μία Γιαννάκου, πόσω μάλλον την Ντόρα;
Επίσης, δεν έχω εικόνα από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, αν και γνωρίζω ότι είναι πιθανό να σημειώθηκε κάποιο πρόβλημα στον συντονισμό. Βλέπετε, την ώρα της τελικής σύσκεψης των συνδικαλιστών η Εθνική μπάσκετ αγωνιζόταν απέναντι στους Αμερικανούς. Και μπορεί το αγωνιστικό φρόνημα να έμεινε υψηλό, αλλά ο συντονισμός έμεινε κάπως πίσω. Ήταν, πάντως, μία νίκη που τόνωσε το ηθικό του εργατικού κινήματος, αλλά η έξαψη επενδύθηκε από μία πικρή μελαγχολία, ειδικά για τους συνδικαλιστές της Αριστεράς. Μα, δεν είναι τρομερό; Να διώχνουμε τους Αμερικανούς από την Ιαπωνία, αλλά να μην μπορούμε να τους διώξουμε από τη Σούδα! Για σκεφθείτε το!
Νομίζω, βέβαια, πως το αργυρό μετάλλιο άξιζε μόνο και μόνο για την εικόνα του Αρχιεπισκόπου να ανταλλάσσει πάσες με τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Οι συνεπείς και παλαιοί φίλοι της Εθνικής ομάδας θα συμφώνησαν ότι, είκοσι χρόνια μετά, το σχήμα μπορεί να μη διαθέτει Χριστοδούλου, αλλά διαθέτει… Χριστόδουλο. Αδυνατώ να φανταστώ τι θα έκανε ο Αρχιεπίσκοπος έτσι και κατακτούσαμε το χρυσό μετάλλιο, αλλά επικοινωνιακά η επίσκεψη ήρθε μια χαρά και απάλυνε τον πόνο από την κατάργηση της εξομολόγησης στα σχολεία. Στη Μονή Πετράκη πρέπει να το παραδεχθούν: κάποιοι τρόποι για την προσέγγιση της νεολαίας είναι αναχρονιστικοί, πρέπει να εκσυγχρονιστούν. Άλλωστε, ελάχιστοι σώφρονες γονείς θα επέτρεπαν στο παιδί τους να απομονωθεί με έναν παπά. Μία καλή ιδέα είναι να βγουν παπάδες σε… Playstation. Το παιδάκι θα παίζει και, με την ευκαιρία, θα εξομολογείται στο μηχάνημα! Άλλη ιδέα είναι να κατέβουν οι σταρ της Εκκλησίας στον στίβο της εξομολόγησης. Δώστε μου, ας πούμε, την ευκαιρία να μείνω ολομόναχος μία ώρα με τον Αρχιεπίσκοπο. Γονατιστός θα πάω…
Υποθέτω ότι στην πορεία θα έδωσαν το δικό τους χρώμα οι φίλοι του ΠΑΟΚ που ζητούν «λευτεριά» για την ομάδα τους. Έχω είδηση. Αλλά δεν τη λέω. Το πολύ να ενημερώσω τον εκδότη ιδιαιτέρως και μόνο αν με παρακαλέσει. Θα το πω απλά. Η σωτηρία του ΠΑΟΚ συνδέεται με την ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης. Και δεν αστειεύομαι, μου το είπε υπουργός. Ένα κορυφαίο επιχειρηματικό όνομα έχει εκφράσει το έντονο ενδιαφέρον του για είσοδο στον οργανισμό (έστω και κατά 50%). Αν η κυβέρνηση συναινέσει, τότε θα γίνει και η κίνηση προς τον ΠΑΟΚ. Το πρόβλημα είναι, όπως μου εξηγήθηκε αρμοδίως, ότι αυτά τα αιτήματα δεν ικανοποιούνται έτσι απλά. Τώρα ξέρω ότι… τρώγεστε ποιοι είναι αυτοί που ενδιαφέρονται. Δεν μπορώ να σας πω.
Ασφαλώς η μεγάλη και ωραία δουλειά είναι η αναζήτηση του στρατηγικού επενδυτή για τον ΟΤΕ. Αν δεν το έχετε καταλάβει, είναι το μεγαλύτερο «deal» των τελευταίων δεκαετιών. Όπως θα διαβάσατε, πιθανότεροι στρατηγικοί επενδυτές θεωρούνται οι τηλεφωνίες της Ισπανίας και της Γερμανίας. Κρατήστε όμως και μία σημείωση, όπως μου τη μετέφερε στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών. Μην εκπλαγείτε αν δείτε μία θεαματική κίνηση της τελευταίας στιγμής από τη Ρωσία.
Τώρα που είπα Ρωσία… Ελπίζω να μη… σφαχτούν οι γνωστοί για την κατασκευή του αγωγού. Τη δουλειά πρέπει να την πάρουν οι άνθρωποι που ήδη διατηρούν αγωγό σύνδεσης της Βουλγαρίας με την Ελλάδα, μεταφέροντας παραλλήλως ρωσικά προϊόντα όπως ζώσες κοπέλες, όμορφα λαθραία τσιγάρα, φούντα από τη Γεωργία, άντε και λίγο χαβιάρι. Φυσικά πρέπει να πω ότι δικαιώνεται και ο Λιακόπουλος, μαζί του και ο γέροντας από την Κύπρο που προφήτεψε την αφύπνιση του «ξανθού γένους», δηλαδή των Ρώσων. Στα βήματα του Λιακόπουλου και εμείς, ως εφημερίδα, προσδοκούμε την ημέρα της δικαίωσης, όπου το πανεθνικό μέτωπο με ηγέτη τον Τάσσο θα μας οδηγήσει στην Πόλη. Εγώ, παρακαλώ, θα ήθελα γραφείο με θέα στη γέφυρα του Γαλατά.
Προκόπιος