τρίτο μάτι

***

Κάθε φορά που οι εικόνες μιας νέας ανθρωποσφαγής αφυπνίζουν και εξεγείρουν τη διεθνή και ελληνική κοινή γνώμη για τη συνεχή επί δεκαετίες ισραηλινή εκστρατεία εθνοκάθαρσης και γενοκτονίας στην Παλαιστίνη ή στον Λίβανο, αυτοσχέδιοι ψυχαναλυτές σπεύδουν στις στήλες ορισμένων εφημερίδων να διαγνώσουν έναν αταβιστικό «αντισημιτισμό» στο λαϊκό αίσθημα αποτροπιασμού για το συνεχές έγκλημα και τη διεθνή κρατική ανοχή που το περιβάλλει…
***

Τα σαλόνια του «Βήματος» και της μεταλλαγμένης «Καθημερινής», κατά το τελευταίο επεισόδιο αυτού του εφιαλτικού σίριαλ στον Λίβανο και τη Γάζα, πιστοποιούν την επέκταση και στην Ελλάδα αυτής της μακαρθικής πρακτικής να «στιγματίζεται» ως αντισημίτης (με τις σημειολογικές παραπομπές στα ναζιστικά στρατόπεδα) οποιοσδήποτε αποτολμά να κατακρίνει τις πραγματικά ναζιστικές μεθόδους και πρακτικές του Ισραήλ για την εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης και την ηγεμονία του στη Μέση Ανατολή…
***

Η μέθοδος αυτή έχει επιτύχει στις Ηνωμένες Πολιτείες να καταργήσει την ελευθερία του λόγου επί του Μεσανατολικού στην πολιτική, στα ΜΜΕ και στα πανεπιστήμια, όπως καταγγέλλουν φιλελεύθεροι αμερικανο-εβραίοι διανοούμενοι και δημοσιογράφοι. (Σχετικές μαρτυρίες σε προσεχές άρθρο.) Σε μεγάλο βαθμό έχει επικρατήσει και στη Γαλλία και σε άλλες δυτικές χώρες με ισχυρές σιωνιστικές ομάδες επιρροής. Σε βαθμό που πρόεδροι, πρωθυπουργοί, υπουργοί και βουλευτές να αυτολογοκρίνονται, να στρογγυλεύουν τις φράσεις τους και να εξαναγκάζονται σε φραστικές σχοινοβασίες οποτεδήποτε καλούνται να πάρουν θέση σε κάποια νέα ισραηλινή επιχείρηση καταρράκωσης του Διεθνούς Δικαίου…
***

Μακρά, λοιπόν, συζήτηση στα κυριακάτικα σαλόνια του συγκροτήματος για τα σκοτεινά εσώψυχα των Ελλήνων. Στο τελευταίο, η κ. Μάγκυ Κοέν παραπέμπει σε άρθρο του κ. Δ. Δημητράκου, κατά τον οποίο: «Ο αντισημιτισμός είναι πολιτικό νόσημα που αφορά την κουλτούρα μας και έχουμε κάθε λόγο να είμαστε καχύποπτοι με τους εαυτούς μας, δεδομένου ότι η δική μας στάση (…) το μετέτρεψε σε στίγμα ανεξίτηλο για τον δικό μας πολιτισμό»… Παραπέμπει επίσης η κ. Κοέν και στον σημερινό διευθυντή της «Καθημερινής» Αντώνη Καρκαγιάννη (επίμονο ψυχαναλυτή των αποδιδόμενων στους ΄Ελληνες «αντισημιτικών» πλεγμάτων), κατά τον οποίο: «Μήπως το πρόβλημα είναι ο ίδιος ο πόλεμος και είναι καιρός να σκεφθούμε τις αιτίες του πολέμου; Φανερά και έμπρακτα ή έμμεσα και συγκεκαλυμμένα αμφισβητείται, περίπου επί εξήντα χρόνια, το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει και να λειτουργεί ως κράτος»…
***

Παρέλειψε η κ. Κοέν να παραπέμψει και στον νέο αρθρογράφο της «Καθημερινής», Πάσχο Μανδραβέλη, που κακίζει τις τηλεοράσεις για την εστίαση τους «στις εκρήξεις, τα θύματα και το αίμα», χωρίς να ενημερώνουν για τα αίτια, «όπως η απαγωγή και δολοφονία ισραηλινών στρατιωτών». Ο λαμπρός δημοσιογράφος δεν διάβασε τις αμερικανικές αποκαλύψεις ότι η εισβολή ήταν σχεδιασμένη από διετίας. Και δεν έχει πληροφορηθεί ότι το Ισραήλ έχει απαγάγει τη μισή κυβέρνηση των Παλαιστινίων (νόμιμα εκλεγμένη, υπό διεθνείς παρατηρητές) και ότι η εισβολή στα παλαιστινιακά εδάφη και οι επιλεκτικές δολοφονίες των αντιπάλων του αποτελούν καθημερινή πρακτική, που επίσης παραλείπουν να αναφέρουν (ως ειδήσεις ρουτίνας) τα τηλεοπτικά δελτία. Κακίζει την επιλεκτική πληροφόρηση, όταν ο ίδιος είναι το θύμα ηθελημένης αμέλειας…
***

Ας σημειωθεί ότι αυτά γράφονταν την επομένη της αεροπορικής επίθεσης στη Γάζα, με δύο πυραύλους, σε αυτοκίνητο με μεγάλα γράμματα Ρόιτερ και ΤV στην οροφή του, κατά την οποία τραυματίσθηκαν δύο εικονολήπτες του διεθνούς πρακτορείου και τρεις Παλαιστίνιοι. Το αυτοκίνητο επλήγη (έγινε ματωμένο ερείπιο) την ώρα που οι εικονολήπτες έβγαιναν για να τραβήξουν εικόνες από μια από τις επιδρομές τάνκς και πεζικού που πραγματοποιούν καθημερινά οι Ισραηλινοί στη Γάζα, σκοτώνοντας δεκάδες Παλαιστινίους, γκρεμίζοντας με μπουλντόζες σπίτια, καταστρέφοντας δίκτυα ύδρευσης, ηλεκτρισμού και τηλεφώνου και ξεριζώνοντας ελαιώνες και καλλιέργειες. Εικονολήπτες και παρατηρητές του ΟΗΕ είναι οι καθιερωμένες «παράπλευρες απώλειες» των επιχειρήσεων του Ισραήλ…
***

Γράφονταν επίσης όταν, όχι οποιοιδήποτε κρυπτο-αντισημίτες, αλλά η Διεθνής Αμνηστία καλούσε τον ΟΗΕ να επιληφθεί των εγκλημάτων πολέμου στον Λίβανο. Και ο διεθνής αρμόδιος για τις νάρκες, Κρις Κλαρκ, κατήγγειλε την εσκεμμένη σπορά του νοτίου Λιβάνου με 102.000 βομβίδια, από αμερικανικές βόμβες διασποράς, σε πυκνοκατοικημένες περιοχές και καλλιεργημένους αγρούς, τις τελευταίες 72 ώρες προ της εκεχειρίας. Φρόντισαν για τη συνέχιση της σφαγής για χρόνια μετά την αποχώρησή τους. Ο ΟΗΕ κατήγγειλε την ενέργεια αυτή ως «συγκλονιστική και ανήθικη»…
***

Μια πρώτη απάντηση στους περίεργους ψυχαναλυτές του ελληνικού «αντισημιτισμού» από πρόσωπο υπεράνω υποψίας, τον βρετανό βουλευτή Τζορτζ Γκαλογουγέι, σε άρθρο του στην «Γκάρντιαν» από τη Βηρυτό: «Εδώ ένα στρώμα από απαγορευμένα όπλα κείται σαν μια βραδυφλεγής νομική βόμβα -στοιχεία εγκλημάτων πολέμου, κατά τον ΟΗΕ και τη Διεθνή Αμνηστία, που σε οποιοδήποτε γνήσιο σύστημα διεθνούς δικαιοσύνης θα κάθιζαν το Ισραήλ στο εδώλιο του Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης. Αυτό, μαζί με την έκθεση του Ισραήλ στην απέχθεια της διεθνούς κοινής γνώμης, είναι οι παράπλευρες απώλειες που υπέστη δίπλα στη στρατιωτική ταπείνωση»…
***

Τι έχουν άραγε να απαντήσουν οι «αυτόκλητοι» συνήγοροι του αλαζονικού και ανενδοίαστου σιωνισμού και στην ανοικτή επιστολή 18 κορυφαίων διανοουμένων μεταξύ των οποίων τρία βραβεία Νόμπελ και αρκετοί Εβραίοι, που επίσης διέφυγε των ελληνικών ΜΜΕ και που τονίζει και τα ακόλουθα:
«Το τελευταίο κεφάλαιο της σύγκρουσης μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης άρχισε όταν ισραηλινές δυνάμεις απήγαγαν έναν γιατρό και τον αδελφό του από τη Γάζα. Το γεγονός δεν αναφέρθηκε πουθενά, εκτός από τον τουρκικό Τύπο. Την επομένη οι Παλαιστίνιοι αιχμαλώτισαν έναν ισραηλινό στρατιώτη και πρότειναν διαπραγματεύσεις για ανταλλαγή με κρατουμένους των Ισραηλινών -περί τις 10.000 Παλαιστίνιοι στις ισραηλινές φυλακές. Ότι αυτή η «απαγωγή» χαρακτηρίσθηκε ασυγχώρητη πρόκληση, ενώ η παράνομη στρατιωτική κατοχή της Δυτικής ΄Οχθης και ο συστηματικός σφετερισμός των φυσικών της πόρων -ιδιαίτερα του νερού- από τις αμυντικές (!) δυνάμεις του Ισραήλ θεωρείται λυπηρή μεν, αλλά ρεαλιστική κατάσταση πραγμάτων, είναι χαρακτηριστικό των δύο μέτρων και δύο σταθμών που χρησιμοποιεί η Δύση ενώπιον των όσων υφίστανται οι Παλαιστίνιοι, στη γη που όρισαν γι’ αυτούς διεθνείς συνθήκες, κατά τα τελευταία εβδομήντα χρόνια»…
***

Τρία Νόμπελ, 18 διεθνούς φήμης και αρκετοί εβραίοι διανοούμενοι στην ανοικτή επιστολή τους αναφέρονται σύντομα (ως συνεπόμενο) και στον πόλεμο του Λιβάνου, ως «διασταύρωση πρωτόγονων και προηγμένων πυραύλων, με τους τελευταίους να κατευθύνονται σε πυκνοκατοικημένες συνοικίες των φτωχών και των ακλήρων» και καταλήγουν τονίζοντας ότι: «Κάθε πρόκληση και αντιπρόκληση αμφισβητείται και προκαλεί κηρύγματα. Αλλά τα συνακόλουθα επιχειρήματα, οι καταγγελίες και οι όρκοι, όλα χρησιμεύουν σαν αντιπερισπασμός, για να αποστρέψουν την προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης από τη μακρόχρονη στρατιωτική, οικονομική και γεωγραφική πρακτική, της οποίας ο στόχος δεν είναι άλλος από την εξολόθρευση του παλαιστινιακού έθνους…»

Μεταξύ άλλων υπογράφουν οι Χάρολντ Πίντερ, Ζοσέ Σαραμάγκο, Γκορ Βιντάλ, Νόαμ Τσόμσκι, Ναόμι Κλάιν, Τόνι Μόρισον, Κάρολιν Φορσέ και Τζον Μπέργκερ. Δεκαοκτώ φωτεινά πνεύματα, διεθνούς ακτινοβολίας, ανώτερα κάθε ταπεινής υποψίας και σπίλου για «αντισημιτισμό»…