τρίτο μάτι

***
Υπόδειγμα ευσυνείδητης «στρατηγικού εταίρου» της κυβέρνησης Μπους φιλοδοξεί να αναγνωρισθεί η υπουργός των Εξωτερικών, με τις θέσεις της για τον πόλεμο στον Λίβανο, την κινητοποίησή της για τη στρατιωτική εμπλοκή της χώρας μας στο μεσανατολικό ηφαίστειο και την επιλεκτική περιοδεία της σε χώρες δορυφόρους των ΗΠΑ. Δηλώσεις της ίδιας και του εκπροσώπου της από την έναρξη της ισραηλινής επιδρομής αποκαλύπτουν -σε προσεκτική ανάγνωση- τη διαφανώς συγκαλυμμένη ευθυγράμμιση με τον επιδρομέα και με τις επιθυμίες της Ουάσινγκτον. Κινήσεις και πρωτοβουλίες της μαρτυρούν επιμελή αποχή από κάθε λέξη και ενέργεια που θα μπορούσε να παρεξηγηθεί ως ουδετερότητα και ειλικρινής μεσολαβητική πρωτοβουλία – αν και παρόμοια αμετροέπεια θα προκαλούσε τα διεθνή μειδιάματα…
***
Ήδη μετά την εκτρωματική διάσκεψη των 25 στη Ρώμη, η υπουργός την Εξωτερικών εξέφρασε την ικανοποίησή της για την πολιτική συμφωνία – την οποία ισραηλινός υπουργός ερμήνευσε ως πράσινο φως για τη συνέχιση της σφαγής. Αναχωρώντας για τον ΟΗΕ δήλωνε ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας θα πρέπει να τερματίσει τη σιωπή του «απέναντι στον φαύλο κύκλο της βίας» και να λάβει αποφάσεις που θα δρομολογήσουν αποτελεσματική παρέμβαση της διεθνούς κοινότητος «για τον άμεσο τερματισμό του παραλογισμού της βίας…». Φρασεολογία εξίσωσης επιδρομέα και θύματος. Στον κ. Κουμουτσάκο ανετίθετο να διευκρινίσει στους ενδιαφερομένους «τη στήριξη της Αθήνας προς μια ισχυρή και ενισχυμένη κυβέρνηση του Λιβάνου που θα μπορεί να ασκήσει την κυριαρχία της στο σύνολο του εδάφους». Μια δήλωση που σημαίνει -σε αμεταμφίεστη διατύπωση- τον αφοπλισμό της Χεζμπολάχ…
***
Στη «μεσανατολική περιοδεία της» η υπουργός των Εξωτερικών επέλεξε ως σταθμούς διαβουλεύσεων τη Βηρυτό (με την κυβέρνηση της «επανάστασης των Κέδρων», που αναγκάσθηκε να ευθυγραμμισθεί με την αντίσταση της Χεζμπολάχ), με τον βασιλιά και τον πρωθυπουργό της Ιορδανίας (όπου μετάγονται για βασανισμούς οι απαγόμενοι από τη CIA) -ορκισμένους εχθρούς της παλαιστινιακής αντίστασης- και το Ισραήλ. Σε όλους τους σταθμούς επανελάμβανε «την ανάγκη πλήρους εφαρμογής του ψηφίσματος 1701 του Σ.Α. και την ενίσχυση της κυβέρνησης του Λιβάνου» (διάβαζε πάλι αφοπλισμός της Χεζμπολάχ)…
***
Στον Λίβανο, δεν βρήκε μια λέξη να πει για την παραβίαση της εκεχειρίας, με την επιδρομή ισραηλινών κομάντος, μεταμφιεσμένων σε λιβανέζους στρατιώτες, στην κοιλάδα της Μπεκαά, για την απαγωγή του Νασράλα. (Η επιχείρηση απέτυχε, ο επικεφαλής συνταγματάρχης σκοτώθηκε και οι Ισραηλινοί απήγαγαν έναν μπακάλη συνεπώνυμο του αρχηγού της Χεζμπολάχ, εικονίσματος των Αράβων.) Ούτε λέξη και για τον θαλάσσιο και αεροπορικό αποκλεισμό του Λιβάνου από τις δυνάμεις του Ισραήλ…
***
Δύο ισραηλινοί υπουργοί, της Άμυνας και της Εσωτερικής Ασφάλειας, και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Σιμόν Πέρες, έχουν επισημάνει την ανάγκη συνεννόησης με τη Συρία. Αλλά η κ. Μπακογιάννη δεν άδραξε την ευκαιρία για μιαν επίφαση έστω μεσολαβητικής πρωτοβουλίας που θα προσφερόταν σε εσωτερική αξιοποίηση. Παρέκαμψε τη Συρία (και το Ιράν) διά τον φόβον των Ιουδαίων. Της Ουάσινγκτον…
***
Πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραμάτισε η υπουργός των Εξωτερικών και στην απόφαση του ΚΥΣΕΑ για την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων στον Λίβανο -κατά τις φίλιες προς αυτήν εφημερίδες. «Με το που ήρθε στην Αθήνα το τηλεγράφημα του Συμβουλίου Ασφαλείας για τη συνδρομή της Ελλάδος στην ειρηνευτική δύναμη -από τα Χανιά όπου βρισκόταν σε διακοπές- βομβάρδισε με συνεχή τηλεφωνήματα τους συναδέλφους της υπουργούς. Μας τόνιζε -δήλωσε ένας από αυτούς στην ʽʽΕλευθεροτυπίαʼʼ- ότι έπρεπε άμεσα να καταλήξουμε σε μια απόφαση. Έθεσε και το θέμα των χερσαίων δυνάμεων…». Aς σημειωθεί ότι αυτού του συναγερμού είχε προηγηθεί τηλεφώνημα της «φίλης Κοντολίζας», όπως έγραψε η ακροδεξιά «Ουάσινγκτον Τάιμς», για το περιεχόμενο του οποίου ο εκπρόσωπος Κέισι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ απάντησε σε έλληνα δημοσιογράφο με αοριστολογίες περί των «θερμών ελληνο-αμερικανικών σχέσεων»… Ξεπεράστηκαν έτσι οι μέχρι τότε δισταγμοί και αποφασίστηκε η αποστολή δύο πολεμικών, ενός ελικοπτέρου και δύναμης βατραχανθρώπων, για τον αποκλεισμό ανεφοδιασμού της Χεζμπολάχ. Ως πρώτη δόση. Γιατί σε ετοιμότητα θα είναι και ένας λόχος πεζικού, εφ’ όσον χρειαστεί, ανέφεραν τα «Νέα».
***
Στην απόφαση ελληνικής εμπλοκής αντιτάχθηκαν τα κόμματα της Αριστεράς. Το ΠΑΣΟΚ επιχείρησε να συγκαλύψει τη σύμπλευσή του με τα πομφολυγώδη ερωτήματα του κ. Παπουτσή… Έτσι η δικομματική Αθήνα διεκδικεί τη διάκριση ότι πρώτη ανταποκρίθηκε στο παράγγελμα του κ. Μπους προς τους Ευρωπαίους να σπεύσουν να επανδρώσουν την «ειρηνευτική δύναμη» αφοπλισμού της Χεζμπολάχ (που δεν κατόρθωσαν οι Ισραηλινοί με τη σφαγή του Λιβάνου). Ωθούν ανέμελα την Ελλάδα στη φωτιά της Μέσης Ανατολής όταν: Η βρετανική συντηρητική «Ντέιλι Τέλεγκραφ» δικαιολογεί την υπαναχώρηση της Γαλλίας και επικαλείται δήλωση γάλλων αξιωματούχων ότι η εντολή που δίδεται με την απόφαση 1701 του Σ.Α. αποτελεί «συνταγή καταστροφής». Η Ιταλία δέχεται να ηγηθεί, αλλά θέτει ως όρο «να πάψει το Ισραήλ να πυροβολεί» και παράλληλα περικόπτει τη δύναμη συμμετοχής της. Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες διεκδικούν αποσαφήνιση -με συμφωνία- του ρόλου της «ειρηνευτικής δύναμης», προτού διαθέσουν και περιορισμένες δυνάμεις…
***
Σοφότερες σκέψεις φαίνεται να επικρατούν και στην Τουρκία. Ο τούρκος πρέσβης στον ΟΗΕ, Μπακί Ιλκίν, θεωρεί ότι: «Αποστολή στρατιωτικής δύναμης στον Λίβανο θα αποτελούσε παγίδα για την Άγκυρα. Ούτε η κοινή γνώμη ούτε η κυβέρνηση μπορούν να αντέξουν τηλεοπτικές εικόνες με φέρετρα τούρκων στρατιωτών», δήλωσε ο διακεκριμένος διπλωμάτης στην «Κοριέρε ντε λα Σέρα». Οι ημέτεροι μαθητευόμενοι μάγοι της εξωτερικής πολιτικής φαίνεται να περιφρονούν αυτόν τον παράγοντα. Όπως περιφρονούν και «το ετήσιο κόστος των 10 εκατ. ευρώ» για τον έλληνα φορολογούμενο, για την πρώτη δόση στρατιωτικής συμμετοχής. Που θα προστεθούν στα 25,6 εκατομμύρια ευρώ της ετήσιας δαπάνης για στρατιωτικές αποστολές σε ξένες προς την άμυνά μας υποθέσεις. Σε αυτό που πολυπράγμονες επιτελείς του Πενταγώνου χαρακτηρίζουν φιλάρεσκα «στρατιωτική διπλωματία»…
***
Μέτρο της ελαφρότητας που χαρακτηρίζει τον δικομματικό εθελοντισμό συμμετοχής στα σχέδια για τη «νέα Μέση Ανατολή» δίνουν και τα ακόλουθα στοιχεία: Εγκύκλιος του Γενικού Επιτελείου του στρατού του Λιβάνου κάλεσε τις δυνάμεις του να συνταχθούν με τις δυνάμεις αντίστασης της Χεζμπολάχ. Ο ανταποκριτής της βρετανικής «Ιντιπέντεντ» Ρόμπερτ Φισκ, μετέδωσε ότι η Χεζμπολάχ έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν προτίθεται να αφοπλισθεί σύμφωνα με την απόφαση 1701 του ΣΑ. Επίσης ότι ο Γάλλος στρατηγός Αλέν Πελεγκρίνι, διοικητής της προσωρινής δυνάμεως του ΟΗΕ στον Νότιο Λίβανο, από τον οποίο οι Αμερικανοί περιμένουν να αφοπλίσει τη Χεζμπολάχ, του δήλωσε την Τετάρτη ότι «οι Ισραηλινοί δεν μπορούν να μας ζητούν να αφοπλίσουμε τη Χεζμπολάχ. Ο αφοπλισμός της δεν αναφέρεται στην εντολή». Εξάλλου ο γάλλος στρατηγός υπογράμμισε ότι «η εκεχειρία είναι πολύ εύθραυστη και πολύ επικίνδυνη»…
***
Επίσης, ο σύρος Πρόεδρος Άσαντ προειδοποίησε ότι ανάπτυξη της «ειρηνευτικής δύναμης» στα συνορά της με τον Λίβανο, όπως είναι η πρόθεση Αμερικανών και Ισραήλ (για τη στεγανοποίηση του Λιβάνου) θα εκληφθεί ως εχθρική ενέργεια… Ο ανταποκριτής της «Ιντιπέντεντ» μετέδωσε ότι η Χεζμπολάχ έχει ήδη κερδίσει τις καρδιές του πληθυσμού πρωτοστατώντας στην ανοικοδόμηση και αποζημιώνοντας τους πληγέντες από τους βομβαρδισμούς με 12.000 δολάρια σε κάθε οικογένεια σαν προκαταβολή, ενώ πραγματοποιεί απογραφή των ζημιών. Σαν δυσοίωνο στοιχείο ο Ρόμπερτ Φισκ αναφέρει ότι η Χεζμπολάχ προέτρεψε τους νέους αστέγους των σιιτικών προαστίων της Βηρυτού να ενοικιάσουν κατοικίες, εφόσον αναβάλλει για έναν χρόνο την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων, προβλέποντας νέα σύρραξη και βομβαρδισμούς…
***
Ιδού πού αποφάσισαν, ελαφρά τη καρδία, να στείλουν ΄Έλληνες οπλίτες οι ενθουσιώδεις «στρατηγικοί εταίροι» του αμερικανο-ισραηλινού άξονα. Ερήμην του ελληνικού λαού και περιφρονώντας τα αισθήματα του αραβικού και του ευρύτερου μουσουλμανικού κόσμου. Και αυτό όταν: Δεκάδες παιδιών κυρίως τραυματίζονται καθημερινά στον Λίβανο από τις βομβίδες με τις οποίες έχουν σπείρει στους δρόμους, στα χωράφια, στα βομβαρδισμένα σπίτια, κοντά σε νοσοκομεία οι αμερικανικές βόμβες και οβίδες διασποράς που χρησιμοποίησε αφειδώλευτα το Ισραήλ. Παρά την απαγόρευση χρήσης τους σε κατοικημένες περιοχές, όπως δήλωσε ο ειδικός του ΟΗΕ για την αποναρκοθέτηση, Κρις Κλαρκ. Αξιωματούχοι φοβούνται ότι τα θύματα θα ανέλθουν σε χιλιάδες…
***
Επίσης όταν η Διεθνής Αμνηστία κάλεσε τα Ηνωμένα ΄Εθνη να διεξαγάγουν «μιαν ανεξάρτητη και αμερόληπτη έρευνα» για τις επιθέσεις του Ισραήλ εναντίον πολιτικών στόχων στον Λίβανο, που «δίνουν την εντύπωση εσκεμμένων εγκλημάτων πολέμου». Σε ανακοίνωσή της καταγράφει «περισσότερους από 7.000 βομβαρδισμούς από αέρος και 2.500 από θαλάσσης, ιδιαίτερα επικεντρωμένους σε περιοχές αμάχων, την καταστροφή 80 γεφυρών, επιθέσεις εναντίον δεξαμενών νερού και καυσίμων, τον φόνο 1.831 λιβανέζων αμάχων, εκ των οποίων το ένα τρίτο ήταν παιδιά…».
***
Υπ’ όψιν, τέλος, και η κατάληξη άρθρου του (ή της) Σάρι Μακντίσι, στην αμερικανική πολιτική επιθεώρηση «The Nation» με τίτλο «Τα διδάγματα»:
«Τελικά θα πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε το Ισραήλ όπως ακριβώς είναι. Ένα κράτος που τιμωρεί έναν ολόκληρο πληθυσμό, περιφρονεί το Διεθνές Δίκαιο, διαπράττει εγκλήματα πολέμου, αρνείται να επιτρέψει τη βοήθεια σε πολεμοπαθείς αμάχους, καταστρέφει τραυματιοφόρα, επιτίθεται σε αόπλους πολίτες, διατάσσει τρομοκρατημένους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για να τους βομβαρδίσει καθώς φεύγουν για να σωθούν, είναι ένα έκνομο κράτος».