ΣΥΛΛΟΓΑΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ

Είναι κρίμα που η αντιπαράθεση μεταξύ των υποψηφίων-διεκδικητών της δημοτικής εξουσίας δεν επικεντρώνεται σε τέτοιου είδους ζητήματα, τα οποία είναι εκείνα που αφορούν τη ζωή των δημοτών. Και είναι λυπηρό που τα ζητήματα αυτά παραμερίζονται από το κομματικό επιφαινόμενο.

Να γιατί πρέπει να απαλλαγεί η αυτοδιοίκηση από τον κομματικό πατερναλισμό. Γιατί αυτό το κομματικό επιφαινόμενο είναι εκείνο που εκτρέπει τον δημοτικό (δημοκρατικό) διάλογο από την ουσία των τοπικών προβλημάτων.

Έτσι, δεν μπαίνουν στην προεκλογική διαδικασία π.χ. «τα έργα και οι ημέρες» της κάθε δημοτικής αρχής, η οποία, έχοντας μια μακρά δημοτική θητεία, πρέπει να αποτελέσει το αντικείμενο κριτικής ώστε να αναδειχθούν οι όποιες πλευρές της.

Εν ονόματι μιας στρεβλής «αντίληψης», «αφού ο υποψήφιος ανήκει στο κόμμα που εγώ ψηφίζω, δεν μπορεί να κρίνεται το έργο του». Όμως πρέπει να κρίνεται και ως προς το μέγεθός του, καθώς και ως προς την ποιοτική και ηθική του διάσταση. Πρέπει να ελέγχεται ο δήμαρχος για τη διαχείριση του ιερού χρήματος, το οποίο πολλές φορές μέσα από την αδιαφάνεια σπαταλάται αλόγιστα, αντιπαραγωγικά, με υπερβάσεις, αλλά και χωρίς την επιβαλλόμενη ιεράρχηση του όποιου έργου σε σχέση με τις αναγκαιότητες, τις προτεραιότητες και τις χρησιμότητές του στη συγκεκριμένη πόλη.

Εκείνο όμως που στην προεκλογική αντιπαράθεση μένει έξω από την ανάλογη κριτική είναι το κοινωνικό-δημοτικό κατεστημένο, το οποίο έχει διαμορφωθεί συνήθως μέσα από μακρά δημοτική θητεία και το οποίο κατεστημένο δεν έχει κομματικούς φράχτες.

Συγκροτείται και συνυπάρχει «εκ των πραγμάτων» για τη νομή κοινών συμφερόντων, τα οποία συμφέροντα διαρθρώνονται σε κάθετη και οριζόντια σχέση. Και τα συμφέροντα αυτά πολλές φορές δεν έχουν ηθική νομιμοποίηση, γιατί δημιουργούνται μέσα από αθέμιτες συναλλαγές, ακόμα και μέσα από μη νόμιμες διαδικασίες. Βλέπουμε π.χ. μια δημοτική αρχή με συγκεκριμένη κομματική ταυτότητα προοδευτικού χαρακτήρα να «διεισδύει» στον κοινωνικό χώρο (σημειώνουμε κοινωνικό χώρο) τον οποίο συγκροτούν δυνάμεις με συντηρητική πολιτική συνείδηση.

Με άλλα λόγια, βλέπουμε ταύτιση των συμφερόντων της συγκεκριμένης δημοτικής αρχής με συμφέροντα εργολάβων, προμηθευτών, καταστηματαρχών και άλλων φορέων και δυνάμεων συντηρητικού χαρακτήρα. Παράλληλα, και σε αντίθεση με αυτό το προνομιούχο κοινωνικό-δημοτικό κατεστημένο, βλέπουμε μια τεράστια περιθωριοποίηση εκείνων των δυνάμεων που συγκροτούν το κοινωνικό μέτωπο των μη προνομιούχων σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας. Και αυτό το μέτωπο των μη προνομιούχων «ανήκει» ιδεολογικά σε όλα τα κόμματα.

Είναι συνεπώς πολιτικά κωμικοτραγικό και οξύμωρο, σε περίπτωση «νίκης» του προοδευτικού δημάρχου, το φαινόμενο των κομματικών πανηγυρισμών, γιατί στην ουσία έχει νικήσει ένας ιδιότυπος κοινωνικός συντηρητισμός, ένα κατεστημένο, εργολάβων, προμηθευτών κ.λπ. το οποίο νέμεται συμφέροντα χωρίς διαφάνεια, σε βάρος του απλού λαού.

«Ούτως εχόντων των δημοτικών πραγμάτων», οι ανεξάρτητοι («αντάρτες») υποψήφιοι και οι συνδυασμοί τους, αν θέλουν να δώσουν ένα νέο περιεχόμενο στον αγώνα τους, ένα προοδευτικό όραμα δημοτικής αναγέννησης, προοδευτικό όχι με την ιστορική έννοια του όρου, αλλά με την έννοια της απελευθέρωσης των τοπικών κοινωνιών από τις κομματικές αγκυλώσεις, οφείλουν να λειτουργήσουν ριζοσπαστικά. Πρέπει να δράσουν εναντίον κατεστημένων δυνάμεων, κατά κανόνα φθαρμένων και σε αρκετές περιπτώσεις διεφθαρμένων. Με τον αγώνα τους πρέπει να στείλουν το μήνυμα στους δημότες-πολίτες ότι φέρνουν το καινούργιο και το διαφορετικό, το οποίο περνάει μέσα από έναν κοινωνικό ριζοσπαστισμό.

Ένα τέτοιο Δημοτικό Ριζοσπαστικό Κίνημα θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια ελεύθερα βουλευόμενη κοινωνία και για μια ακηδεμόνευτη αυτοδιοίκηση.

Είναι η ώρα, είναι η ευκαιρία!
E-mail: [email protected]