Επικαιρότητα
1 Η κρίση στη Μέση Ανατολή έθεσε στο περιθώριο πολλά γεγονότα σε άλλες περιοχές με μεγάλο ενδιαφέρον για τη διεθνή κοινότητα. Στις αρχές του φετινού καλοκαιριού οι ισλαμιστές αντάρτες της Σομαλίας κατέλαβαν την πρωτεύουσα της χώρας, τη Μογκαντίσου, και η «κοσμική» κυβέρνηση αναγκάστηκε να καταφύγει στην πόλη Μπαϊντόα για να συνεχίσει τον αγώνα κατά των ισλαμιστών ανταρτών. Στη Σομαλία, όπου κυριαρχούν η πείνα και οι αρρώστιες, υπάρχει και ανεξέλεγκτη διασπορά όπλων. Ο «Economist», που περιγράφει την εκεί επικρατούσα κατάσταση, εκφράζει δικαιολογημένα φόβους για ανθρωπιστική καταστροφή συνεπεία τοπικού πολέμου, στον οποίον είναι πιθανό να εμπλακούν η Σομαλία, η Αιθιοπία και η Κένυα. Τους ισλαμιστές αντάρτες λέγεται ότι υποστηρίζουν με χρήματα και όπλα ο Μπιν Λάντεν και η Αλ Κάιντα και την «κοσμική» κυβέρνηση της Σομαλίας οι ΗΠΑ και η κυβέρνηση της Αιθιοπίας. Η Αλ Κάιντα πολλοί υποστηρίζουν ότι επιδιώκει να ξεσηκώσει τους ισλαμιστές της βόρειας Κένυας και της νότιας Αιθιοπίας, που μαζί με τους αντάρτες της Σομαλίας θα πολεμήσουν για την ίδρυση στην περιοχή ενός νέου ισλαμικού κράτους, το οποίο θα περιλαμβάνει περιοχές της νότιας Σομαλίας, της νότιας Αιθιοπίας και της βόρειας Κένυας που κατοικούνται κατά συντριπτική πλειοψηφία από μουσουλμάνους. Η προέλαση των ανταρτών στη Σομαλία ενθαρρύνει την ιδέα της συγκρότησης ισλαμικού κράτους. Στην περίπτωση που ο ξεσηκωμός των μουσουλμάνων γενικευτεί, τότε και οι τρεις αυτές χώρες θα βρεθούν σε κατάσταση ενός ιδιότυπου πολέμου, με στοιχεία εμφυλίου πολέμου αλλά και πολέμου για την προάσπιση εθνικών εδαφών. Στην περίπτωση αυτή το πιθανότερο είναι να εκδηλωθεί και στις τρεις αυτές χώρες ένας καταστροφικός λιμός, για να συμπληρωθεί η καταστροφή της περιοχής με απειράριθμα ανθρώπινα θύματα και τεράστιες υλικές ζημιές. Ήδη η Αιθιοπία έστειλε αρκετούς στρατιώτες στη Σομαλία για την υποστήριξη της «κοσμικής» κυβέρνησης, οι οποίοι έχουν στρατοπεδεύσει στην Μπαϊντόα. Οι σομαλοί ισλαμιστές αντάρτες δεν έχουν ακόμη φτάσει μέχρι εκεί. Όταν φτάσουν, η Αιθιοπία θα βρεθεί σε δύσκολη θέση. Τι θα προτιμήσει; Σύγκρουση με τους αντάρτες ή μια «αξιοπρεπή» αποχώρηση; Έχει δίκιο λοιπόν ο «Economist» που φοβάται ότι η περιοχή αυτή μπορεί να αποτελέσει στο άμεσο μέλλον θέατρο ενός εξοντωτικού πολέμου. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ θα έπρεπε από τώρα να παρέμβει για να προλάβει τα χειρότερα.
2 Εκεχειρία λοιπόν μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολάχ. Αυτοί ήταν οι αντίπαλοι. Και με τη βούλα του Συμβουλίου Ασφαλείας και με ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ. Σύμφωνα με το ψήφισμα 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας, η εντολή στην ειρηνευτική δύναμη είναι «να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να διασφαλίσει ότι η συγκεκριμένη περιοχή δεν θα χρησιμοποιηθεί σαν εφαλτήριο για εχθρικές δραστηριότητες οποιουδήποτε είδους». Αυτό σημαίνει ότι και οι δύο αντίπαλοι πρέπει να παραιτηθούν των επιδιώξεών τους. Επιδίωξη του Ισραήλ φαινομενικά είναι η διάλυση της Χεζμπολάχ, ενώ στην ουσία φάνηκε ότι το Ισραήλ επιδιώκει την κατάκτηση εδαφών του Λιβάνου και ίσως και τη διάλυση της χώρας αυτής. Επιδίωξη της Χεζμπολάχ είναι η διατήρηση της οργάνωσης και η ανάπτυξη της δυναμικής της, με εξάπλωση της δράσης της σε όλα τα κράτη της Μέσης Ανατολής. Και οι δύο αντίπαλοι δεν φαίνονται να έχουν τη διάθεση να σταματήσουν να επιδιώκουν την πραγμάτωση των στόχων αυτών. Έτσι η εκεχειρία καθίσταται εύθραυστη. Και μια αποτυχία της όλης προσπάθειας για εδραίωση της ειρήνης στην ταραγμένη αυτή περιοχή θα στοιχίσει ακριβά στο Ισραήλ και στις ταυτισμένες με αυτό ΗΠΑ, στον Λίβανο και στην προοπτική ίδρυσης ενός πλήρως κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους. Επομένως είναι τρομερή η ευθύνη εκείνων που θα θελήσουν για ιδιοτελείς σκοπούς να «τορπιλίσουν» την ειρηνευτική προσπάθεια για να αρχίσουν και πάλι οι εχθροπραξίες. Πολλοί δικαιολογημένα πιστεύουν ότι η υπέρ το δέον σκληρή επίθεση των ισραηλινών δυνάμεων, οι βομβαρδισμοί αμάχων και οι καταστροφές που προξένησε το Ισραήλ στον Λίβανο ενίσχυσαν τον ισλαμικό εξτρεμισμό. Επομένως μια επανάληψη των εχθροπραξιών θα ξεσηκώσει θύελλα στον αραβικό κόσμο εναντίον του Ισραήλ και των ΗΠΑ. Και μέσα στη θύελλα αυτή μπορεί να καταποντιστούν όλα τα φιλοδυτικά καθεστώτα των αραβικών χωρών. Στην περίπτωση αυτή η θέση των ΗΠΑ θα γίνει τραγική. Και φυσικά θα γίνουμε μάρτυρες μιας άνευ προηγουμένου ανθρωπιστικής καταστροφής ευρύτερης έκτασης. Για να αποφύγουμε μια τέτοια κατάσταση θα πρέπει να εργαστεί αρκετά σκληρά (και με ευφυΐα) η διπλωματία των δυτικών χωρών, κυρίως των ΗΠΑ και της ΕΕ, που στα μάτια των Αράβων ευθύνονται για τη συμπεριφορά του Ισραήλ. Και φυσικά αυτή η διαπίστωση για τον ρόλο των ΗΠΑ και της πρόθυμης για όλες τις δουλειές ΕΕ δεν απέχει από την πραγματικότητα.