Διελκυστίνδα για τη διεθνή ειρηνευτική δύναμη στον Λίβανο
Στο πνεύμα αυτό προτείνεται, μεταξύ άλλων, η αστυνόμευση των συνόρων της Συρίας και του Λιβάνου, όπως και του διεθνούς αεροδρομίου της Βηρυτού, από τη διεθνή ειρηνευτική δύναμη.
Η Συρία αντέδρασε έντονα και απείλησε ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα έκλεινε τα σύνορά της. Η Χεζμπολάχ διατηρεί σκοπίμως χαμηλό προφίλ, αποδίδοντας ιδιαίτερη προσοχή στη διατήρηση της εθνικής λιβανικής ενότητας. Ο φιλοδυτικός πρωθυπουργός Φουάτ Σινιόρα βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος. Πιέζεται από τους Αμερικανούς να αποστασιοποιηθεί από τη Χεζμπολάχ και να συμπράξει με έναν ενεργητικό και παρεμβατικό ρόλο της διεθνούς ειρηνευτικής δυνάμεως που θα βοηθούσε υποτίθεται την κυβέρνηση του Λιβάνου να αποκαταστήσει την κυριαρχία της σε ολόκληρο τον Λίβανο. Ο πρωθυπουργός της χώρας γνωρίζει καλά τους εσωτερικούς συσχετισμούς, την άβυσσο που χωρίζει σήμερα την κοινή γνώμη από το Ισραήλ και τη συμπάθεια που τρέφει για τη Χεζμπολάχ. Δεν θέλει σε καμιά περίπτωση να έρθει σε σύγκρουση με το λαϊκό αίσθημα, να επιδεινώσει τις σχέσεις του Λιβάνου με τη Συρία και να διακινδυνεύσει νέο εμφύλιο τη στιγμή που τα ισραηλινά στρατεύματα δεν έχουν ακόμη αποχωρήσει από τον Λίβανο.
Η διελκυστίνδα για τον ρόλο της ειρηνευτικής δυνάμεως οδηγεί πολλές χώρες σε αναδίπλωση και στάση αναμονής, προώθηση ενός τέτοιου μαχητικού, κατασταλτικού ρόλου θα ήταν για το Ισραήλ σημαντική επιτυχία. Θα αντιστάθμιζε το αίσθημα αποτυχίας και ήττας που διακατέχει ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης και του πολιτικού κόσμου, μετά τη σχετικά ατελέσφορη έκβαση των ισραηλινών στρατιωτικών επιχειρήσεων. Το Ισραήλ προβάλλει επίσης ως έναν σημαντικό στόχο την εξουδετέρωση του Λιβάνου ως εξέδρας ιρανικών αντιποίνων κατά του Ισραήλ, στην περίπτωση που το Ιράν δεχόταν προληπτικά πλήγματα κατά των πυρηνικών του εγκαταστάσεων από το Ισραήλ και τις ΗΠΑ.
Η παράταση της εκκρεμότητας και η αδυναμία συνεννοήσεως σχετικά με τον ρόλο της διεθνούς ειρηνευτικής δυνάμεως εγκυμονεί τον κίνδυνο παραβιάσεως της εκεχειρίας και επαναλήψεως των εχθροπραξιών.
Σημαντικοί αναλυτές και πολιτικοί παράγοντες μέσα στο ίδιο το Ισραήλ προτείνουν γενναίες πρωτοβουλίες εκ μέρους του Ισραήλ. Αποχώρηση π.χ. από τα υψώματα Γκολάν, με αντάλλαγμα τη σύναψη ειρήνης με τη Συρία. Αποχώρηση επίσης των Ισραηλινών από τον Λίβανο και τα αγροκτήματα Σεμπάα, ώστε να αφαιρεθεί από τη Χεζμπολάχ κάθε πρόσχημα διεξαγωγής εθνικού αγώνα για την υπεράσπιση της ακεραιότητας και της ελευθερίας του Λιβάνου.
Οι ενδείξεις όμως που υπάρχουν στοχεύουν προς την κατεύθυνση της αδιαλλαξίας και της δυναμικής διαχειρίσεως των πραγμάτων. Είναι πιθανόν η πολιτική αυτή να διασυνδέεται με σχέδια και σενάρια για το Ιράν. Είναι η ίδια πολιτική που οδήγησε στη δημιουργία και άνδρωση της Χεζμπολάχ μετά την ισραηλινή εισβολή στον Λίβανο. Είναι η ίδια πολιτική που οδήγησε την αμερικανική επέμβαση στο τέλμα του Ιράκ και του Αφγανιστάν. Χρειάζονται πολιτικές πρωτοβουλίες στο Μεσανατολικό και τις επιμέρους πτυχές του, που συνδέονται με τον Λίβανο και τη Συρία. Οι στρατιωτικές «επιτυχίες» αποδεικνύονται πύρρειες και εκτρέφουν το μίσος που τροφοδοτεί τις ακραίες ιδεολογίες και πολιτικές. Μια από τις χώρες που πρωταγωνίστησαν στον διπλωματικό μαραθώνιο για την κατάπαυση του πυρός, η Γαλλία, αναδιπλώθηκε σε ό,τι αφορά την αποστολή στρατευμάτων στον Λίβανο. Ζήτησε να διευκρινιστούν προηγουμένως οι όροι εντολής.
Η Ελλάδα δεν έχει κανέναν λόγο να εμπλακεί σε ειρηνευτική δύναμη που θα ανελάμβανε να φέρει σε πέρας τους στόχους που δεν κατόρθωσε να επιτύχει το Ισραήλ. Για την Ελλάδα θα ήταν θετικό να συμβάλει στην παγίωση της σημερινής εκεχειρίας. Η μόνιμη ειρήνη απαιτεί πολιτικές πρωτοβουλίες και διαπραγματεύσεις. Αυτές θα πρέπει, κατά πρώτο λόγο, να προέλθουν από την πλευρά του Ισραήλ.