υπουργείο Εξω(φρεν)ικών

Δεν είναι «τρομοκρατική οργάνωση» το απελευθερωτικό κίνημα των Χεζμπολάχ στον Λίβανο, εμμένουν οι Eυρωπαίοι, παρά τη λυσσαλέα και συντονισμένη διπλωματική προσπάθεια των αμερικανοβρετανών και των ισραηλινών να την εντάξει η διεθνής κοινότητα στον «μαυροπίνακα» των διεθνών τρομοκρατικών και εγκληματικών οργανώσεων… Εδώ στη χώρα μας, αρκετοί διερωτώνται σε τι διαφέρει το απελευθερωτικό κίνημα των Χεζμπολάχ από την ηρωική ΕΟΚΑ, το πατριωτικό κίνημα ένοπλης αντίστασης, στη Μεγαλόνησο Κύπρο, τη δεκαετία του ’50 και του ’60, κατά του τότε βρετανού δυνάστη… «Tρομοκράτες» και τρομοκρατικές πράξεις συλλήβδην αποκαλούσαν οι τότε βρετανικές κυβερνήσεις και τα κατευθυνόμενα «έγκριτα» μέσα ενημέρωσης τις δολιοφθορές και τις καταδρομικές επιχειρήσεις των κυπρίων αγνών αγωνιστών, που ήθελαν να απαλλαγεί η μαρτυρική μεγαλόνησος από τον βρετανικό ζυγό και την αποικιακή εξάρτηση…

Μερικοί πηγαίνουν ακόμη πιο πίσω, στην ιστορική μας διαδρομή και φθάνουν μέχρι τον ηγέτη της Ελληνικής Επανάστασης, τον Θεοδ. Κολοκοτρώνη, που είχε και αυτός χαρακτηρισθεί «τρομοκράτης», με τη σύγχρονη αμερικανοβρετανική έννοια του όρου, αφού οργάνωσε και ξεσήκωσε τους Έλληνες να πάρουν τα όπλα και με ανταρτοπόλεμο να εκδιώξουν τελικά τους oθωμανούς τούρκους κατακτητές από τις πατρογονικές τους εστίες…

Δεν έχουν καταφέρει τα κράτη μέλη του ΟΗΕ να συμφωνήσουν μέχρι σήμερα στον ακριβή ορισμό της έννοιας «τρομοκρατία» και τρομοκράτης… Kαι ας έχουν γίνει ατέρμονες συζητήσεις «ειδικών» και ας έχουν καταγραφεί τόμοι πρακτικών για πρόσθετη μελέτη και επεξεργασία… Πάντως, όλοι γνωρίζουμε και είμαστε αυτόπτες μάρτυρες, μέσω τηλεοράσεως, τι σημαίνει «κρατική τρομοκρατία» και πώς ασκείται στη σύγχρονη εποχή μας, παράλληλα με την κατευθυνόμενη παραπληροφόρηση για διεθνή γεγονότα και εξελίξεις ανά τον κόσμο…

Υπάρχουν ασφαλώς σημαντικότατοι λόγοι, γενεσιουργοί αυτών των απελευθερωτικών και κοινωνικοθρησκευτικών κινημάτων στις επιμέρους χώρες, όπου εμφανίζονται, αποκτούν ρίζες και πολυπληθείς οπαδούς. Αντί λοιπόν να ερευνηθούν σε βάθος και ιδίως αντικειμενικά τα βαθύτερα αίτια αυτών των φαινομένων σε διάφορες χώρες και γεωγραφικές περιοχές η συνήθης αντίδραση των «απειλουμένων» κυβερνήσεων, της κρατικής εξουσίας, της καθεστηκυίας τάξης, του κράτους-αποικιοκράτη, του κράτους εισβολής και κατοχής ξένων εδαφών, με τη δύναμη των όπλων, είναι να χαρακτηρίσει το κίνημα-οργάνωση που αντιτίθεται στην εξουσία του ως τρομοκρατική οργάνωση, ως αντάρτικο κίνημα, πάντοτε λοιπόν ως γεγονός παράνομο, καταδικαστέο και καταδιωκτέο…

Προήχθησαν στον πρεσβευτικό βαθμό (πληρεξούσιοι υπουργοί β΄ τάξης) οι σύμβουλοι πρεσβείας α΄ τάξης (γενικοί πρόξενοι) Θ. Γεωργακέλος, Π. Χατζημιχάλης, Νικ. Κανέλλος, Δ. Πλατής, Ηρ. Αστεριάδης, Αλ. Ράλλης και Αλεξ. Παπαδοπούλου. Αξιοκρατικές, σε γενικές γραμμές, οι προαγωγές δεν έγιναν, αυτή τη φορά τουλάχιστον, τα συνωμοτικώς προαποφασισμένα «πηδήματα» στη διπλωματική επετηρίδα.

Μεταξύ των προσφάτως προαχθέντων και ο σύμβουλος πρεσβείας Δ. Πλατής, με πλατιές φιλοδοξίες, αντάξιες του ονόματος… Παραμένει όμως ακόμη αδιευκρίνιστο εάν αντί να κατέχει παράλληλα δύο θέσεις, όπως μέχρι σήμερα, θα προσθέσει και τρίτη θέση, ως έξοδο διαφυγής, εάν αλλάξουν οι συνθήκες… Μια ζωή προϊστάμενος και διευθυντής, σε νεοσύστατες διευθύνσεις του υπουργείου, που δημιουργούνται πάντοτε «στα μέτρα του» και με την παρέμβασή του, τις καπαρώνει αμέσως, ανεξαρτήτως βαθμού και αρχαιότητάς του στην υπηρεσία, λένε συνάδελφοί του με γνώση και μνήμη… Μήπως θα πρέπει να ανησυχεί για τη θέση του και αυτός ο… προϊστάμενός του υφυπουργός από τις σεμνές φιλοδοξίες του πολυτάλαντου ανδρός;

Στους προαχθέντες και ο σύμβουλος πρεσβείας Αλ. Ράλλης, ξεχωριστή περίπτωση, ήθελε να παρατείνει την παραμονή του στο Παρίσι, στη μόνιμη αντιπροσωπεία μας στην UNESCO και έβαλε «λυτούς και δεμένους» να τον υποστηρίξουν… Φαίνεται όμως ότι ο νέος μόνιμος αντιπρόσωπος στην UNESCO, πρέσβης εκ προσωπικοτήτων Γ. Αναστασόπουλος δεν πείσθηκε για την αναγκαιότητα αυτή και τον έστειλε σηκωτό στην Αθήνα, όπου λένε ότι εργάστηκε ευσυνείδητα τελευταίως… Στα προσόντα του αξιολογήθηκε θετικά το γεγονός ότι γνωρίζει από στήθους όλη τη διπλωματική επετηρίδα, ιδίως πότε συνταξιοδοτείται ο κάθε συνάδελφός του, μέχρι να φθάσει ο ίδιος στην κορυφή… Τέτοιες σύνθετες γνώσεις…

Να πούμε πάντως ότι θετικό αντίκτυπο είχαν οι πρόσφατες πρεσβευτικές προαγωγές και στην υπουργό Εξωτερικών, Ντ. Μπακογιάννη, αφού αποφεύχθηκαν νέα «συντροφικά μαχαιρώματα» και δεν εξευτελίσθηκε επί υπουργίας της η εύνοια της «αξιοκρατίας» και η αρχαιότητα στη διπλωματική επετηρίδα…

Χαμός στον Λίβανο και η πρεσβεία μας στη Βηρυτό παραμένει ουσιαστικά ακέφαλη, με επιτετραμμένο έναν τρίτο γραμματέα πρεσβείας, τον Στ. Σπυριδάκη, που αποκτά μόλις τώρα τις πρώτες του εμπειρίες σε πρεσβεία, σε συνθήκες πραγματικής «μάχης», διπλωματικής, ανθρωπιστικής μετά μουσικής πολυβόλων… Υπάρχει όμως, μαθαίνω, υψηλόβαθμος διπλωματικός, εμπειρότατος, αραβομαθής, διετέλεσε μάλιστα στο παρελθόν επανειλημμένα διερμηνέας, σε συναντήσεις με άραβες επισήμους, του τότε υπουργού Εξωτερικών Καρ. Παπούλια, ακόμη και του τότε πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου και υπηρέτησε, σχετικά πρόσφατα, ως πρέσβης στην πρεσβεία μας στη Βηρυτό και στη Βαγδάτη, με απόθεμα γνώσεων για την ευρύτερη περιοχή. Πρόκειται για τον πρέσβη Γ. Γαβριηλίδη, γεννημένο στο Χαλέπι της Συρίας… Αντί λοιπόν το υπουργείο Εξωτερικών να στείλει, κατεπειγόντως, αυτόν τον διπλωμάτη στον Λίβανο, για τους επόμενους κρίσιμους μήνες, τον κρατάει στη Μαδρίτη να απολαμβάνει γευστική και αυθεντική paellia και για θεάματα, ταυρομαχίες… Πέρασε βέβαια η ηρωική εποχή των εθελοντών-διπλωματών που δήλωναν πρόθυμοι να πάνε, αμέσως, σε χώρες ειδικότερου ελληνικού ενδιαφέροντος και σε εστίες κρίσεως… Ζούμε την εποχή της καταναλωτικής ευδαιμονίας και γενικώς περνάμε καλά… Έτσι λοιπόν το υπουργείο Εξωτερικών αρκείται στην «ενημέρωσή» του από νεοσσό διπλωματικό που του έτυχε ως πρώτο διπλωματικό πόστο ο Λίβανος και στηριζόμαστε στις εισηγήσεις, προτάσεις και εκτιμήσεις του, το πώς δηλαδή θα πρέπει να δραστηριοποιηθεί η χώρα μας σε μια ιδιαίτερα ρευστή και μεταβαλλόμενη επιτόπια κατάσταση… Αύγουστος μήνας, ζέστες, να περνάμε καλά και μετά τα «μπάνια του λαού» και των διπλωματών μας, θα δούμε ποιον «πρωταγωνιστικό» ρόλο θα παίξει η πρεσβεία μας στον Λίβανο, κατόπιν εορτής βεβαίως…

Α. Κ.