Τα κριτήρια

Είχα την ευκαιρία να κάνω ολιγοήμερες διακοπές «περιφερόμενος» σε περιοχές της Πελοποννήσου. Έτσι είδα από κοντά, ενημερώθηκα για αρκετούς δημοτικούς συνδυασμούς. Πολλοί από αυτούς, με επικεφαλής (υποψήφιο δήμαρχο) που φέρει τη «σφραγίδα» του κομματικού διορισμού (δηλαδή το χρίσμα) διεκδικούν την ψήφο των τοπικών κοινωνιών.

Ως γενική παρατήρηση πρέπει να τονίσω ότι η επιρροή του κομματικού χρίσματος στην κρίση κάθε τοπικής κοινωνίας ελάχιστα «μετράει», για να μην πω καθόλου. Στη διαμόρφωση της εκλογικής γνώμης, άρα και της ψήφου, λειτουργούν άλλα κριτήρια, ετερόκλητα και ποικίλα. Αναλυτικότερα και ως ειδικές διαπιστώσεις: Διαπίστωση πρώτη: Η «σύνθεση» των συνδυασμών κάτω από το χρίσμα, ιδιαίτερα στους καποδιστριακούς δήμους, αλλά και στους μικρομεσαίους, ακόμα και σε πολλούς από εκείνους σε πρωτεύουσες νομών είναι πολυσυλλεκτική, δηλαδή οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι προέρχονται από πολλούς, κυρίως όμως από τους δύο μεγάλους κομματικούς χώρους.

Διαπίστωση δεύτερη: Η διεκδίκηση της ψήφου των δημοτών ασκείται στο όνομα των ποικίλων σχέσεων του υποψήφιου δημοτικού συμβούλου με τον ψηφοφόρο (σχέσεις συγγενικές, κοινωνικές, επαγγελματικές, «συμπεθερικές», κουμπαριές και κάθε άλλης μορφής σχέσεις) αλλά και στις υποσχέσεις, δηλαδή στη συναλλαγή. Όλο αυτό το πλέγμα σχέσεων και υποσχέσεων συμβάλλει αποφασιστικά στη διαμόρφωση και τον σχηματισμό του εκλογικού αποτελέσματος. Με άλλα λόγια, αυτή η «εκλογική διαδικασία» είναι εκείνη που δίνει το αποτέλεσμα και όχι το «χρίσμα» του επικεφαλής, το οποίο μέσα από αυτή τη λειτουργία του τοπικού εκλογικού σώματος ξεθωριάζει, απομονώνεται και υποχωρεί, αν δεν εξαφανίζεται ολωσδιόλου. Έτσι, το άθροισμα των ψήφων που διαμορφώνει τη δημοτική πλειοψηφία δεν ανήκει αποκλειστικά σε κανένα κόμμα και πολύ περισσότερο δεν αντανακλά στον κομματικό υποψήφιο.

Όμως αυτό καθόλου δεν εμποδίζει το κόμμα το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει δώσει το χρίσμα να «πανηγυρίσει» τη νίκη ως δική του αποκλειστική επιτυχία. Με αυτό το κριτήριο, το κριτήριο του χρίσματος, «καταμετράει» το κάθε κόμμα τους δημάρχους που «κέρδισε».
Αν αυτό δεν είναι πολιτική υποκρισία, αν αυτό δεν είναι εμπαιγμός του λαού, τότε τι άλλο μπορεί να είναι;
Τελική διαπίστωση: Αυτός ο κομματικός κυνισμός είναι ο κυριότερος λόγος που προκαλεί τη δημιουργία ανεξάρτητων δημοτικών συνδυασμών, των λεγόμενων «αντάρτικων», οι οποίοι στην ουσία είναι εκείνοι που διεκδικούν την ψήφο για μια ακηδεμόνευτη τοπική αυτοδιοίκηση, χωρίς κομματικούς πατερναλισμούς.

Όταν αυτή είναι η πραγματικότητα, βρίσκουμε ακατανόητη την απειλή της διαγραφής, πολύ περισσότερο την πραγματοποίησή της.
Με ποιο δικαίωμα κ.κ. κομματοφύλακες διαγράφετε έλληνες πολίτες οι οποίοι διακατέχονται από τη δημοκρατική αντίληψη ότι η αυτοδιοίκηση πρέπει να είναι ακηδεμόνευτη από κόμματα; Από πού αντλείτε αυτό το «δημοκρατικό» δικαίωμα της διαγραφής εκείνων οι οποίοι στο όνομα της Δημοκρατίας διεκδικούν την τιμή να υπηρετήσουν την τοπική κοινωνία;

Πότε θα γίνει κατανοητό ότι τα κριτήρια της εκλογής ενός δημάρχου δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι κομματικά, αλλά κριτήρια αξιοκρατικά, κοινωνικά, ευρύτερα πολιτικά αν θέλετε, και κυρίως αυτοδιοικητικά; Και πρωτίστως κριτήρια εντιμότητας;

Οι προσεχείς δημοτικές εκλογές δίνουν τη μεγάλη ευκαιρία στον λαό να αναδείξει με την ψήφο του αυτά τα κριτήρια, ψηφίζοντας ανεξάρτητους συνδυασμούς. Και πιστεύουμε ότι οι τοπικές κοινωνίες θα λειτουργήσουν ακηδεμόνευτα, έξω και πέρα από κομματικές επιρροές.
Ο Πολιτικός και Κοινωνικός Σύνδεσμος «Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ» είναι προσηλωμένος σε αυτά τα κριτήρια.