Τα άγχη του Γιώργου και η σιωπή του Σημίτη…
Άλλωστε το -πανθομολογούμενο- πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ ασφαλώς δεν είναι οι διαφοροποιήσεις του Γιάννου ή του οποιουδήποτε Γιάννου, αλλά το έλλειμμα πολιτικής και η αδυναμία έκφρασης σοβαρής, πειστικής εναλλακτικής πρότασης εξουσίας.
Και αυτό το έλλειμμα εμφανώς αδυνατεί να το αντιμετωπίσει ο πρόεδρος του Κινήματος, με τους διαρκείς πειραματισμούς του και τις επικοινωνιακές κατά καιρούς απόπειρες, δίχως πολιτικό στίγμα που να τον διαφοροποιεί απ’ την κυβέρνηση.
Δεν είναι λίγα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ τα οποία πιστεύουν ότι μετά από δυόμισι χρόνια στην ηγεσία του κόμματος ο Γιώργος:
Πρώτον, απέτυχε στο στοίχημα της ανανέωσης, αφού οι όποιες κατά καιρούς κινήσεις του σε αυτόν τον τομέα είχαν την ποιότητα και το εύρος της… Ματσούκα ή της Καραχασάν. Αποτέλεσμα, το Κίνημα να (εμφανίζονται ότι) εκφράζουν στελέχη φθαρμένα και καταδικασμένα στη λαϊκή συνείδηση, της περιόδου Σημίτη. Και βεβαίως κινήσεις σαν τη διαγραφή του Γιάννου μόνο διέξοδο απ’ το σοβαρό πρόβλημα δε συνιστούν…
Δεύτερον, δείχνει να τον χωρίζει σοβαρή ψυχική απόσταση απ’ το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα – πολιτικό οργανισμό – ιστορική διαδρομή. Δείχνει σαν «να είναι αρχηγός ενός άλλου κόμματος, σαν το ΠΑΣΟΚ να αποτελεί βαρίδι στα όποια οράματά του», κατά τη χαρακτηριστική έκφραση ιστορικού στελέχους το οποίο τον είχε στηρίξει πολύ.
Αυτή η απόσταση ως έναν βαθμό -αλλά μόνο ως έναν βαθμό- ερμηνεύει και το γεγονός ότι ενώ έχει συγκροτήσει… μυριάδα οργάνων εν τούτοις τις σοβαρές αποφάσεις τις παίρνει ο ίδιος, με έναν κύκλο εξωθεσμικών παραγόντων και «συμβούλων» και με την… οικογένειά του, παρακάμπτοντας και μάλιστα προκλητικά τα όργανα!
Τα… άγχη του αρχηγού
Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, αποτέλεσμα και των μη αντιδράσεων (!) στην αποπομπή του Γιάννου, αποτέλεσμα της παράκαμψης των οργάνων και μάλιστα με προκλητικό τρόπο, αποτέλεσμα της άτεχνης και εν πολλοίς φαιδρής απόπειρας να «το παίξει Ανδρέας», είναι να φοβάται ότι σε μια κρίσιμη πολιτικά περίοδο τα προβεβλημένα στελέχη θα κηρύξουν «λευκή απεργία» κατά το πρότυπο Βενιζέλου, ο οποίος εδώ και τρεις περίπου μήνες «απέχει» δηκτικά από επί παντός επιστητού δηλώσεις και τηρεί διακριτική, πλην εμφανή, απόσταση απ’ τα κομματικά δρώμενα.
Και μπορεί μεν ο Γιώργος να αισθάνεται ικανοποίηση απ’ αυτήν την αποστασιοποίηση του «νούμερο ένα» δελφίνου, ωστόσο πράγματι κατατρύχεται απ’ το άγχος ότι τυχόν «λευκή απεργία» στελεχών, την οποία φοβάται, θα εμφανίσει ένα κόμμα με έναν αρχηγό «μπιζιμποντιστή» και… χωρίς στελέχη. Κάτι τέτοιο θα είναι εξαιρετικά αρνητικό, ιδιαίτερα στην πορεία προς τις νομαρχιακές – δημοτικές εκλογές. Φοβάται επιπλέον ότι κάτι τέτοιο θα σηματοδοτήσει ακόμα και μη εύκολα ελεγχόμενες αντιδράσεις, αν το αποτέλεσμα των εκλογών του Οχτώβρη δεν είναι το επιθυμητό.
Είναι σαφές. Θέλει στελέχη υποταγμένα στον αρχηγό, αλλά όχι στελέχη… μουγγά και αποστασιοποιημένα.
Βεβαίως η αίσθηση που επικρατεί -δικαιολογημένα- είναι ότι ο Γιώργος δεν θα αμφισβητηθεί ακόμα και σε περίπτωση τυχόν αρνητικού αποτελέσματος στην εκλογική αναμέτρηση του Οχτώβρη. Ουδείς θα τολμήσει να θέσει ζήτημα ηγεσίας. Μπορεί να ακουστούν γκρίνιες, αλλά δεν πρόκειται να φτάσουν σε μη ελεγχόμενο σημείο. Αλλά η ανασφάλεια την οποία αισθάνεται ο αρχηγός τον οδηγεί σε κινήσεις μη συμβατές με την κομματική πραγματικότητα…
Το «αίνιγμα» Σημίτη…
Όσο κι αν ακούγεται ή φαίνεται περίεργο, ένα άλλο άγχος του Γιώργου είναι η… σιωπή Σημίτη, τόσο για την κατάσταση εσωστρέφειας στο κόμμα όσο και για την αποπομπή Γιάννου.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ερμηνεύει αυτήν τη σιωπή του τέως ως έμμεση αποδοκιμασία της επιλογής του. Θα ήθελε να βγει ο Κ. Σημίτης και να επιδοκιμάσει τη διαγραφή. Θεωρεί επίσης πως ο τέως πρωθυπουργός είναι δυσαρεστημένος, επειδή η αποπομπή Γιάννου ερμηνεύτηκε και ως αποδοκιμασία των κυβερνητικών επιλογών της περιόδου Σημίτη. Και μάλιστα όχι μόνο για την πώληση της ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ…
Επιπλέον ο Γ. Παπανδρέου γνωρίζει καλά και τις κινήσεις στελεχών του «εκσυγχρονιστικού» μπλοκ. Γνωρίζει ότι ο τέως πιέζεται, έστω διακριτικά, να αβαντάρει απ’ το παρασκήνιο αυτές τις διεργασίες, ακόμα και να δώσει «χρίσμα» σε κάποιο στέλεχος προκειμένου να ηγηθεί αυτής της ομάδας…
Και φοβάται ακόμα μήπως ο τέως κάνει κάποια στιγμή κάποια δήλωση η οποία θα μπορεί να ερμηνευτεί ως «άδειασμά» του. Όσο δε η σιωπή του συνεχίζεται, τόσο το άγχος του αρχηγού δεν θα εκλείπει…
Το σενάριο των… χαμένων εκλογών!
Σημειώστε πάντως και τούτο. Δεν είναι λίγα τα στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης τα οποία ερμηνεύουν τις εν πολλοίς αλλοπρόσαλλες κινήσεις και επιλογές του Γιώργου, τις μη ενταγμένες σε έναν στοιχειώδη έστω σχεδιασμό, ως εξής:
– Ο Γιώργος φαίνεται να έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα πως και οι επόμενες εθνικές εκλογές είναι χαμένες. Ως εκ τούτου από τώρα μεθοδεύει ένα κόμμα «δικό του». Και δεν θα διστάσει ακόμα και να προχωρήσει σε ρήξη με ό,τι το ΠΑΣΟΚ συμβολίζει, σε περίπτωση ανοιχτής αμφισβήτησής του μετά τις επόμενες εκλογές. Και φροντίζει από τώρα να ανοίξει τον δρόμο προς τέτοιες εξελίξεις…
Πράγματι το σενάριο αυτό «παίζει» αρκετά μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Ο ίδιος ο Γιώργος, με τις εμφανείς αποστάσεις του απ’ ό,τι πολιτικά και ιστορικά σημαίνει το Κίνημα, φροντίζει να ενθαρρύνει τέτοιου είδους σκέψεις και αναλύσεις. Δείχνει «να βαριέται» το κόμμα του οποίου ηγείται, κατά την έκφραση-πεποίθηση ιστορικών στελεχών, να το αντιμετωπίζει σαν «βαρίδι», να θέλει να το «ξεφορτωθεί», να τελειώνει μαζί του.