Πολιτική και στρατιωτική ήττα

Πράγματι, κατέρρευσε κατ’ αρχάς το «ανίκητο» του ισραηλινού στρατού. Η αντίσταση της Χεζμπολάχ και του λιβανέζικου λαού ανάγκασε το Ισραήλ να δεχτεί τον συμβιβασμό. Κι αυτό δεν σημαίνει μόνο μια στρατιωτική ήττα για το Ισραήλ και τους πάτρονές του. Γιατί η ήττα αυτή συνοδεύεται τόσο από την ηθική ήττα του Ισραήλ -που προκάλεσε τη διεθνή κατακραυγή λόγω των εγκληματικών βομβαρδισμών κατά των αμάχων- αλλά και την πολιτική ήττα της ηγεσίας του Ισραήλ, που σήμερα βρίσκεται σε κρίση.

Το μόνο δίδαγμα που ίσως αποκομίσει ο πολιτικός κόσμος στο Ισραήλ είναι η αναγνώριση ότι η ασφάλεια της χώρας του δεν μπορεί να κατοχυρωθεί με πολέμους, επεμβάσεις και την καταπίεση των λαών της περιοχής, αλλά με διαπραγματεύσεις και έντιμες συμφωνίες.

Από την άλλη πλευρά, για πρώτη φορά στα τελευταία χρόνια, αναδεικνύεται στην περιοχή μια στρατιωτικοπολιτική «οντότητα» που αντιμετωπίζει με επιτυχία το Ισραήλ και ταυτόχρονα αναδεικνύεται πόλος αντίστασης του αραβικού κόσμου. Κι ίσως το γεγονός αυτό να βοηθήσει και τον πολύπαθο παλαιστινιακό λαό, που μετά τη συμφωνία της Φατάχ με τη Χαμάς για κοινό κυβερνητικό σχήμα μπορεί να προβάλει μια δυναμική πολιτική ενότητα, ικανή να διαπραγματευτεί με το Ισραήλ.Ο λαός του Λιβάνου, με το αίσθημα του νικητή, θα δώσει τώρα σκληρό αγώνα για την ανασυγκρότηση της χώρας του. Όμως οι ζωές που χάθηκαν, τα παιδιά που δολοφονήθηκαν από τους ισραηλινούς νεοναζιστές θα διατηρούν άσβεστες τις μνήμες του εγκλήματος που διαπράχθηκε υπό την πλήρη αδιαφορία του «πολιτισμένου» κόσμου.

ΟΦΙΣ