Επικαιρότητα
1 Οι Ταλιμπάν ξαναζωντανεύουν στο Αφγανιστάν. Επόμενο ήταν έπειτα από πέντε χρόνια κατοχής από τα στρατεύματα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ το αντάρτικο να οργανωθεί. Και να γιγαντωθεί. Την περασμένη εβδομάδα τρεις βρετανοί στρατιώτες της δύναμης του ΝΑΤΟ σκοτώθηκαν, καθώς έπεσαν σε ενέδρα ανταρτών εκτελώντας περιπολία. Έτσι κατά το α΄ εξάμηνο της φετινής χρονιάς οι απώλειες του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν έφτασαν στους 50 νεκρούς! Οι ΗΠΑ και η Βρετανία κατάφεραν να μπλέξουν τις χώρες του ΝΑΤΟ στις βρώμικες δουλειές τους και σε έναν πόλεμο χωρίς τέλος. Στο Αφγανιστάν οι ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις έχουν αναλάβει τον επιχειρησιακό έλεγχο του νοτίου τμήματος της χώρας, ενώ οι δυνάμεις των ΗΠΑ έχουν τον έλεγχο του ανατολικού τμήματος. Βέβαια η προοπτική είναι η καταπολέμηση των ανταρτών Ταλιμπάν να γίνει νατοϊκή υπόθεση. Και αυτό είναι το σχέδιο. Χωρίς συμμαχικά στρατεύματα στις θυσίες δεν θα μπορούσαν οι ΗΠΑ να αντέξουν μόνες τους το βάρος. Σ’ αυτό ποντάρουν και ανοίγουν συνεχώς και νέα μέτωπα στη Μέση Ανατολή. Πληροφοριακά σημειώνουμε ότι σήμερα βρίσκονται στο Αφγανιστάν 18.000 νατοϊκοί στρατιώτες που πολεμάνε τους αντάρτες Ταλιμπάν. Και έχουν μια δύσκολη αποστολή. Γιατί ο αγώνας των Ταλιμπάν διεξάγεται με οργανωμένες επιχειρήσεις εναντίον των στρατευμάτων κατοχής (επιθέσεις και μάχες, ενέδρες κ.λπ.) και δεν περιορίζεται σε επιχειρήσεις αυτοκτονίας ή εκρήξεις βομβών σε δρόμους και πολυσύχναστα κέντρα, όπως στο Ιράκ. Έτσι το ΝΑΤΟ και τα στρατεύματά του δεν έχουν μόνον την επιτήρηση του κατεχόμενου Αφγανιστάν, αλλά αντιμετωπίζουν οργανωμένο αντάρτικο, που σημαίνει ότι μέρα με τη μέρα θα χώνονται όλο και πιο βαθιά στην κρίση της Μέσης Ανατολής, ανάλογα με τις ορέξεις των συμμάχων Μπους – Μπλερ. Και όπως δείχνουν οι εξελίξεις την ίδια οργανωμένη αντίσταση θα ακολουθήσει η λιβανέζικη Χεζμπολάχ, που έδειξε ότι διαθέτει και εκπαιδευμένους μαχητές και σχετικά αρκετό εξοπλισμό. Και δίπλα της και η παλαιστινιακή Χαμάς. Δύσκολος θα είναι ο ρόλος των εκεί εισβολέων, καθώς και η επιτήρηση τυχόν κατεχομένων εδαφών. Πρέπει οι εισβολείς και οι σύμμαχοί τους να έχουν πεισθεί ότι στη σημερινή εποχή είναι δύσκολο να κρατήσει μια μεγάλη δύναμη υπόδουλους λαούς με τα όπλα, τη βία και τα βασανιστήρια. Απαιτούνται τεράστιες ανθρώπινες θυσίες εκατέρωθεν. Ο Θεός να βοηθήσει την Ελλάδα να μείνει έξω από τις στρατιωτικές περιπέτειες του ΝΑΤΟ.
2 Υπάρχει όμως και αντάρτικο για το οποίο δεν ευθύνονται οι ΗΠΑ. Στη μακρινή μας Σρι Λάνκα δρουν οι αντάρτες «Τίγρεις των Ταμίλ», οι οποίοι ζητούν ανεξαρτησία και αυτόνομο κράτος στις βόρειες και ανατολικές περιοχές του νησιού, όπου κατοικούν περίπου 3,5 εκατ. Ταμίλ που αποτελούν την πλειοψηφία των κατοίκων στις περιοχές αυτές. Ο αγώνας των αυτονομιστών Ταμίλ άρχισε το 1983 όταν οι Σίνχα, που αποτελούν την πολυπληθέστερη εθνικότητα (82% του συνολικού πληθυσμού της Σρι Λάνκα) άρχισαν να μεταχειρίζονται σκληρά και απάνθρωπα τους Ταμίλ, που είναι μια μειοψηφία περίπου 10% του πληθυσμού. Για 23 χρόνια τώρα οι «Τίγρεις των Ταμίλ» αγωνίζονται με διακοπές (ανακωχή) και χωρίς προοπτική λύσης του προβλήματος της ίδρυσης αυτόνομου κράτους. Τελευταία περίοδος ανακωχής ήταν από τις αρχές του 2002 μέχρι τον φετινό Ιούλιο. Στη συμφωνία της ανακωχής μεταξύ της κυβέρνησης και των Τίγρεων υπήρχε όρος ότι την ανακωχή θα την επιτηρούσαν παρατηρητές από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Στις 29/5/2006 η πάντα άσκεφτη ΕΕ πήρε απόφαση να κατατάξει στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων και τους «Τίγρεις των Ταμίλ». Μετά την απόφαση αυτή οι αντάρτες ζήτησαν την άμεση αποχώρηση των «Παρατηρητών» που ανήκαν στις χώρες της ΕΕ και θεώρησαν ότι η συμφωνία αναγκαστικά δεν ισχύει, καθώς δεν θα υπάρχουν πλέον παρατηρητές που να εποπτεύουν την εφαρμογή των όρων της ανακωχής. Η ΕΕ απέσυρε τους παρατηρητές της και στη Σρι Λάνκα παρέμειναν μόνον οι Νορβηγοί και οι Ισλανδοί, γιατί οι χώρες τους δεν είναι μέλη της ΕΕ. Βέβαια αυτοί ήταν ανεπαρκείς για να επιτηρούν την εφαρμογή της ανακωχής. Και τον περασμένο μήνα ξανάρχισε και πάλι ο εμφύλιος πόλεμος. Και μέχρι τώρα τα θύματα είναι περίπου 800 νεκροί εκατέρωθεν. Και από την έναρξη του εμφυλίου πολέμου (1983) οι νεκροί έχουν φτάσει στις 65.000 περίπου (στρατιώτες και αντάρτες), πολυαίμακτος θυσία. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα με ανταρτοπόλεμο που διαρκεί 22 χρόνια και με τόσες χιλιάδες θύματα δεν είναι δυνατόν πλέον να ζήσουν ειρηνικά οι Σίνχα και οι Ταμίλ. Αλήθεια, γιατί δεν επεμβαίνει ο ΟΗΕ για να βρεθεί κάποια λύση στο πρόβλημα της Σρι Λάνκα και να σταματήσει ο εμφύλιος σπαραγμός; Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τους δυστυχείς αυτούς κατοίκους του μεγάλου ασιατικού νησιού. Με τον χαρακτηρισμό των ανταρτών σαν τρομοκρατικής οργάνωσης λύθηκε το πρόβλημα; Ένα άλλο όνειδος και ντροπή για τις τάχα πολιτισμένες χώρες της Δύσης.