Αντιδρά η Αριστερά για τις διαδηλώσεις
ΚΚΕ: «Παλιά ιστορία»
Στον Περισσό τα στελέχη του κόμματος σημειώνουν ότι το αίτημα περιορισμού των διαδηλώσεων δεν έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια. Έρχεται, λένε, από την εποχή της μεταπολίτευσης, αλλά ειδικά τα τελευταία χρόνια οι σχετικές αναφορές έχουν πολλαπλασιαστεί. Ενδεικτικά αναφέρουν το αίτημα του τότε δημάρχου Αθηναίων, Δ. Αβραμόπουλου, το 1995, ο οποίος ζητούσε να μπει φρένο στις πορείες, ενώ και ο Θ. Πάγκαλος υπερθεμάτιζε, κάνοντας λόγο για «ιδιάζουσα κοινωνική θρασύτητα». Στη συνέχεια, το 1997, ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης είχε ζητήσει την κατάρτιση κώδικα συμπεριφοράς διαδηλωτών, ενώ ουδείς πρέπει να ξεχνά ότι δεκάδες αγρότες οδηγήθηκαν στα δικαστήρια με το επιχείρημα της παρακώλυσης συγκοινωνιών. Το 1999 ήταν χρονιά σταθμός για τις διαδηλώσεις. Ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Β. Παπαδάκης γνωμάτευε πως οι αστυνομικές αρχές θα μπορούν να απαγορεύουν ακόμα και προληπτικά δημόσιες συναθροίσεις για λόγους δημόσιας τάξης και ασφάλειας, αλλά και για λόγους διατάραξης της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Επίσης γνωμάτευσε υπέρ της απαγόρευσης διαδηλώσεων έξω από πρεσβείες ή κατοικίες μελών της κυβέρνησης, ενώ με αφορμή την επίσκεψη Κλίντον είχε απαγορευτεί η αντιαμερικανική πορεία. Το 2000 ο Δ. Ρέππας, ως κυβερνητικός εκπρόσωπος, είχε αναφερθεί κι αυτός στην ανάγκη θεσμοθέτησης της απαγόρευσης των ολιγομελών διαδηλώσεων, ενώ το 2001 ο «Ριζοσπάστης» είχε αποκαλύψει νομοσχέδιο της τότε κυβέρνησης το οποίο προέβλεπε ακόμη και χρήση όπλων «δι’ εκφοβιστικών βολών στον αέρα», ενώ ανάλογες προτάσεις είχε κάνει και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, όταν ήταν υπουργός Δημ. Τάξης.
Και βεβαίως ακολουθούν οι χρονιές μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 με την απαγόρευση των διαδηλώσεων σε περιοχές των ολυμπιακών πόλεων, αλλά και την αντίστοιχη απαγόρευση των συλλαλητηρίων κατά τη διάρκεια της τριήμερης συνόδου κορυφής της ΕΕ στην Αθήνα το 2003. Από εκεί και μετά, λένε στο ΚΚΕ, τη σκυτάλη την παίρνει ο Ν. Κακλαμάνης ο οποίος τον Ιούλη που μας πέρασε αναφέρθηκε στην ανάγκη για λήψη μέτρων, ώστε οι διαδηλώσεις στην Αθήνα να μη δημιουργούν προβλήματα.
Όσο για τις «υποκριτικό», όπως το χαρακτηρίζουν, ενδιαφέρον του κ. Πολύδωρα για τη βελτίωση της καθημερινής ζωής των Αθηναίων, στο ΚΚΕ σημειώνουν ότι ο υπουργός «διαγράφει 50 χρόνια χαοτικής οικιστικής ανάπτυξης του Λεκανοπεδίου, αλλά και τη σταθερή κρατική πολιτική πριμοδότησης των ΙΧ αυτοκινήτων».
Προσχηματική είναι για στελέχη του ΚΚΕ και η αναφορά σε «ολιγάριθμες» διαδηλώσεις προκειμένου «να δικαιολογηθεί η ευρύτερη φαλκίδευση του κατοχυρωμένου δικαιώματος των εργαζομένων να διαμαρτύρονται δημόσια και να διαδηλώνουν ενάντια στις πολιτικές του κεφαλαίου». Μάλιστα, καταλήγουν, η επιστολή Πολύδωρα υποκρύπτει και μια απειλή, αφού σημειώνει χαρακτηριστικά ότι το υπουργείο Δημόσιας Τάξης «δεν μπορεί να παραμένει απλός παρατηρητής».
Γι’ αυτό και το γραφείο Τύπου του ΚΚΕ στην ανακοίνωσή του σημειώνει με νόημα ότι «θα συνεχίσουμε να διαδηλώνουμε, να διεκδικούμε, να πορευόμαστε».
ΣΥΝ: Περιμένουμε ακόμη το αποτέλεσμα των ΕΔΕ
Ανάλογη ήταν και η αντίδραση του ΣΥΝ, ο οποίος, διά του εκπροσώπου Τύπου του, υπενθύμισε στον κ. Πολύδωρα ότι εκκρεμούν τα αποτελέσματα των ΕΔΕ που έχει διατάξει για τις πρόσφατες, αλλεπάλληλες παραβιάσεις ατομικών δικαιωμάτων και για τους ξυλοδαρμούς διαδηλωτών και δημοσιογράφων από τις δυνάμεις των οποίων προΐσταται. Ο κ. Βούτσης χωρίς να παραλείπει να αναφερθεί στα γνωστά γεγονότα με τις ανακρίσεις των Πακιστανών κάνει λόγο και για απολογία των πολιτικών υπευθύνων για όσα καταγράφονται στις πρόσφατες εκθέσεις του Συνηγόρου του Πολίτη και άλλων ανεξάρτητων αρχών.
Για τα στελέχη της Κουμουνδούρου τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Την ευθύνη για το εύρος, την κατεύθυνση και τις όποιες πιθανές επιπτώσεις της κάθε κινητοποίησης στη ζωή της πόλης, δεν μπορεί παρά να την έχουν οι υπεύθυνοι διοργανωτές.
Τέλος ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται και η αναφορά του κ. Βούτση στο γεγονός ότι στην ανακοίνωσή του ο κ. Πολύδωρας «λειτουργεί ως επικοινωνιακός μηχανισμός για την προβολή και τις απόψεις του υποψηφίου δημάρχου Αθηναίων της ΝΔ».