ψιθυριστά

Εάν ζούσαμε πριν από εξήντα χρόνια, με αυτά που βλέπουν τα μάτια μας σήμερα στον Λίβανο, το Διεθνές Δικαστήριο θα ασχολιόταν την επαύριον με την κ. Ράις και τους ψυχρούς δολοφόνους Αμερικανούς και Ισραηλινούς. Η διεθνής κοινή γνώμη αποδεικνύεται ωστόσο μέχρι θανάτου… αναίσθητη και αυτή η έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας είναι μάλλον αποτέλεσμα του ότι υπάρχει σήμερα μία μόνον υπερδύναμη. Η ισορροπία την εποχή που ήταν κραταιά η πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση έσωζε τέτοιες καταστάσεις και υπήρχαν αντιστάσεις. Σήμερα όχι. Μήπως πρέπει να αναθεωρήσει η διεθνής κοινότητα τη στάση της απέναντι σε αυτό που ονομάζαμε σοσιαλιστική πραγματικότητα; Μήπως κάναμε λάθος να πανηγυρίζουμε τότε, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, την πτώση του σοβιετικού καθεστώτος; Χίλιες φορές ο ψυχρός πόλεμος από την εν ψυχρώ δολοφονία παιδιών και μάλιστα χωρίς καμία τιμωρία. Μήπως πρέπει να σκεφθούμε εάν κάναμε λάθος; Κι αυτή ακριβώς είναι η εκδίκηση της διεθνούς κοινότητας εναντίον της μονοκρατορίας των Αμερικανών. Ξυπνά συνειδήσεις και διαμορφώνει ένα παγκόσμιο μέτωπο εναντίον της αθλιότητας της υπερατλαντικής δύναμης.

Το καθεστώς που ισχύει σήμερα για τις πλαζ του Δημοσίου, αλλά και για αυτές των οργανισμών της τοπικής αυτοδιοίκησης, επανεξετάζει η κυβέρνηση μετά τις αντιδράσεις για το κόστος μιας απλής… ξαπλώστρας στις πλαζ των μεγάλων αστικών κέντρων και ιδίως της Αττικής. Είναι πράγματι εξοργιστικό να μην μπορεί ένας οικογενειάρχης να πάει σε μια πλαζ να κάνει το μπάνιο του χωρίς να πληρώσει, από την άλλη όμως το να κλείνεις με το έτσι θέλω τις πλαζ και να μην πληρώνεις εισιτήριο είναι μάλλον υπερβολικό. Να απελευθερωθούν οι ακτές και να μπορεί να πηγαίνει χωρίς εισιτήριο κόσμος, όχι όμως με το έτσι θέλω να ζημιώνεις δήμους, τον ΕΟΤ και το ελληνικό Δημόσιο, για να κάνεις… αντίσταση…

Τις είκοσι επτά νομαρχίες έβαλε ως όριο επιτυχίας ο Άρης Σπηλιωτόπουλος με συνέντευξή του. Και έχει μάλλον δίκιο, γιατί κάπου τόσες σκέπτεται και η Ρηγίλλης να «κτυπήσει» στις εκλογές. Όλα φυσικά θα ήταν καλύτερα, εάν υπουργοί και υφυπουργοί της κυβέρνησης δεν αποφάσιζαν -μόνοι τους το έκαναν ή πρόκειται για γενική ντιρεκτίβα;- να απέχουν από τις προεκλογικές διαδικασίες, τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ έχει… μοιράσει ακόμη και μικρούς δήμους στους βουλευτές του. Όσον αφορά την επιχειρηματολογία, ότι το ΠΑΣΟΚ έχει κάθε λόγο να το κάνει, ενώ εμείς ως κυβέρνηση δεν μπορούμε, μόνον ως πολιτικός στρουθοκαμηλισμός θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί, καθώς η ερμηνεία των εκλογικών αποτελεσμάτων είναι ως έναν βαθμό πολιτική και δεν μπορείς να την αποφύγεις με τέτοιου είδους τερτίπια. Πόσω μάλλον όταν έχεις και πολιτικό προβάδισμα που πιστοποιείται στις δημοσκοπήσεις…

Και μια και ο λόγος για τις δημοσκοπήσεις, κατακαλόκαιρο ήταν να κτυπήσει, λένε στη Ρηγίλλης, μια γνωστή εταιρεία δημοσκοπήσεων… για να καταδείξει την πτώση της κυβέρνησης. Παρά το καλοκαιράκι, την ταλαιπωρία των επιβατών των πλοίων, που φρόντισαν ορισμένα κανάλια να τη δείχνουν από το πρωί έως το βράδυ, την ακρίβεια και διάφορα άλλα, η Νέα Δημοκρατία, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, βρισκόταν πάλι μπροστά, τρεις περίπου μονάδες. Άσε καλύτερα, τον χειμώνα…

Πάντως για πρώτη φορά η Αθήνα Αύγουστο δεν είναι τελείως άδεια, όπως άλλες χρονιές. Εάν πάτε δε μέχρι τις κοντινές παραλίες, θα διαπιστώσετε ότι είναι γεμάτες κόσμο. Η ακρίβεια φόβισε οικογενειάρχες και συνταξιούχους, που η μοναδική πολυτέλεια που κατόρθωσαν να υλοποιήσουν είναι η απόκτηση κλιματιστικού, με αποτέλεσμα την κατακόρυφη άνοδο των πωλήσεων σε σχέση με πέρυσι…

Γιατί μας φαίνεται ότι για άλλη μια φορά η Κομισιόν έπαιξε τον ρόλο του… υποστηρικτή του ΠΑΣΟΚ; Δεν λέμε ότι έχει άδικο που πάει στο ευρωσκαμνί για τους βιολογικούς καθαρισμούς ορισμένες πόλεις, αλλά γιατί τώρα, εν όψει δημοτικών εκλογών; Μήπως μέσα στους στόχους είναι και οι εκπρόσωποι των μεγάλων πόλεων που οι περισσότεροι εκλέγονται με τη Νέα Δημοκρατία; Λίγο υπερβολικό αυτό, αλλά με τόσα «ευρωψιθυρίσματα» κατά το παρελθόν, γιατί να μην το σκεφθούμε έτσι;

Είναι η πρώτη φορά πάντως που η κυβέρνηση και αντιπολίτευση πήγαν διακοπές… χωρίς να υπάρχει καμία γκρίνια από την μια ή την άλλη πλευρά. Πήγαν κοινή συναινέσει διακοπές και έμειναν μόνο κάποιοι ακραίοι γκρινιάρηδες, σε μέσα ενημέρωσης, να φωνάζουν ότι… διαλύθηκε το κράτος και άλλα τέτοια κουραφέξαλα. Έκαναν πολύ καλά και πήγαν διακοπές, αφού η χρονιά που πέρασε ήταν κουραστική και ακόμη περισσότερο κουραστική θα είναι η χρονιά που έρχεται. Σε όλο τον κόσμο, την ίδια σχεδόν εποχή, τα ρολά τα κατεβάζουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις για δέκα ημέρες. Γιατί όχι και σε μάς;

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας βαστά υψηλά τη σημαία του πατριωτισμού στη χώρα μας. Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχει κι αυτός και με τις συνεχείς παραινέσεις του μας θυμίζει κάθε φορά τις υποχρεώσεις μας και κυρίως θυμίζει το χρέος μας. Είναι τόσο εύστοχος στις κατά καιρούς υπομνήσεις του, που τα επόμενα χρόνια είναι σίγουρο ότι θα τον δικαιώσουν, κατατάσσοντάς τον πρώτο στις προτιμήσεις των Ελλήνων.

Περισσότεροι από 33.000 συμβασιούχοι γίνονται αορίστου χρόνου από ορισμένου, τον επόμενο μήνα. Είναι μια καλή αρχή του Παυλόπουλου, αλλά καλά θα κάνουν στην κυβέρνηση να προχωρήσουν στην οριστική τακτοποίηση των θεμάτων των συμβασιούχων, διότι σε διαφορετική περίπτωση θα γελάει κάθε πικραμένος κάθε φορά που θα υπάρχει πρόβλημα…

Δεν υπάρχει τίποτε πιο προκλητικό από ορισμένα κυβερνητικά στελέχη που στέλνουν τους οδηγούς τους… να τους ψωνίσουν… Είναι εύλογο ένας κλητήρας στο υπουργείο να σταλεί για μια αγορά, όταν το κυβερνητικό στέλεχος δεν μπορεί να απομακρυνθεί λόγω φόρτου εργασίας. Αλλά να στέλνεις, επί καθημερινής σχεδόν βάσεως, τον οδηγό σου και μάλιστα ορισμένες φορές με το υπηρεσιακό αυτοκίνητο, να αγοράζει διάφορα πράγματα, αυτό είναι επιεικώς απαράδεκτο. Κάποιοι στην κυβέρνηση έχουν χάσει το μέτρο της σεμνότητας και της ταπεινότητας. Μέτρο που έχει… μετατραπεί σε πολιτική επιλογή. Είναι μια επιλογή πολιτική που έχει ουσία και περιεχόμενο και μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα κραυγαλέα αντίθετα παραδείγματα στην κυβέρνηση. Ας μην πολλαπλασιασθούν και ας μη στηρίζονται κάποιοι στην ανοχή του Κ. Καραμανλή. Να διαθέτουν το απαραίτητο βασικό πολιτικό ένστικτο, καθώς ο πρωθυπουργός έχει τεράστιες ανοχές, αλλά ως πραγματικός ηγέτης είναι πολύ σκληρός, όταν εξαντληθούν τα περιθώρια υπομονής και ευκαιριών που έχει δώσει… Και φαίνεται ότι κάποιοι τα ξεπερνούν συνεχώς…