Ο Γιώργος «πήρε τ’ όπλο του», αλλά… δεν ξέρει πού να το στρέψει!

Ο Γιώργος Παπανδρέου δεσμεύτηκε για «σκληρή αντιπολίτευση», την οποία μάλιστα θα έπαιρνε ο ίδιος «πάνω του», χωρίς να υποκύψει στη γοητεία της θερινής ραστώνης και… χωρίς να αφήσει την κυβέρνηση να πάρει ανάσα. Προέτρεψε μάλιστα και τα στελέχη της Χαρ. Τρικούπη να ελαττώσουν τις διακοπές τους για να περάσουν στον λαό το μήνυμα του ΠΑΣΟΚ…

Και τα μεν στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων…- γέμισαν… τις παραλίες και άφησαν τον αρχηγό μόνο να «κάνει παιχνίδι», με ό,τι αυτό συνεπάγεται, όπως έχουμε επισημάνει. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο (κακό). Άλλωστε η αποτελεσματικότητα της αντιπολίτευσης δε φαίνεται ή δεν προκύπτει αμιγώς από ποσοτικά στοιχεία.

Το δυστύχημα για τον Γιώργο και για ορισμένα τουλάχιστον στελέχη του ΠΑΣΟΚ (τα υπόλοιπα το… απολαμβάνουν και το «φουμάρουν»!) είναι πως και αυτό το καλοκαίρι είχαμε…μία απ’ τα ίδια.

Έτσι κι ενώ βρισκόμαστε στο Δεκαπενταύγουστο, αντί να έχουν «βγει στα κεραμίδια» για την πώληση της ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ συνδικαλιστές και αξιωματική αντιπολίτευση και η κυβέρνηση να δοκιμάζεται δεινά, να είναι το ΠΑΣΟΚ που βιώνει μια νέα εσωκομματική κρίση εσωστρέφειας.

Αφορμή και όχι αιτία η διαγραφή του Γιάννου Παπαντωνίου απ’ την ΚΟ με προσωπική απόφαση του Γιώργου. Και λέμε αφορμή, επειδή:

• η μεν διαφοροποίηση του Γιάννου απ’ την επίσημη κομματική θέση για το ζήτημα της ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ απλώς ανέδειξε την πολυγλωσσία που υπάρχει στο ΠΑΣΟΚ και για το θέμα αυτό, καθώς και την εμφανή αδυναμία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αρθρώσει ενιαίο και πειστικό εναλλακτικό λόγο.

Αδυναμία, ας επισημανθεί, που εμφανίζεται κάθε φορά που προκύπτει ένα σοβαρό πολιτικό ζήτημα και συνιστά ένα απ’ τα σημεία της κακοδαιμονίας που ταλανίζει τη Χαρ. Τρικούπη.

• Ο δε Γιώργος απλώς άδραξε την ευκαιρία αφενός να τελειώνει με ένα στέλεχος το οποίο ούτως ή άλλως είχε περιθωριοποιήσει και αφετέρου να επιδείξει εσωκομματική πυγμή, κάτι που το είχε ανάγκη την τελευταία περίοδο. Έψαχνε την ευκαιρία για αποστολή μηνυμάτων και του δόθηκε…

Όπλο… χωρίς πυξίδα

Γεγονός είναι πως τα μηνύματα που παίρνει ο Γ. Παπανδρέου είναι από ανησυχητικά έως αρνητικά και για το ΠΑΣΟΚ και για τον ίδιο. Γεγονός είναι επίσης ότι η περίφημη «θερινή αντεπίθεση» με στόχο απλώς να κλείσει η υπέρ της κυβέρνησης ψαλίδα που είχε ανοίξει σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις του Ιούνη απέτυχε. Δεν συγκίνησε τον κόσμο. Έδειξε ένα κόμμα και ένα αρχηγό χωρίς πυξίδα, χωρίς σταθερή γραμμή πλεύσης, χωρίς «τσαγανό». Αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση έτσι, δίχως πρόγραμμα και ενιαίο, πειστικό, εναλλακτικό λόγο.

Αυτή η αίσθηση μιας ακόμα χαμένης ευκαιρίας έχει εξοργίσει τον Γιώργο και ταυτόχρονα τον έχει επηρεάσει. Γνωρίζει πολύ καλά ότι αν τα αποτελέσματα των δημοτικών-νομαρχιακών εκλογών του Οχτώβρη δεν είναι θετικά, τότε στο ΠΑΣΟΚ θα ανοίξουν ασκοί, μη ελεγχόμενοι εν πολλοίς.

Όσο λοιπόν κι αν ακούγεται περίεργο, είχε ανάγκη μιας κίνησης εντυπωσιακής, που παράλληλα θα του εξασφαλίζει και κάποια εσωκομματική συσπείρωση, απαραίτητη ενόψει εκλογών.

Άδραξε λοιπόν την ευκαιρία που του έδωσε ο πρώην υπουργός και… πήρε το όπλο του, κατά τη χαρακτηριστική έκφραση στενού του συνεργάτη.

Ο Γιάννος απ’ τη μεριά του υποχρεώθηκε να διαφοροποιηθεί στο ζήτημα της πώλησης της ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ υπερασπιζόμενος μια πολιτική που είχε ξεκινήσει επί των ημερών του στο υπουργείο Οικονομίας. Αλλά η διαφοροποίησή του είχε κι άλλους στόχους.

Αφενός βλέποντας ότι ο Γιώργος τον έχει οριστικά θέσει εκτός ηγετικής ομάδας νόμισε ότι θα του δημιουργήσει πρόβλημα. Αφετέρου ο πρώην υπουργός ήθελε να είναι αυτός που εκφράζει το «εκσυγχρονιστικό» μπλοκ και υπερασπίζεται την πολιτική Σημίτη. Άλλωστε, όπως έχουμε γράψει, οι «εκσυγχρονιστές» αυτή την περίοδο βρίσκονται σε αναζήτηση και πλεύσης και αρχηγού…

Απλώς ο Γιάννος δεν υπολόγισε σωστά το τάιμινγκ. Εκτίμησε -λανθασμένα, όπως προκύπτει- ότι ο αρχηγός δεν θα έφτανε ως το ακραίο μέτρο της διαγραφής. Και… την πάτησε. Τώρα τα περιθώρια αντίδρασής του είναι από περιορισμένα έως ανύπαρκτα.

Αλλά τούτο δεν σημαίνει πως τα πράγματα είναι καλύτερα για τον Γιώργο. Γιατί πήρε μεν το όπλο του, αλλά… είναι άγνωστο πού μπορεί να το στρέψει για να έχει σοβαρά πολιτικά αποτελέσματα. Έτσι κι αλλιώς το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ και του προέδρου του δεν είναι η ανέξοδη επίδειξη πυγμής. Ούτε το «χτίσιμο» ενός νέου προφίλ του Γιώργου. Ούτε οι πειραματισμοί, μετά τη διαπίστωση ότι δεν περπατά μέχρι σήμερα το ηγετικό μοντέλο που έχει οικοδομήσει.

Το πρόβλημα είναι βαθύτατα πολιτικό. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει πολιτική κατεύθυνση και διεύθυνση. Οπότε ο μεν αρχηγός κινδυνεύει να προκύψει… επαναστάτης χωρίς αιτία και προσανατολισμό, η δε ανάκαμψη να παραμείνει ζητούμενο!

Και άλλα… θύματα;

Μάλλον όμως ο Γιώργος δε δείχνει να έχει αντιληφθεί τα παραπάνω, που αποτελούν κοινό τόπο της κριτικής πάρα πολλών στελεχών. Και γι’ αυτό, όπως μας τόνισε συνεργάτης του, είναι πιθανό να προχωρήσει στο (κοντινό) μέλλον και σε άλλες «ανθρωποθυσίες» προκειμένου να τονώσει το προφίλ του και να «συσπειρώσει». Αναφέρονται μάλιστα τα ονόματα στελεχών τα οποία επίσης έχει παροπλίσει, όπως του Άκη, ακόμα και του Χριστοδουλάκη!

Βέβαια η καρατόμηση του Γιάννου έχει δυσαρεστήσει τον Κ. Σημίτη. Ο τέως πρωθυπουργός είδε σε αυτή την κίνηση του Γιώργου ακόμα μία απόδειξη απόρριψης της πολιτικής του ή έστω μη στήριξής της. Και σε αυτό το ζήτημα, της ανάγκης δηλαδή υπεράσπισης των πολιτικών του, ο τέως είναι -και το δείχνει με κάθε ευκαιρία- ιδιαίτερα ευαίσθητος, δεν το συζητά καν…

Δεν αναμένεται βέβαια να βγει δημόσια και να κριτικάρει το διάδοχό του. Αλλά, όπως μας τόνισε στέλεχος που έχει το «προνόμιο» να συζητά συχνά μαζί του, «του τη φυλάει και με την πρώτη ευκαιρία θα το δείξει αυτό»!

Σε συνομιλητές του μάλιστα ο Σημίτης φέρεται να επισήμανε:

• Καλά, απορρίπτεται η δική μου πολιτική. Αλλά στη θέση της, τι έχει να αντιτάξει ο Γιώργος;

Και αυτό είναι το μέγα πρόβλημα για το ΠΑΣΟΚ. Και για τον αρχηγό του. Ότι δηλαδή δεν έχουν να αντιπροτείνουν πολιτική ούτε απέναντι στην κυβέρνηση ούτε απέναντι στην «εκσυγχρονιστική» πολιτική του Σημίτη και όσων σήμερα εμφανίζονται να την εκφράζουν. Έτσι ο πόλεμος των εντός του ΠΑΣΟΚ «φυλών», τις οποίες περιγράψαμε την περασμένη Κυριακή, μαίνεται αν και προς το παρόν παρασκηνιακά. Την ίδια στιγμή ο αρχηγός αμήχανος περιορίζεται σε κινήσεις εντυπωσιασμού, δίχως προοπτική και -εν τέλει- δίχως αντίκρισμα…