Πληρώνουμε ακριβά τα σχέδια των Αμερικανών

«Σεμνά και ταπεινά» η χώρα μας έχει βρεθεί (με τη θέλησή της) να συμμετέχει σε επιχειρήσεις εκτός της Βοσνίας και στο Αφγανιστάν, αλλά και στον Περσικό Κόλπο και στη θάλασσα του Μπαχρέιν, στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ έχει παραχωρήσει πλήθος διευκολύνσεων.

Όλα αυτά κοστίζουν πανάκριβα στον ελληνικό λαό, ενώ τίθεται πλέον και θέμα ηθικής και αφορά το κατά πόσον η Ελλάδα μπορεί να συμμετέχει σε επιχειρήσεις που στρέφονται κατά των λαών της περιοχής με θύματα χιλιάδες αμάχους και παιδιά. Σύμφωνα με εκτιμήσεις οικονομικών κύκλων του υπουργείου Άμυνας, η συμμετοχή της χώρας στον βρώμικο πόλεμο των Αμερικανών απορροφά ένα μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού του υπουργείου. Οι δαπάνες αναμένεται να αυξηθούν κατακόρυφα στην περίπτωση κατά την οποία η Ελλάδα πάρει μέρος στη λεγόμενη ειρηνευτική δύναμη που ετοιμάζεται για τον Λίβανο. Και όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει να αυξήσει τη δύναμη που θα διαθέτει η χώρα στην υπηρεσία των αμερικανικών επιδιώξεων.

Είναι προφανές ότι οι αυξημένες δαπάνες που θα κληθούν να καταβάλουν οι έλληνες εργαζόμενοι για να πετύχουν τους στόχους τους οι Αμερικανοί θα προέλθουν από τις πρόσφατες αυξήσεις σε τσιγάρα, ποτά, καύσιμα, τέλη κινητής τηλεφωνίας και βεβαίως από τα υπέρογκα έσοδα του κράτους από τον ΦΠΑ στα καύσιμα, με τις τιμές των οποίων κερδοσκοπεί και το ίδιο. Έτσι, η κυβέρνηση θα έχει έναν ακόμα λόγο (ανομολόγητο) να μη δώσει το επίδομα θέρμανσης τον χειμώνα που έρχεται, αφού θα πρέπει να διαθέσει μεγάλα ποσά για να ξεπλύνει το αίμα που χύνουν οι Ισραηλινοί, με τη βοήθεια των Αμερικανών, στον Λίβανο.

Σύγχυση και διγλωσσία φαίνεται να υπάρχει το τελευταίο διάστημα στην ελληνική κυβέρνηση αναφορικά με τη συμμετοχή της χώρας μας σε ειρηνευτική δύναμη που θα αποσταλεί στον Λίβανο και ειδικότερα για το ποια θα είναι η εντολή και ο ρόλος αυτής της δύναμης.

Στην κυβέρνηση φαίνεται να επικρατεί η «γραμμή Μεϊμαράκη», η οποία απλώς επιχειρεί να σώσει τα προσχήματα. Ο υπουργός Άμυνας λέει «να υπάρξει πρώτα εκεχειρία και μετά να πάμε».

Το μέγα ερώτημα είναι τι είδους εκεχειρία θα είναι αυτή, αν θα συμφωνηθεί από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη ή όχι, αν θα συμφωνήσει, για παράδειγμα, η Χεζμπολάχ, ή θα είναι μια εκεχειρία που θα επιβάλουν οι Αμερικανοί και το Ισραήλ. Επίσης, πολλά θα εξαρτηθούν από τη στάση που θα τηρήσουν, απέναντι στην εκεχειρία που θα προκριθεί, το Ιράν και η Συρία.

Αν οι Αμερικανοϊσραηλινοί προκρίνουν δύναμη «επιβολής της ειρήνης» αντί δύναμη «διατήρησης της ειρήνης», η χώρα μας θα βρεθεί μπλεγμένη στη δίνη της αντιπαράθεσης, καθώς η συμμετοχή σε δύναμη «επιβολής» συνιστά αυτόματη εμπλοκή σε πολεμικές επιχειρήσεις, με όσα αυτό συνεπάγεται. Δηλαδή η Ελλάδα θα γίνει μέρος του προβλήματος.

Ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα είναι αυτό που έχει να κάνει με το ποιος θα είναι ο διοικητής της δύναμης, όπως κι αν ονομάζεται. Θα δεχτεί η Ελλάδα να θέσει δύναμή της κάτω από τουρκική διοίκηση, όπως επιδιώκει ο Εχούντ Όλμερτ, κολακεύοντας τους τούρκους στρατηγούς;

Η μέχρι τώρα παρουσία ελληνικών δυνάμεων στα μέτωπα που έχουν ανοίξει οι Αμερικανοί δεν έχει θετικό απολογισμό. Το κόστος είναι πολύ μεγάλο και ο ρόλος είναι κατά πολύ υποδεέστερος εκείνου που θα έπρεπε να έχουν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Σε κάθε περίπτωση η απεμπλοκή είναι ό,τι καλύτερο για τη χώρα και τον στρατό της, του οποίου η ψυχολογία κλονίζεται.

Σήμερα η Ελλάδα συνδράμει ποικιλοτρόπως τη «μάχη κατά της τρομοκρατίας».

Έχει διαθέσει τις δύο βάσεις της Σούδας, ναυτική και αεροπορική. Η πρώτη αποτελεί «προκεχωρημένη βάση υποστήριξης» και γι’ αυτό έχουν ληφθεί αυξημένα μέτρα αντιαεροπορικής προστασίας. Η δεύτερη είναι μονίμως ανοιχτή στα αμερικανικά αεροσκάφη που επιχειρούν σε οποιοδήποτε σημείο της περιοχής επιτάσσουν τα αμερικανικά συμφέροντα.

Η χώρα μας μετέχει με μονάδες του ναυτικού της στη Μόνιμη Ναυτική Δύναμη Μεσογείου και στη Μόνιμη Ναυτική Δύναμη Μεσογείου και Ατλαντικού, διαθέτοντας μία φρεγάτα (θα δώσει και άλλη, αν της ζητηθεί), ένα ναρκαλιευτικό, ένα αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας και ένα υποβρύχιο.

Επιπλέον, στη Σύρο είναι μόνιμα αγκυροβολημένη μία πυραυλάκατος, έτοιμη ανά πάσα στιγμή να ενταχθεί στην αμερικανική δύναμη.

Το ελληνικό ναυτικό μετέχει επίσης, με μία φρεγάτα και ομάδα υποβρυχίων καταστροφών στις επιχειρήσεις «Διαρκής Ελευθερία» και «Ενεργός Προσπάθεια», που διεξάγονται στον Περσικό Κόλπο, τον Ινδικό Ωκεανό, στην Αραβική Θάλασσα και την Ερυθρά Θάλασσα.

Ο πρώην πρέσβης μας στην Ιαπωνία Κυριάκος Ροδουσάκης είχε πετύχει συμφωνία με την κυβέρνηση της Ιαπωνίας, ώστε η ελληνική φρεγάτα να εφοδιάζεται με καύσιμα που θα πλήρωναν οι Ιάπωνες για να χαμηλώσει το υψηλό κόστος, αλλά η κυβέρνηση ούτε αυτό δεν κατόρθωσε να κρατήσει.

Σχετικά με τη δράση της ομάδας υποβρυχίων καταστροφών αναφέρεται ότι έλληνας βατραχάνθρωπος έσωσε τη ζωή αμερικανού στρατιώτη, ο οποίος για άγνωστους λόγους έπεσε στη θάλασσα σε περιοχή κοντά στο Κουβέιτ.

Στο Αφγανιστάν, όπου η ελληνική δύναμη μεταξύ άλλων είχε αναλάβει για ένα εξάμηνο και τη φρούρηση του αεροδρομίου της Καμπούλ (αλήθεια, τι έγινε με αυτή την υπόθεση;), η κατάσταση δεν είναι καλή για τους ΄Ελληνες στρατιωτικούς, η ζωή των οποίων κινδύνεψε πολλές φορές, ενώ υπάρχει και σημαντικό πρόβλημα με την πληρωμή τους.

Στη Βοσνία, ενώ η ελληνική δύναμη εστάλη για να ασχοληθεί με την επισκευή κατεστραμμένων υποδομών, κατάντησε να είναι «το παιδί για όλες τις δουλειές των Αμερικανών», κάτι σαν τους αστυνομικούς που υπηρετούν στις φρουρές των υπουργών.

Το ερώτημα που τίθεται είναι για πόσο καιρό η ελληνική πολιτεία θα δέχεται την υποβάθμιση του κύρους των Ενόπλων Δυνάμεων, ζητώντας από στελέχη τους να κάνουν τις ορντινάντσες των Αμερικανών και, παράλληλα, θα επιβαρύνει με τεράστιο κόστος τον ελληνικό λαό για να προωθηθούν τα αμερικανοϊσραηλινά συμφέροντα.

…παντεπόπτης