Οι… φυλές του ΠΑΣΟΚ
Ωστόσο το… ευγενές πασοκικό σπορ του διαχωρισμού των στελεχών σε ομάδες και της αντιπαράθεσης αυτών των ομάδων συνεχίζεται και επί ηγεσίας του Γιώργου. Αυτό που έχει αλλάξει είναι οι παλιοί διαχωρισμοί που υπήρχαν, για παράδειγμα, επί ηγεσίας Σημίτη. Τώρα έχουμε νέες τάσεις και νέες διαχωριστικές γραμμές. Σταθερή παραμένει μόνο η «εκσυγχρονιστική» ομάδα, που κι αυτή όμως περνά μια βαθιά κρίση και έχει… διασπαστεί, ενώ βρίσκεται και σε αγωνιώδη αναζήτηση ηγεσίας, αν και διατηρεί τα βασικά πολιτικά-ιδεολογικά χαρακτηριστικά της φυσιογνωμίας και της ταυτότητάς της…
Στο νέο πασοκικό τοπίο λοιπόν, όπως μας εξήγησε έμπειρο περί την εσωκομματική «γεωγραφία» στέλεχος, αυτή την περίοδο λειτουργούν δυνάμει τρεις βασικά ομάδες. Και αυτός ο διαχωρισμός δεν αποκλείεται να προσλάβει άλλες διαστάσεις, όσο το ΠΑΣΟΚ θα παραμένει καθηλωμένο και η προοπτική της επανόδου στην εξουσία θα φαντάζει μακρινή. Άλλωστε η επαναδιάταξη ομάδων και συσχετισμών αποτελεί συχνό φαινόμενο όπως φυσικά και η συμμετοχή στελεχών στη μια ή στην άλλη ομάδα, ανάλογα με το πώς διαμορφώνονται οι συμμαχίες και το ποιος προκύπτει κάθε φορά ισχυρός.
Σύμφωνα λοιπόν με το έμπειρο αυτό στέλεχος, οι τρεις ομάδες που λειτουργούν αυτή τη στιγμή στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι:
• Οι «νεοκοινωνιστές», με ηγέτη τον πρώτο δυνάμει δελφίνο Β. Βενιζέλο. Στην ομάδα αυτή συμμετέχουν ακόμα πολλοί βουλευτές, όπως οι Μαν. Σκουλάκης, Σ. Ράπτη, Μ. Δαμανάκη, Ε. Νασιώκας, Λεων. Γρηγοράκος, Τ. Αντωνίου κ.ά. Συμμετέχουν επίσης -και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία- πολλά περιφερειακά στελέχη απ’ όλη την Ελλάδα καθώς και πολλά μέλη του Εθνικού Συμβουλίου.
• Οι «εκσυγχρονιστές». Σε αυτό το ρεύμα συμμετέχει η πλειοψηφία των πάλαι ποτέ ισχυρών υποστηρικτών του Σημίτη. Ωστόσο, σε τίποτα δεν θυμίζουν την κραταιά ηγεμονία που διέθεταν επί ημερών του τέως «καταλληλότερου». Περισσότερο «αμυντική» είναι η συσπείρωσή τους. Επιπλέον δεν διαθέτουν αρχηγό, ενώ τελευταία έχουν… διασπαστεί κιόλας. Έτσι την ακραιφνή «εκσυγχρονιστική» αντίληψη φαίνεται να την εκφράζουν κυρίως η Βάσω Παπανδρέου αλλά και ο… οικονομικός σύμβουλος του Γιώργου, ο νεοφερμένος καθηγητής Ηρ. Πολεμαρχάκις. Αμφότεροι πρεσβεύουν κλασικές νεοφιλελεύθερες απόψεις και φιλοσοφία. Αντίθετα, μια άλλη τάση στελεχών του «εκσυγχρονιστικού» ρεύματος, όπως οι Ρέππας, Πρωτόπαπας, έχουν διαφοροποιηθεί και έχουν δυνάμει φτιάξει δικό τους «βασίλειο». Με αυτούς οι οποίοι θέλουν να βρίσκονται και κοντά στο Γιώργο συμπλέουν και η Α. Διαμαντοπούλου και ο Μιχ. Χρυσοχοϊδης, οι οποίοι όμως αναζητούν δι’ εαυτούς και ηγετικό ρόλο. Προσπαθούν μάλιστα να λάβουν και το «χρίσμα» της ηγεσίας του χώρου απ’ τον Κ. Σημίτη, ο οποίος ωστόσο παραμένει σιωπηλός, αν και με την Α. Διαμαντοπούλου έχει πάντα προνομιακές πολιτικές σχέσεις. Σημειώνεται πως απ’ το πάλαι ποτέ κραταιό μπλοκ κρατούν αποστάσεις οι Ν. Χριστοδουλάκης, Γ. Παπαντωνίου, ενώ ο Χρ. Βερελής έχει προσεγγίσει τον Β. Βενιζέλο. Ο Γιάννος έχει πάντα ηγετικές βλέψεις και συναντά βουλευτές και στελέχη. Αντίθετα, ο Θ. Τσουκάτος έχει αποστασιοποιηθεί απ’ τις διεργασίες και τις εξελίξεις…
• Οι «παπανδρεϊκοί», οι οποίοι έχουν μεν βασική αναφορά τους Γιώργο Παπανδρέου και τον Ανδρέα, προσπαθούν δε να… εντάξουν και τον Γιώργο σε αυτή τη φιλοσοφία, χωρία πάντως επιτυχία μέχρι τώρα. Σε αυτή την τάση εντάσσονται οι Απ. Κακλαμάνης, ο οποίος διεκδικεί δι’ εαυτόν τον ρόλο του «Νέστορα» και θεματοφύλακα της παράταξης, ο Κ. Γείτονας, ο Κίμ. Κουλούρης. Περιφερειακά με τους «παπανδρεϊκούς» συνδέονται και το ρεύμα της «Αριστερής Πρωτοβουλίας» του Γ. Παναγιωτακόπουλο καθώς και οι ομάδες των Π. Οικονόμου και Αντ. Κοτσακά, αν και σε πολλά σημεία διαφοροποιούνται και διατηρούν αυτονομία κινήσεων και επιλογών.