Οικονομικός φιλελευθερισμός και κρατικός παρεμβατισμός
Προηγουμένως ο Αριστερισμός, η παιδική ασθένεια του αρτισύστατου ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, αν και έκρουσε τη θύρα του δεν άνοιξε στον Σταύρο Δήμα!… Στοιχείο για το οποίο ο ιδρυτής του Κινήματος με την πάροδο του χρόνου εξομολογήθηκε στον στενό συνεργάτη του, Αντώνη Λιβάνη:
– «Κρίμα… Η θέση του Σταύρου Δήμα ήταν στο Κίνημα…»
Τεχνοκράτης της Παγκόσμιας Τράπεζας ο νυν επίτροπος της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ως νεαρός εμπειρογνώμων προσεβλήθη ελαφρώς από την «ασθένεια του ετεροχθονισμού», χωρίς όμως οι επιπτώσεις να μείνουν μόνιμες στην οικονομική σκέψη και πολιτική δράση του.
Κατενόησε ευθύς με την επιστροφή του στην Ελλάδα ότι τα μοντέλα της Εσπερίας δεν έχουν μέλλον άνευ της κατάλληλης προσαρμογής στις εγχώριες συνθήκες. Και δη αν αφαιρεθεί από την πολιτεία το βασικό γνώρισμα του Κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας.
Ο Σταύρος Δήμας, ως οικονομολόγος, όπως προκύπτει από τα δημοσιευμένα έργα του, δεν παρακάμπτει το χθες, επιδιώκει τον εκσυγχρονισμό του σήμερα, τουλάχιστον στο θεωρητικό σχήμα, και τη διακίνηση της οικονομικής ανάπτυξης του τόπου στην ευθεία του ανθρωποκεντρισμού. Οι οικονομικοί σχεδιασμοί, κατά τον ίδιο, οφείλουν να δώσουν μεγαλύτερη βαρύτητα στον Άνθρωπο σε συνδυασμό πάντα με τους τρόπους μεγέθυνσης του πλούτου της χώρας.
Οι ιδεολογικές συντεταγμένες μέσα στις οποίες αρθρώνει τον οικονομικό λόγο του ο Σταύρος Δήμας, παρατηρείται από φίλους και πολιτικούς αντιπάλους του κορίνθιου πολιτικού, δεν διακρίνονται για τη θεωρητική τους συνέπεια. Οικονομικός φιλελευθερισμός και κρατικός παρεμβατισμός αποτελούν τον άξονα της επιχειρηματολογίας του. Τάσσεται μεν υπέρ της οικονομίας της αγοράς, αλλά και τη λήψη μέτρων για την προστασία της εγχώριας παραγωγής. Έκδηλες είναι οι θέσεις του υπέρ του κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας.
Ομιχλώδεις, παράλληλα, παρουσιάζονται οι απόψεις του ως προς την προνομιακή ή μη μεταχείριση των επιχειρήσεων και ειδικότερα στον τραπεζικό τομέα.
Τελευταίως και από τη θέση του επιτρόπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρμοδίου για το περιβάλλον, υποστηρίζει ενθέρμως την προστασία του περιβάλλοντος, το οποίο κρίνει ως αειφόρο οικονομική επένδυση.
Ο ίδιος αναγνωρίζει ότι «δυστυχώς στην Ελλάδα υπάρχουν οπισθοδρομικές αντιλήψεις, λογικές και πρακτικές που θεωρούν το περιβάλλον εμπόδιο στην οικονομική ανάπτυξη…»
Η «οικογενειοκρατία» -η παθογένεια του ελληνικού πολιτικού συστήματος- καθώς και το πολιτεύεσθαι υπέρ των «ημετέρων χρυσοκανθάρων» τον έφερε σε σύγκρουση με το οικογενειακό περιβάλλον του επίτιμου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, την πρώτη κιόλας περίοδο της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, και τον ώθησε σε παραίτηση από το αξίωμα του υπουργού Βιομηχανίας.
Είναι η στιγμή κατά την οποία ο πρωθυπουργός της τριετίας 1990-1993 θέτει σε εφαρμογή το σχέδιό του αναδιανομής της οικονομικής εξουσίας από τον «κύκλο των νέων επιχειρηματιών» του ΠΑΣΟΚ στους φίλιους οικονομικούς παράγοντες, και μάλιστα στο πεδίο των εμπόρων και διακινητών πετρελαίου.
Οικονομικός παράγοντας του βορειοελλαδικού χώρου, στήριγμα του Κ. Μητσοτάκη από την εποχή της Αποστασίας με την εξαγορά από τη χώρα μας του μεγαλύτερου διυλιστηρίου πετρελαίου στη γειτονική χώρα των Σκοπίων, εκδηλώνει μονοπωλιακές διαθέσεις, γεγονός που οδηγεί σε διατάραξη των ισορροπιών στον βασικό αυτό τομέα της Οικονομίας.
Ο Σταύρος Δήμας, ως ο αρμόδιος υπουργός, δεν εναρμονίζεται με τις διαθέσεις του Κ. Μητσοτάκη. Το περιβάλλον εξανίσταται και δεν αργεί η σύγκρουση με την πρωθυπουργική σύζυγο κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψης ανωτάτου επιπέδου με επικεφαλής τον Κ. Μητσοτάκη στη Μόσχα!…
Το νέο πολιτικό περιβάλλον που αναδύεται μετά τις εκλογές του 2004, με επικυρίαρχο στη χάραξη της οικονομικής πολιτικής τον Γ. Αλογοσκούφη και επίκουρο τον Δ. Σιούφα, δεν αφήνει περιθώρια πολιτικής δράσης στον Σταύρο Δήμα πέραν της κατοχής του βουλευτικού αξιώματος.
Χαμηλών τόνων ο κορίνθιος πολιτικός αναγνωρίζει τη διάθεση του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή να κυβερνήσει με στελέχη της γενιάς του ή του κλειστού ηγετικού κύκλου, και αποδέχεται ως «διέξοδο αξιοπρέπειας» τη θέση του επιτρόπου της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.