τρίτο μάτι

Δολοφονία με εντολοδόχο εκτελεστή («συμβόλαιο», στη γλώσσα του αμερικανικού υποκόσμου) και με πραγματικό « στόχο» τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών ήταν ο απηνής βομβαρδισμός του φυλακίου του ΟΗΕ στον Νότιο Λίβανο και ο φόνος των τεσσάρων άοπλων παρατηρητών που το επάνδρωναν. Η τελική διατρητική βόμβα ακριβείας ήταν φορτισμένη με το παγκόσμιας εμβέλειας συμβολικό μήνυμα: Ότι η κρίση περί Δικαίου, Δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι πλέον συλλογική. Ανήκει αποκλειστικά στον κυρίαρχο. Αυτός -ελέω θεού- νομοθέτης, εισαγγελέας και δικαστής. Στη νέα διεθνή τάξη οι άλλοι έχουν το δικαίωμα να συμμορφώνονται εις τας υποδείξεις…

***

Το αστυνομικό πορτρέτο του εντολέα συνθέτει το βεβαρημένο μητρώο του, με τις φραστικές και έμπρακτες επιχειρήσεις ευτελισμού του κορυφαίου θεσμοθετημένου θεματοφύλακα του Διεθνούς Δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων: Η προκλητική κατάχρηση του βέτο, σε αλλεπάλληλα ραπίσματα στη διεθνή κοινότητα, κάθε φορά που αυτή ανθίσταται στις πολυαίμακτες επελάσεις του κυριάρχου. Η επιχείρηση εκβιασμού και υποβιβασμού του γενικού γραμματέα σε πειθήνιο υποχείριο, με την προβολή και εκμετάλλευση υποτιθεμένου σκανδάλου του γιου του. Σχετλιαστικές δηλώσεις του Μπους για τον οργανισμό και διορισμός, στη θέση Αμερικανού αντιπροσώπου, του μυστακοφόρου κ. Τζων Μπόλτον, διαβόητου πολέμιου και υβριστή των Ηνωμένων Εθνών και αυθεντικού εκφραστή του δόγματος του «Αμερικανικού Αιώνα»…

***

Μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο έκτακτη σύνοδος κορυφής του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών χαιρέτιζε ως ιστορική καμπή τη διακήρυξη της «ευθύνης προστασίας των αμάχων πολιτών κατά τη διάρκεια ενόπλων συγκρούσεων», χαρακτηρίζοντας αυτή τη προστασία ως το «πρωτεύον παγκόσμιο καθήκον». Έντεκα μήνες αργότερα οι πρώτες εκατόμβες αμάχων στον Λίβανο και στη Γάζα επέσυραν τις αξιοθρήνητες δηλώσεις του Ανάν και μερικών Ευρωπαίων περί «άνισης αντίδρασης του Ισραήλ». Απαιτήθηκε ο βομβαρδισμός των αμάχων παρατηρητών του ΟΗΕ για να εμπεδωθεί το μήνυμα για την αξία και της διακήρυξης και του Οργανισμού στη Νέα Τάξη…

***

Ο Μπόλτον, με δηλώσεις του, υιοθέτησε φυσικά την εκδοχή του εντολοδόχου, ότι ο βομβαρδισμός των κυανοκράνων στον Λίβανο ήταν μια λυπηρή παράπλευρη απώλεια. Και εμπόδισε απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας για το «ατύχημα». Και η προϊσταμένη του, η Κοντολίζα, στη Ρώμη, εξασφάλισε τη γελοιοποίηση της διεθνούς διασκέψεως, η οποία ούτε το έγκλημα κατά των αμάχων παρατηρητών του ΟΗΕ δεν αποτόλμησε να καταδικάσει. Μόνος και πτοημένος εμφανίσθηκε ο Ανάν, ενώπιον καταιγισμού επιθέσεων από Ισραηλινούς αξιωματούχους και Αμερικανούς δημοσιογράφους στη Ρώμη, για τη δήλωσή του ότι η επίθεση κατά του φυλακίου των παρατηρητών ήταν «προφανώς εσκεμμένη». Δήλωση ηρωικής εξόδου του από το αξίωμα, με την ελπίδα κάποιας υστεροφημίας…

***

Ότι επρόκειτο για έγκλημα εκ προμελέτης ουδείς αδιάβλητος δικαστής θα αμφέβαλε: Συνεχής βομβαρδισμός του φυλακίου, από ξηράς και αέρος, από το πρωί ως τις 7.40 το απόγευμα. Δεκατέσσερις φορές μέχρι το τελικό κτύπημα. Δέκα τουλάχιστον αλληλοδιάδοχα διαβήματα αξιωματούχων του ΟΗΕ, διαφόρων επιπέδων, προς τους Ισραηλινούς να σταματήσουν τον βομβαρδισμό και διαβεβαιώσεις των τελευταίων ότι θα επιληφθούν του προβλήματος. Και τελικά στις 7.40 μ.μ. το τελικό κτύπημα, με την διατρητική βόμβα ακριβείας, μιαν απ’ αυτές που -μέσω Βρετανίας-απέστειλαν προ εβδομάδος οι Αμερικανοί στους συμμάχους-εντολοδόχους τους, για την εκρίζωση της Χεζμπολάχ και από τα βαθύτερα υπόγεια οχυρά της…

***

Αυτή η Χεζμπολάχ αποδεικνύεται η απρόσμενη έκπληξη. Εβδομήντα δύο ώρες, είχαν δηλώσει οι Ισραηλινοί επιτελείς ότι θα διαρκούσε η επιχείρηση εκρίζωσης του «τρομοκρατικού καρκινώματος» από τον Λίβανο. Ήδη μιλούν για εκστρατεία πολλών εβδομάδων. Την Πέμπτη ο Πρόεδρος του Λιβάνου, πολιτικός εντούτοις αντίπαλος της Χεζμπολάχ, δήλωνε σε ελληνίδα δημοσιογράφο ότι το σύνολο του λαού του είναι στο πλευρό της όπως όλος ο αραβικός κόσμος.

Η Χεζμπολάχ -τόνισε- ανθίσταται στη πολεμική μηχανή του Ισραήλ επί δεκάξι ημέρες (μέχρι την Πέμπτη), όταν τα αραβικά κράτη ηττηθήκαν σ’ ένα εξαήμερο. Κατεδάφισε τον μύθο του αήττητου του ισραηλινού στρατού και ξανάδωσε στους Άραβες την περηφάνια τους. Βρετανοί και Αμερικανοί ανταποκριτές μιλούν για φαινόμενα σύγχυσης στη στρατιωτική και πολιτική ηγεσία του Ισραήλ, διάρρηξης της ομοφωνίας του πολιτικού κόσμου και μεταστροφής της κοινής γνώμης, η οποία υποστήριζε, στη συντριπτική πλειοψηφία της, την εισβολή στον Λίβανο και στη Γάζα…

***

Η πρωτόγνωρη τραυματική εμπειρία των απρόβλεπτα μεγάλων απωλειών σε νεκρούς και τραυματίες, της συνεχιζόμενης βροχής πυραύλων της Χεζμπολάχ στο βόρειο Ισραήλ, του εύστοχου πλήγματος σε ισραηλινό πολεμικό, της κατάρριψης ενός F 16 και δυο ελικοπτέρων Απάτσι έφερε την οδυνηρή ανακάλυψη της ανασφάλειας στην ισραηλινή κοινή γνώμη. ΄Όχι πλέον από μεμονωμένες τρομοκρατικές επιθέσεις αυτοκτονίας, διαφεύγουσες τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. Αλλά από τακτική ένοπλη δύναμη, απροσδόκητα αξιόμαχη και εκτοξεύουσα πυραύλους εκείθεν των συνόρων, σε πυρά ανταπόδοσης των ισραηλινών βομβαρδισμών.Το ισραηλινό ραδιόφωνο μετέδιδε την Τετάρτη ότι ο αριθμός των απωλειών και η απουσία αποτελέσματος μετά τις δεκαπενθήμερες μάχες μπορεί νʼ αποτελέσει καμπή στη ψυχολογία της κοινής γνώμης. Ανταποκριτής, της «Γκάρντιαν» μετέδιδε δήλωση βουλευτή της αντιπολίτευσης ότι «μετά δεκαπενθήμερο πόλεμο έχουμε ισοπαλία. Οι εκτοξευτές πυραύλων δεν εξουδετερώθηκαν. Κινδυνεύουμε να βυθισθούμε ξανά στη κινούμενη άμμο του Λιβάνου. Σήμερα δεν έχουμε στρατηγική εξόδου. Πρέπει να σκεφθούμε για διπλωματικά μέσα»…

***

Συμπτώματα σύγχυσης σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο: Ο πρωθυπουργός Ολμέρτ αναφέρεται να κατεβάζει τον πήχη, από τον πλήρη αφοπλισμό, στην εξασθένιση της Χεζμπολάχ «Γκάρντιαν». Ο υπουργός Δικαιοσύνης διακήρυξε την Πέμπτη ότι η διεθνής διάσκεψη της Ρώμης «εξουσιοδότησε» το Ισραήλ να συνεχίσει τη στρατιωτική δράση του, μέχρι την εκρίζωση της Χεζμπολάχ από τον Λίβανο. Η στρατιωτική ηγεσία από τη μια επιστρατεύει 30.000 εφέδρους και από την άλλη εμφανίζεται να προκρίνει τη στρατηγική της «καμένης γης», της ισοπέδωσης του Λιβάνου με βομβαρδισμούς, σε προοίμιο περιορισμένων χερσαίων επιχειρήσεων, για την αποφυγή μεγάλων απωλειών…

***

Απρόβλεπτες «παράπλευρες απώλειες» -μέχρις στιγμής- της «εκκαθαριστικής επιχείρησης»: Ο τερματισμός του διχασμού του λαού του Λιβάνου. Αντίθετα προς τους σχεδιασμούς των στρατηγικών εγκεφάλων, αδελφοποίηση χριστιανών και μουσουλμάνων, υπό τις βόμβες του επιδρομέα, στο πλευρό της Χεσμπολάχ. Το βαρύ πλήγμα στη φήμη αήττητου της «Τσαχάλ», του στρατού του Ισραήλ και των μυστικών υπηρεσιών του, που δεν κατάφεραν να εντοπίσουν τα αρχηγεία της Χεσμπολάχ. Η αναπτέρωση του ηθικού και το αίσθημα υπερηφάνειας των Αράβων. Η αυξημένη επισφάλεια των υποτελών κυβερνήσεων Αιγύπτου, Ιορδανίας, Σαουδικής Αραβίας, που από την αρχική θέση σιωπηρής ανοχής, αναγκάζονται -από το φόβο εσωτερικών εξεγέρσεων- στην αξίωση άμεσης εκεχειρίας. Η εξάντληση του ισραηλινού κεφαλαίου ανοχής, που αντλήθηκε σπάταλα, επί εξήντα χρόνια, από τη συλλογική συνείδηση δυτικής ενοχής για το χιτλερικό έγκλημα. Η διεύρυνση -τέλος- του «ατλαντικού ρήγματος», με ενίσχυση της πλειοψηφίας των Ευρωπαίων πολιτών, που κατατάσσουν τις ΗΠΑ (υπό τη σημερινή ηγεσία τους) στη πρώτη θέση μεταξύ των χωρών που απειλούν την ειρήνη…

***

Στις παράπλευρες απώλειες άλλης υφής: Η Κύπρος κινδυνεύει να βουλιάξει με το βάρος της ακατάσχετης εισροής προσφύγων από τον Λίβανο. Πόσες χιλιάδες εκ των οποίων θα αναζητήσουν σ’ αυτήν μόνιμη ασφάλεια και απασχόληση και με ποιες εκρηκτικές κοινωνικές συνέπειες.; Γιατί η Κύπρος -στη οποία απευθύνθηκαν οι επίσημες ευχαριστίες της Ουάσιγκτον για την υποδοχή και περίθαλψη των Αμερικανών υπηκόων και στην οποία εισρέουν πανταχόθεν εγκώμια για το ανθρωπιστικό έργο της, αλλά καμία βοήθεια- δεν προσκλήθηκε να συμμετάσχει στη διεθνή διάσκεψη της Ρώμης; Δεν ήταν, άραγε, αυτό το διεθνές πρόβλημα που όφειλε να προβληθεί και στη διάσκεψη και στις δηλώσεις της υπουργού μας των Εξωτερικών- το μόνο άλλωστε που θα προσέδιδε ουσιαστικό περιεχόμενο στην εκεί παρουσία της; Όσο για τις «ειρηνευτικές πρωτοβουλίες» του Γιωργάκη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, αυτές εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του κ. Λαζόπουλου…

***

Έκθαμβος ο σχολιαστής του Mega μας ανήγγειλε ότι, κατά την υποδοχή του ναυάρχου Χηνοφώτη, για πρώτη φορά στο τουρκικό γενικό επιτελείο αναρτήθηκε η ελληνική σημαία και ανακρούσθηκε ο εθνικός μας ύμνος. Και -ακούστε το εκπληκτικό- επί τρεις ημέρες δεν υπήρξε ούτε μία, μα καμία, παραβίαση του εναερίου χώρου! Του διέφυγε το εξόφθαλμο: ότι οι Τούρκοι -εστιασμένοι τώρα στους στόχους επέμβασης στο Κουρδιστάν και στρατιωτικής συμμετοχής στον Λίβανο- βάζουν σε παρένθεση τις διεκδικήσεις τους στο Αιγαίο, για την ενίσχυση των ελλαδικών ψευδαισθήσεων. Ιδού, λοιπόν, η συνταγή ησυχίας μας: να παρατείνουμε επ’ αόριστον την επίσκεψη Χηνοφώτη…