Κοινωνία του περιθωρίου

Αν υπολογίσουμε μάλιστα ότι το ποσοστό των συνταξιούχων που λαμβάνουν σύνταξη άνω των 1.000 ευρώ φθάνει μόλις στο 12% και ότι οι συντάξεις του ΟΓΑ κυμαίνονται κατά μέσον όρο γύρω στα 300 ευρώ τον μήνα, τότε μπορούμε να έχουμε μια πληρέστερη εικόνα μιας μεγάλης μερίδας του πληθυσμού που ζει στα όρια της ανέχειας, της στέρησης, της περιθωριοποίησης.

Βεβαίως, και στη μισθωτή εργασία δεν υπάρχει καλύτερη κατάσταση. Ο κατώτερος μισθός των 600 ευρώ μας φέρνει στην τελευταία θέση των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης μαζί με την Πορτογαλία. Κι αν υπολογίσουμε την ανασφάλιστη εργασία, την προσωρινή απασχόληση, την εκμετάλλευση ενός τμήματος των μεταναστών, τότε το πρόβλημα γίνεται τραγικό.

Πράγματι, το 25% του πληθυσμού αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα επιβίωσης. Στερείται πολλές φορές στοιχειώδη αγαθά, αντιμετωπίζει αξεπέραστα εμπόδια για τις σπουδές των παιδιών του, δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σ’ ένα έκτακτο περιστατικό υγείας…

Από τη μια πλευρά η υπερκατανάλωση, η επίδειξη πλούτου, τα πρότυπα της ευμάρειας που κατακλύζουν τα ΜΜΕ και από την άλλη μια σκληρή πραγματικότητα που καμία κυβερνητική πολιτική ηγεσία δεν θέλει να αντιμετωπίσει.

Όμως οι αντοχές ενός σοβαρού τμήματος του πληθυσμού έχουν ήδη εξαντληθεί. Κι αν δεν υπήρχαν τα δάνεια και οι πιστωτικές κάρτες που καλύπτουν ως ένα βαθμό το φαινόμενο αυτό, θα είχαμε τραγικά περιστατικά.

Χρειάζεται μια προγραμματισμένη στρατηγική δίκαιης αναδιανομής και ανακούφισης των χαμηλών εισοδημάτων. Πριν έχουμε κοινωνικές εκρήξεις ή φαινόμενα που προσβάλλουν τον πολιτισμό μας.

ΟΦΙΣ