Nέο κόμμα σκέφτεται ο Γιώργος
Πρόσφατα λοιπόν, σε μια από αυτές τις συζητήσεις ετέθη, ακροθιγώς βέβαια, και το τι θα γίνει σε περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ δεν πάει καλά στις δημοτικές εκλογές και τι θα σημάνει αυτό πολιτικά στη συνέχεια.
Οι συνδαιτυμόνες του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ από τα λίγα που τους είπε κατάλαβαν πως δεν αποκλείεται, σε περίπτωση που το κόμμα του δεν πάει καλά στις δημοτικές εκλογές, ο κ. Παπανδρέου να περάσει σε ρήξεις και τομές, αδιαφορώντας και για το όποιο κόστος και για τις όποιες καθυστερήσεις, αρκεί, όπως έλεγε, να πετύχει τον στόχο του: να κερδίσει τον Καραμανλή στις βουλευτικές εκλογές και να γίνει πρωθυπουργός.
Όμως αυτοί που τον ξέρουν καταλαβαίνουν ότι ο στόχος του Παπανδρέου να γίνει πρωθυπουργός δεν είναι αυτοσκοπός. Θέλει κυρίως να αποκτήσει ένα δικό του, αυτοτελές, κόμμα, χωρίς τα διάφορα βαρίδια που σήμερα δυσκολεύουν το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του.
Έτσι, σύμφωνα με τους συνομιλητές του κ. Παπανδρέου, «μετά τον Οκτώβριο μπορεί να δούμε εκπλήξεις», και σύμφωνα με τους ίδιους, ο Παπανδρέου να φέρει τα πάνω κάτω, αλλάζοντας τα πάντα: στελέχη, όργανα, γραμματείς και ό,τι άλλο χρειαστεί, ώστε να γίνει το ΠΑΣΟΚ αξιόπιστο στην ελληνική κοινωνία.
Στη συζήτηση με τον στενό κύκλο των συνεργατών του ο κ. Παπανδρέου φάνηκε διατεθειμένος ακόμη και να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ, αρχίζοντας ξανά από την αρχή με ένα κόμμα που θα αγγίζει το 20%. Αν δηλαδή συνεχιστεί το ίδιο κλίμα εσωστρέφειας μέχρι τότε ή εξακολουθήσει να μην υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ των στελεχών που δεν αγαπάνε, όπως έλεγαν, τον Παπανδρέου και δεν ενδιαφέρονται για την ενότητα του κόμματος, τότε ίσως το ενδεχόμενο αυτό να αποτελέσει και μονόδρομο.
Στη σκέψη του κ. Παπανδρέου ωστόσο πρέπει να είναι και το θέμα της επανεκλογής του τον ερχόμενο Φεβρουάριο, αυτό άλλωστε δείχνουν και όλα αυτά τα σενάρια που διοχετεύουν ορισμένοι εκ των συνεργατών του. Η θητεία του ως προέδρου ολοκληρώνεται και γι’ αυτό ίσως να έρχονται στη δημοσιότητα τέτοιου είδους θέσεις, σκέψεις και αποφάσεις.
Κομβικό σημείο των όποιων εξελίξεων στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ αναμφισβήτητα είναι οι εθνικές εκλογές. Αν, για παράδειγμα, όπως λένε στο ΠΑΣΟΚ, ο Καραμανλής κάνει εκλογές την άνοιξη του 2007, τότε τα σενάρια που δουλεύει ο κ. Παπανδρέου με τους συνεργάτες του δεν είναι καθόλου τυχαία. Συμπίπτουν χρονικά, και σε περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ ηττηθεί στις εθνικές εκλογές, κάτι που μέχρι σήμερα δεν φαίνεται δύσκολο, τότε και ο Παπανδρέου θα προχωρήσει στο ενδεχόμενο των σαρωτικών αλλαγών αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος. Πάση θυσία θέλει να προχωρήσει σε ανατροπές, σε περίπτωση βέβαια που δεν του έρθουν όπως ο ίδιος τα υπολογίζει.
Από την άλλη, οι συνεργάτες του παραδέχονται τώρα ότι το κλίμα στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι ό,τι καλύτερο. Ορισμένοι είναι έντονα δυσαρεστημένοι με τον Βενιζέλο, τον οποίο κατηγορούν ότι ειρωνεύεται τους πάντες και τα πάντα! Έφτασαν σε σημείο να λένε ότι όλη αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί και πως δεν καταλαβαίνει ο ίδιος ο πρώην υπουργός ότι αν πετύχει ο Παπανδρέου πετυχαίνει και ο ίδιος, ενώ και στην αντίθετη περίπτωση η μοίρα θα είναι κοινή.
Γίνεται ακόμη λόγος και για την περίφημη ανανέωση και ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ, σημειώνοντας με έμφαση πως ο κ. Παπανδρέου είχε δύο επιλογές: Ή να ανανεώσει το στελεχικό του δυναμικό ή τις διαδικασίες και τα όργανα του κόμματος και επέλεξε το δεύτερο, διότι, όπως έλεγαν, θα μπορούσε ο κ. Παπανδρέου να αλλάξει τα πρόσωπα και να πετάξει τα λεγόμενα βαρίδια του κόμματος, που επί εικοσαετία βρίσκονται στην πολιτική επικαιρότητα και τώρα τους βαρέθηκε ο κόσμος, αλλά έτσι θα εμφανιζόταν εντελώς αυταρχικός. Επιλέγοντας να ανανεώσει τις διαδικασίες και τα κομματικά όργανα προτίμησε να πάρει το κόστος του «όλοι ίδιοι είσαστε» και όχι να εκμεταλλευτεί την ουσία.
Η παραδοχή όλων αυτών από τους συνομιλητές του κ. Παπανδρέου συνδυάζεται και με την πρόθεση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ να προχωρήσει άμεσα σε ανατροπές που δεν τον ενδιαφέρει τι κατάληξη θα έχουν για το κόμμα στο οποίο σήμερα είναι πρόεδρος.
Δεν μπορεί να λειτουργήσει με αυτόν τον τρόπο, αφού αισθάνεται όμηρος κάθε φορά που οποιοδήποτε στέλεχος με την παραμικρή διαφωνία προκαλεί κρίση στο κόμμα, αν διαθέτει μάλιστα και τις κατάλληλες προσβάσεις στα διάφορα μίντια. Δεν το ανέχεται να αισθάνεται πρόεδρος υπό περιορισμό σε ένα κόμμα ακόμη και ξένο για τον ίδιο και γι’ αυτό σε περίπτωση που δεν του βγουν οι κινήσεις, δηλαδή δεν πάει καλά στις εκλογές του Οκτωβρίου και βαρύνει ακόμη περισσότερο το κλίμα εσωστρέφειας, τότε είναι ικανός για όλα. Ακόμη και γι’ αυτά που δεν έκανε όταν πρωτοεξελέγη, έχοντας την απόλυτη, εν λευκώ, εξουσιοδότηση από τα κορυφαία στελέχη του, που τώρα έχουν αρχίσει να μουρμουράνε περισσότερο από ποτέ άλλοτε.