τρίτο μάτι

Η σκιά του Αδόλφου χορεύει πυρρίχιο στα ματωμένα ερείπια της Γάζας και του Λιβάνου. Εξήντα χρόνια και ένα μετά την αυτοκτονία του στο μπούνκερ του Βερολίνου, το πνεύμα του θριαμβεύει στη «νέα τάξη πραγμάτων στον κόσμο», της οποίας αυτός ήταν ο πρώτος σχεδιαστής και ονοματοδότης. Απρόβλεπτοι συνεχιστές -απόγονοι θυμάτων σʼ ένα από τα βίτσια της Ιστορίας- αποδεικνύονται εφάμιλλοι τεχνοκράτες του τρόμου, του θανάτου και της καταστροφής. Στόχος ο ίδιος. Μέθοδοι προσαρμοσμένες στις προόδους της τεχνολογίας και του μάρκετινγκ. Μία μονάχα, αλλά κεφαλαιώδης, διαφορά: κανένας Πικάσο δεν θα τολμούσε ν’ απαθανατίσει τις σημερινές Γκουέρνικα στη Γάζα και στον Λίβανο. Θα τον παρέδιδαν στην πυρά σαν τρομοκράτη. Ή ακόμη βαρύτερο: αντισημίτη…
(Σημ: Μην το μπερδέψετε με τους αντιπαθούντες τον κ. Σημίτη. Πρόκειται περί απλής συνωνυμίας.)
***
Την καταδίκη σ’ αυτόν τον μαρτυρικό κοινωνικό θάνατο δεν τη γλιτώνουν ούτε εβραίοι διανοητές (συνεχιστές μιας παράδοσης των μεγάλων αυτού του έθνους). Οι μοναχικοί και γενναίοι που αποτολμούν να στιγματίσουν άλλος τη «βιομηχανία του ολοκαυτώματος», άλλοι τον έλεγχο της αμερικανικής πολιτικής από το πολυπλόκαμο και αδίστακτο «λόμπι των νεοσιωνιστών». Τελευταίοι στόχοι παρόμοιων πογκρόμ δύο υψηλού ακαδημαϊκού κύρους καθηγητές διεθνών σχέσεων στο Χάρβαρντ και στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου. Οι καθηγητές και συγγραφείς Στέφεν Γουόλτ και Τζον Μιρσάϊμερ, μολονότι εβραϊκής καταγωγής και θρησκεύματος, δακτυλοδεικτούνται τώρα ως αντισημίτες, άξιοι διεθνούς λιντσαρίσματος…
***
Το έγκλημά τους; Αμερικανοί πολίτες και εμπειρογνώμονες των διεθνών σχέσεων, με εμπεριστατωμένο άρθρο τους επεσήμαναν και τεκμηρίωσαν ότι το νεοσιωνιστικό λόμπι κατευθύνει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ σε επιλογές αντίθετες προς τα εθνικά τους συμφέροντα. Στη διαδρομή ανατέμνουν την οργάνωση και τις πρακτικές με τις οποίες το πανίσχυρο λόμπι ασκεί ουσιαστικό έλεγχο στην κυβέρνηση, στο Κογκρέσο, στα ΜΜΕ και στα πανεπιστήμια, με πολιτικό χρήμα, τακτικές διείσδυσης και κηδεμόνευσης, μηχανισμούς πιέσεων, εκβιασμών και πολιτικής εξόντωσης για παραδειγματισμό… Και η απόδειξη;
Το συναρπαστικό άρθρο τους δεν δημοσιεύθηκε σε κανένα αμερικανικό έντυπο! Η βρετανική «Επιθεώρηση Βιβλίων» το πήρε από την ιστοσελίδα του Χάρβαρντ. Περίληψη δημοσίευσε (περίεργο…) και η γαλλική «Μοντ». Εσείς θα το βρείτε στο εξαιρετικό διμηνιαίο περιοδικό «Άρδην» Μαΐου- Ιουνίου. Διαβάστε το…
Η σκιά του Αδόλφου στις φλόγες από βουνά καιομένων βιβλίων…
***
Αναμενόμενα, κατά συνέπεια, τα εμέσματα Μπους και συντροφίας, των «Μεγάλων (G) 8» στην Πετρούπολη, για το «νόμιμο δικαίωμα άμυνας του Ισραήλ», την υποχρέωση απόδοσης των ισραηλινών «ομήρων», τον αφοπλισμό της Xεζμπολάχ και άλλα παρόμοια. Αυτά ενώπιον του εφιαλτικού Αρμαγεδδώνα στον Λίβανο και στην Παλαιστίνη, με τη νέα επιχείρηση ανατίναξης και πυρπόλησης της οικονομικής, διοικητικής και κοινωνικής υποδομής και με νέες εκατόμβες νεκρών και τραυματιών -αμάχων γυναικοπαίδων… Βέβαια στο δικαστήριο εγκληματιών πολέμου, στη Χάγη, άρχισε προ ημερών νέα δίκη για συνέργεια σε καταστροφή και πυρπόληση χωριών. Δίκη για εγκλήματα πολέμου… στο Κόσοβο! Με υπόδικους έξι συνεργάτες του «αυτοχειριασθέντος» Μιλόσεβιτς.
Το Διεθνές Δίκαιο στον Αιώνα της Βαρβαρότητας…
***
Πού είναι τα Ηνωμένα Έθνη; Μα, εκεί ακριβώς όπου ήταν και η προκάτοχη Κοινωνία των Εθνών με την άνοδο του δικτάτορα Αδόλφου. Είναι αποκαλυπτική η ιδιαίτερη συνομιλία Μπους – Μπλερ πριν από το επίσημο δείπνο της Πετρούπολης. Συνομιλία που κατέγραψε κάποιο αδιάκριτο ξεχασμένο μικρόφωνο και μεταδόθηκε στην οικουμένη. Αποκαλυπτική όχι μόνο για την αποτύπωση της σχέσης κυρίου με το σκυλάκι του, στο οποίο δεν παραχωρεί το λαχταριστό κοκαλάκι (κάποιον ρόλο στον Λίβανο). Ή για τον τρόπο προσέγγισης του «προνομιακού εταίρου»: Όχι «πες μου, Τόνι» ή κάτι παρόμοιο. Αλλά «έι Μπλερ!..».
Είναι αποκαλυπτική η συνομιλία κυρίως για μια φράση του Μπους που ζωγραφίζει το ειδικό βάρος του γενικού γραμματέα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών: «Είπα να πω στον Κόφι (σ.σ.: Ανάν) να πάρει στο τηλέφωνο τον Άσαντ (σ.σ.: Πρόεδρος της Συρίας) να κάνει κάτι» (για να σταματήσει τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο). Ο Κόφι… Το παιδί για θελήματα. Και Σχέδια Ανάν…
***
Η αλήθεια -που καλύπτουν οι καπνοί των βομβαρδισμών και της προπαγάνδας- είναι πως τόσο ο Ισραηλινός στα χέρια της Χαμάς -που δήθεν για την απελευθέρωσή του εξαπολύθηκε η ισοπέδωση της Γάζας- όσο και οι δύο ομοεθνείς του στα χέρια της Χεζμπολάχ -χάριν των οποίων δήθεν ανασκάπτεται και αιματοκυλιέται τώρα ο Λίβανος- δεν είναι «όμηροι» και «θύματα απαγωγής». Δεν είναι άμαχοι, θύματα τρομοκρατών. Είναι στρατιώτες, που συνελήφθησαν αιχμάλωτοι σε στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον ισραηλινών μονάδων, από ενόπλους απελευθερωτικών παλαιστινιακών κινημάτων…
***
Το «νόμιμο δικαίωμα άμυνας του Ισραήλ» περιλαμβάνει (αδιαμαρτύρητα από τη διεθνή κοινότητα) τη συστηματική εξόντωση – με συνεχείς δολοφονίες- των ενοχλητικών παλαιστινίων ηγετών, τις εισβολές, απαγωγές, σφαγές και καταστροφές κατά βούληση, την γκετοποίηση και τον εγκλεισμό ενός λαού σε εντοιχισμένο στρατόπεδο συγκεντρώσεως, τους αποκλεισμούς και την πείνα για την ανατροπή ανεπιθύμητων εκλογικών αποτελεσμάτων, τη διατήρηση 9.000 Παλαιστινίων και εκατοντάδων Λιβανέζων στις ισραηλινές φυλακές. Απεριόριστο δικαίωμα «αυτοάμυνας». Με κατοχή και πυρηνικών όπλων… Και, επιπλέον, αποκλειστικό! Στην εποχή του θριάμβου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!
Κάθε αντίδραση της άλλης -της από κάτω- πλευράς αποτελεί βδελυρή πράξη τρομοκρατίας… Καταδικαστέα από τη θεοσεβή διεθνή χορωδία των ανθρωπιστών…
***
Από τις δηλώσεις του Μπους στην πρες κόνφερανς με τον Πούτιν γιατί εγώ συγκράτησα μόνο τη φράση ότι… «αντάλλαξαν φιλοσοφίες»; Με έναν φιλόσοφο στο πηδάλιο του πλανήτη ζούμε την ιδανική εκδοχή της πλατωνικής Πολιτείας… Και δεν το ʼχαμε αντιληφθεί οι ανίδεοι…
***
Η κυρία Τσέρι, σύζυγος Μπλερ, έδωσε στην Πετρούπολη τη δική της, παράλληλη μάχη για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων… Τα οποία απειλούνται στη Ρωσία του Πούτιν από νομοσχέδιο που στοχεύει στον έλεγχο της πατρότητας και των πηγών χρηματοδότησης των μη κυβερνητικών οργανώσεων. Αυτών των ευαγών ιδρυμάτων (τύπου ΕΛΙΑΜΕΠ). Με τη γνωστή γόνιμη δράση σε Σερβία, Γεωργία, Ουκρανία, αλλά και στην Κύπρο και στην Ελλάδα… Η Τσέρι συνάντησε τους ηγέτες τους, τους υποσχέθηκε νομική βοήθεια και τους συμβούλευσε να προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων… Έπειτα γύρισε στο Λονδίνο για να υπερασπισθεί, στο Εφετείο, άγγλους καταπατητές κυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα… Ανθρώπινα δικαιώματα σε εκδοχή Τσέρι-Μπράντι…
***
Για να δούμε, θα το τολμήσουν τελικά οι Τούρκοι; Να μουντάρουν στο αμερικανικό προτεκτοράτο του Κουρδιστάν, στο ίδιο «πατρόν» με τους Ισραηλίτες στον Λίβανο; Πενήντα χιλιάδες στρατά – σαν έτοιμος από καιρό- δεν περιμένει παρά το σύνθημα για να ορμήσει… «κατά των τρομοκρατών» (και μέχρι το Ιρκούκ και τα πετρέλαια, αν τους βγει). Από τις βαριές κουβέντες του Ερντογάν στον Ρος Γουίλσον (πρωτάκουστες για αμερικανό πρέσβη) θα προχωρήσουν στα έργα και την εκμετάλλευση της μοναδικής ευκαιρίας; Ή θα αρκεσθούν στο αντίδωρο του Σχεδίου Ανάν;
***
Διπλωματικές κινήσεις μεγάλου βεληνεκούς μετά τη συνάντηση με τον Σαρκοζί στο Παρίσι, για την οποία το «ΠΑΡΟΝ» έγραψε απίστευτα πράγματα. Ότι, λέει, η υπουργός μας τον παρακάλεσε διάφορα για λογαριασμό της Τουρκίας. Επίσκεψη και συνομιλίες, την Πέμπτη στο Λονδίνο, «για την ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας» και άλλα τινά… καρυκεύματα. Δηλαδή: «Συντονισμένοι» προηγουμένως με τον κύπριο Πρόεδρο, να συντονισθούμε και με τους εγγλέζους συμμάχους μας. Για το πώς θα καθαρίσουμε μαζί τις ράγες της αμαξοστοιχίας του Ερντογάν προς Βρυξέλλες. (Την ώρα που αυτός χειροκροτεί την παρέλαση του στρατού του στα κατεχόμενα διακηρύσσει ότι δεν κάνει βήμα πίσω στο Κυπριακό…) Γεύμα με τον Σαρκοζί στον Διόνυσο την Παρασκευή και συνέχεια του «ψησίματος» υπέρ της Τουρκίας…
Και στη δεύτερη (στο 15θήμερο) εωθινή συνάντηση με Λαμπράκη; Πάντως, δεν ήταν διάβημα υπέρ των Κυπρίων. Τα λασποβολεία του συγκροτήματος συνεχίζουν τη δράση τους μέχρις παρεξηγήσεως. Μπα, κάτι άλλο θα κρύβεται μεταξύ κυρίων και κυριών της υψηλής πολιτικής ραπτικής. Και όχι στα μέτρα του πρωθυπουργού… Ίδωμεν.