Πολλαπλοί οι στόχοι
Όταν δεν έχουν τη στοιχειώδη προστασία οι λαοί, όταν δεν έχουν τη δυνατότητα υπάρξεως τα έθνη, όταν ο λαός της Παλαιστίνης, της μαρτυρικής αυτής γης, δεν προλαβαίνει να μετράει τις θυσίες, το αίμα των αθώων παιδιών του και τα δάκρυα των μανάδων του, τι λόγο υπάρξεως έχει ο ΟΗΕ;
Όταν ένας λαός γίνεται συστηματικά στόχος της πιο αχαλίνωτης και οργανωμένης κρατικής βίας, όταν βυθίζεται κάθε μέρα στους σωρούς των ερειπίων, τι κάνουν οι διεθνείς οργανισμοί;
Όταν ο ασυγκράτητος εισβολέας επεκτείνει και γενικεύει τη βία στην ευρύτερη περιοχή (Λίβανο και αύριο αλλού) είναι εγκληματικό οι ισχυροί του πλανήτη να ευωχούνται (G8) ή να αρκούνται σε φραστικές δηλώσεις για «ηπιότερη» βία ή για αυτοσυγκράτηση.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρώπη των ελευθεριών, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των αξιών -τρομάρα της- δεν έχει συνειδητοποιήσει τη φρίκη της Μέσης Ανατολής; Κρίμα!
Η απάθεια, η αδιαφορία των ισχυρών μπροστά στη γενοκτονία ενός λαού, η άρνηση πρωτοβουλίας για να σταματήσει ο φαύλος κύκλος του αίματος και της βίας αποτελούν ντροπή για τον πολιτισμό τους.
Είναι προφανές ότι η επίθεση του Ισραήλ με πρόσχημα τις απαγωγές υποκρύπτει υποκίνηση εκκαθάρισης της ευρύτερης περιοχής, αποτελεί με δυο λόγια «προεισαγωγικές» επιχειρήσεις για την εξάλειψη αντιστάσεων και εμποδίων στην προπαρασκευαζόμενη από τις ΗΠΑ και τους συνεργούς τους επιχείρηση κατά του Ιράν.
Παράλληλα, η κρίση στη Μέση Ανατολή έχει ένα ακόμα προδιαγεγραμμένο στόχο: Αποβλέπει στην αποδυνάμωση της οικονομίας της ΕΕ αλλά και των οικονομιών άλλων χωρών με την εκτίναξη των τιμών του πετρελαίου. Και είναι προφανές ότι η αμερικανική οικονομία δεν πλήττεται από την κρίση. Μάλλον ωφελείται. Αυτά δεν τα βλέπει η ΕΕ; Πότε επιτέλους θα καταλάβει ότι η πολιτική των ΗΠΑ εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης χρησιμοποιεί πολλαπλές μεθόδους;
Το κορυφαίο όμως μέγεθος αυτής της κρίσης είναι το μέγεθος του θανάτου. Προκαλούν οργή και αγανάκτηση τα ανοσιουργήματα που διαπράττει το Ισραήλ σε βάρος του λαού της Παλαιστίνης και του Λιβάνου. Λυπούμαστε για την απάθεια της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας απέναντι στη γενοκτονία, μια γενοκτονία που γίνεται στη γειτονιά μας, γεγονός που αποτελεί πρόσθετο λόγο ενεργού ενδιαφέροντος.