Οι Τούρκοι θέλουν να κάνουν τα ίδια που κάνει το Ισραήλ!

Η στενά συνδεόμενη με τον τουρκικό στρατό εφημερίδα «Χουριέτ» αποκάλυψε ότι η κυβέρνηση Ερντογάν ζήτησε από τους τούρκους στρατηγούς να καταρτίσουν σχέδια εισβολής στο βόρειο Ιράκ. Ζήτησε, μάλιστα, από το γενικό επιτελείο τα σχέδια αυτά να λάβουν υπόψη τους το ενδεχόμενο συγκρούσεων όχι μόνο με τους «τούρκους» Κούρδους του PKK, αλλά και με Ιρακινούς Κούρδους και με… αμερικανικά στρατεύματα κατοχής του Ιράκ!

Μάλιστα, ο τουρκικός τηλεοπτικός σταθμός ΝΤV ανέφερε ότι καμιά στρατιωτική επιχείρηση δεν αναμένεται να αρχίσει πριν από τα τέλη Αυγούστου, οπότε και αναμένεται να αναλάβει αρχηγός ενόπλων δυνάμεων ο σκληροτράχηλος στρατηγός Μπουγιουγκανίτ.

Τα πράγματα φαίνεται πως είναι τόσο σοβαρά, ώστε αφενός επιβεβαίωσε έμμεσα τις σχετικές πληροφορίες ο ίδιος ο τούρκος πρωθυπουργός, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, και αφετέρου προκλήθηκε επεισόδιο στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, καθώς ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Άγκυρα θεώρησε αναγκαίο να παρέμβει δημόσια για να συγκρατήσει τους Τούρκους!

Η οργή του Ερντογάν

Αποκαλυπτικό για τη σοβαρότητα της κατάστασης είναι το γεγονός ότι τον χορό των δημόσιων δηλώσεων τον άνοιξε ο αμερικανός πρεσβευτής στην Άγκυρα, Ρος Γουίλσομ, ο οποίος τη Δευτέρα προειδοποίησε ρητά την Τουρκία ότι εισβολή της στο βόρειο Ιράκ θα ήταν «μη συνετή πράξη», υπογραμμίζοντας μάλιστα ότι αυτή είναι η άποψη του αμερικανικού Πενταγώνου.

«Η συνεργασία Τούρκων, Αμερικανών και Ιρακινών ίσως είναι πιο λογική οδός από το να προσπαθούμε να δράσουμε μονομερώς» πρόσθεσε.

Ο Ερντογάν έγινε έξω φρενών με αυτή την παρέμβαση. «Η Τουρκία ξέρει πώς να φροντίσει τον εαυτό της. Οι αρμόδιοι μηχανισμοί ασφαλείας εξετάζουν το θέμα. Γνωρίζουμε πώς να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας το πρόβλημα της τρομοκρατίας, και οι αρμόδιες αρχές εργάζονται προς αυτήν την κατεύθυνση», δήλωσε επιβεβαιώνοντας έμμεσα την ύπαρξη των προαναφερθέντων σχεδίων.

Στην συνέχεια πέρασε στην επίθεση εναντίον των ΗΠΑ, χωρίς πάντως να τις κατονομάσει, αλλά με τρόπο που δεν άφηνε αμφιβολία ως προς το ποιους εννοεί: «Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν την τρομοκρατία εκεί (σ.σ.: το Ισραήλ) και στην Τουρκία δεν είναι ο ίδιος. Δείχνουν ανοχή απέναντι στη χώρα Α και όχι απέναντι στη χώρα Β. Αυτό είναι απαράδεκτο», υπογράμμισε ο Ερντογάν.

Δεν έχασε, μάλιστα, την ευκαιρία να ασκήσει δριμεία κριτική στο Ισραήλ, ανταποκρινόμενος έτσι στα συναισθήματα οργής του τουρκικού λαού εναντίον των εγκλημάτων του Τελ Αβίβ που οδήγησαν σε μια κολοσσιαία διαδήλωση διαμαρτυρίας στην Κωνσταντινούπολη την περασμένη εβδομάδα, στην οποία πήραν μέρος, κατά την αστυνομία, άνω των 500.000 άτομα.

«Δεν έχει κανείς δικαίωμα να εκμηδενίζει μια ολόκληρη χώρα και τον άμαχο πληθυσμό της», τόνισε ο τούρκος πρωθυπουργός.

Η σιωπή των ελλήνων πολιτικών

εν χρειάζονται, βέβαια, βαθυστόχαστες αναλύσεις για να αντιληφθεί κανείς πόσο δραματικές συνέπειες θα είχε για την Κύπρο και την Ελλάδα ενδεχόμενη αποδοχή από τη διεθνή κοινότητα τουρκικής εισβολής στο Ιράκ με στόχο την εξόντωση των Κούρδων του PKK. Αν γενικευθεί η ανοχή απέναντι στις ωμές παραβιάσεις των θεμελιωδέστερων κανόνων του διεθνούς δικαίου με διάφορα προσχήματα, τίποτα δεν θα εμποδίσει στο μέλλον την Τουρκία να συμπεριφερθεί ανάλογα απέναντι στη χώρα μας ή στη μεγαλόνησο.

Η χώρα μας έχει κάθε συμφέρον να καταγγέλλει με σθένος οποιαδήποτε παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας από οποιονδήποτε και αν προέρχεται. Η επικράτηση του νόμου της ζούγκλας, του νόμου του ισχυρότερου που προωθούν συστηματικά οι αμερικανοί και οι ισραηλινοί, μόνο συμφορές προοιωνίζεται για την Ελλάδα και την Κύπρο.

Υπό το πρίσμα αυτό, είναι όχι μόνο ηθικά εξοργιστική, αλλά και εθνικά απαράδεκτη η σιωπή, η ατολμία και τελικά η γελοιότητα των δηλώσεων των κορυφαίων πολιτικών τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ για τα εγκλήματα του Ισραήλ – ούτε ένας δεν τόλμησε να βγει και να τα καταγγείλει ανοιχτά, χωρίς περιστροφές.

Η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη δεν έκανε ούτε μια δήλωσε πέρα από την κατάπτυστη κοινή δήλωση των «25» της ΕΕ, ενώ ανάλογης ποιότητας ήταν και η δήλωση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου, η οποία ήταν επίσης για τα σκουπίδια, καθώς χρησιμοποίησε το τέχνασμα ότι δήθεν μιλάει ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ώστε να μην υποχρεωθεί να καταδικάσει το Ισραήλ για τις αποτρόπαιες ενέργειές του.

Ποια αραβική πολιτική;

Με την Ντόρα και τον Γιωργάκη να δίνουν τον τόνο, η αραβική πολιτική της Ελλάδας πήγε περίπατο. Το ΠΑΣΟΚ, αντί να κοιτάξει τα χάλια των θέσεών του και να κοκκινίσει από ντροπή συγκρίνοντας τα όσα έλεγε παλαιότερα υπέρ των Παλαιστινίων και των Αράβων με την έμμεση στήριξη των εγκλημάτων των σιωνιστών σήμερα, αναλίσκεται σε έναν ανούσιο σκυλοκαβγά αναπερισπασμού, κατηγορώντας την κυβέρνηση της ΝΔ για «απουσία» από τις εξελίξεις και για ανικανότητα επαναπατρισμού των ελλήνων από τον Λίβανο.

Μαζεύτηκαν 38 (!) βουλευτές του ΠΑΣΟΚ για να υποβάλουν από κοινού ερώτηση για το θέμα και αντί να αξιοποιήσουν την ευκαιρία για να εκφράσουν πολιτικές θέσεις συμπαράστασης στους δοκιμαζόμενους λαούς του Λιβάνου και της Παλαιστίνης και να καταδικάσουν τα εγκλήματα του Ισραήλ, αυτοί επέκριναν την… κυβέρνηση Καραμανλή γιατί δεν παίρνει πρωτοβουλίες και γιατί δεν έφερε πίσω τους Έλληνες. Απίστευτος ξεπεσμός για ένα κόμμα που είχε ιδρυτή τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Ευτυχώς που υπάρχει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, ο οποίος κατά τη συνάντησή του την Τετάρτη με το νέο προεδρείο της ΓΣΕΕ είπε αυτό που αισθάνεται όλος ο ελληνικός λαός – την παράνοια του γεγονότος ένας λαός που έχει ζήσει πάνω του τη βία στις φρικτότερες μορφές της (οι Εβραίοι) να την ασκεί πάνω σε άλλους λαούς, όπως τους Παλαιστινίους και τους Λιβανέζους.

Έγκλημα εν ψυχρώ

Ο αυτοεξευτελισμός -για μια ακόμη φορά- της Ευρώπης των «25», οι υπουργοί Εξωτερικών της οποίας στην κατάπτυστη κοινή δήλωσή τους τη Δευτέρα δεν ζήτησαν ούτε καν κατάπαυση του πυρός (!), δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για τους έλληνες πολιτικούς. Ούτε και η αξιοθρήνητη στάση του Πούτιν κατά τη σύνοδο κορυφής των G8 στην Αγία Πετρούπολη, αν και μερικές μέρες αργότερα η Ρωσία τα μάζεψε κάπως και ζήτησε εκεχειρία.

Εδώ οι σιωνιστές διαπράττουν με απίστευτο κυνισμό εγκλήματα πολέμου, εξοντώνοντας εν ψυχρώ εκατοντάδες άμαχους Λιβανέζους, για να πετύχουν πολιτικούς και στρατιωτικούς στόχους.

Πρώτον, θέλουν να ανακαταλάβουν τον νότιο Λίβανο, πιθανότατα μάλιστα αυτή τη φορά μέσω… αντιπροσώπων! Όπως συνάγεται από δηλώσεις του Τόνι Μπλερ, θέλουν να αναπτυχθούν εκεί στρατιωτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ, υπό το κάλυμμα αποστολής του ΟΗΕ, κι έτσι όχι μόνο να καταλάβει η «διεθνής κοινότητα» τον νότιο Λίβανο για χάρη του Ισραήλ, αλλά… να πληρώνουμε εμείς από πάνω και τα έξοδα της κατοχής!

Δεύτερον, το Τελ Αβίβ ισοπεδώνει συνειδητά τον Λίβανο και καταστρέφει συστηματικά τις υποδομές του, με στόχο να περιέλθει σε πλήρη απόγνωση ο πληθυσμός και να μην προβάλει αντίσταση στην εγκατάσταση στη Βηρυτό μιας κυβέρνησης ανδρεικέλων των Ισραηλινών και των Αμερικανών.

Ακριβώς την ίδια πολιτική δηλαδή που ακολουθούν οι Ισραηλινοί και στην Παλαιστίνη, όπου με τη στρατιωτική βία και τον οικονομικό στραγγαλισμό επιδιώκουν να ανατρέψουν τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Χαμάς, και να την αντικαταστήσουν με καθεστώς δωσίλογων ανδρεικέλων του Τελ Αβίβ. Ψάχνουν δηλαδή για παλαιστίνιους προδότες που θα υπογράψουν τους όρους «ειρήνευσης» της Παλαιστίνης που θα υπαγορεύσουν οι αιμοσταγείς σιωνιστές δολοφόνοι.

Τέτοιοι Παλαιστίνιοι υπάρχουν και κάποιοι από αυτούς είναι ήδη γνωστοί, όμως η αντίσταση του παλαιστινιακού λαού δεν θα τους επιτρέψει πιθανότατα να αρπάξουν την εξουσία.

Το Ιράν σωτήρας των Αράβων

Παρά τα όσα γράφονται, το Ισραήλ δεν θα επιτεθεί εναντίον της Συρίας. Όχι γιατί δεν θα το ήθελε ή γιατί δεν θα μπορούσε να νικήσει τη Συρία, αλλά γιατί αυτό είναι πολιτική αυτοκτονία για τα… αμερικανικά στρατεύματα κατοχής στο Ιράκ, λόγω Τεχεράνης!

Η Συρία είναι σύμμαχος με το Ιράν. Το Ιράν όμως ασκεί τεράστια επιρροή στους σιίτες του Ιράκ, η ανοχή των οποίων προς την αμερικανική κατοχή της χώρας τους επιτρέπει ουσιαστικά στην Ουάσινγκτον να βρίσκεται στο Ιράκ με απώλειες «μόνο» 2.500 νεκρούς στρατιώτες και 20.000 τραυματίες. Αν όμως ξεσηκωθούν κατά των αμερικανών κατακτητών οι ιρακινοί σιίτες, τότε ο Πεντάγωνο θα χρειαστεί να στείλει… μισό εκατομμύριο αμερικανούς στρατιώτες στο Ιράκ και να υπολογίσει δεκάδες χιλιάδες νεκρούς αμερικανούς στρατιώτες, για να μπορέσει να κρατήσει τη χώρα υπό τον έλεγχό του.

Για την ώρα οι σιίτες του Ιράκ καιροφυλακτούν. Καθώς αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού, νομίζουν ότι θα πάρουν την εξουσία, μόλις οι Αμερικανοί αποχωρήσουν – άλλωστε και τώρα έχουν την κυβερνητική πλειοψηφία, αλλά φυσικά η εξουσία βρίσκεται στα χέρια των αμερικανών κατακτητών.

Αν, λοιπόν, το Ισραήλ επιτεθεί στην Συρία, η Τεχεράνη κατέστησε ήδη σαφές ότι θα ενθαρρύνει τους σιίτες του Ιράκ να ξεσηκωθούν κατά των Αμερικανών, κάνοντάς τους την εκεί παρουσία τους απείρως χειρότερη κόλαση από όσα είναι σήμερα.

Τους Ισραηλινούς φυσικά καθόλου δεν θα τους πείραζε αυτό. Ίσα, ίσα, η απώλεια δεκάδων χιλιάδων αμερικανών σε ένα γενικά εξεγερμένο Ιράκ θα καθιστούσε το Ισραήλ ακόμη πιο χρήσιμο σύμμαχο για τις ΗΠΑ. Η κυβέρνηση Μπους όμως δεν θα είχε καμιά πιθανότατα να κερδίσει τις επόμενες προεδρικές εκλογές το 2008, αν οι ΗΠΑ ήταν γεμάτες φέρετρα στρατιωτών τους με προέλευσή το Ιράκ.

Πολύ περισσότερο που ήδη ανώτατοι ηγετικοί κύκλοι της Αμερικής έχουν καταστήσει σαφή την πρόθεσή τους να αλλάξουν σοβαρά την γραμμή των κυβερνήσεων Μπους, όποιος και αν είναι ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, είτε Ρεπουμπλικάνος είτε Δημοκρατικός. Έτσι, το Ιράν, προβάλλει ως μεγάλος σωτήρας των Αράβων.

Οι Αμερικανοί δεν πρόκειται, επομένως, να επιτρέψουν στο Ισραήλ να ξεκινήσει πόλεμο με τη Συρία. Τον Λίβανο όμως οι σιωνιστές θα το ισοπεδώσουν, με πλήρη έγκριση των ΗΠΑ, ελπίζοντας ότι θα κατορθώσουν, μέσα από τα ερείπια, να εγκαταστήσουν κυβέρνηση λιβανέζων δωσίλογων που θα συνεργαστούν με τους αιμοσταγείς ισραηλινούς κατακτητές.