«Η δίδυμη εξουσία στη ΓΣΕΕ»
Η συνεργασία αυτή έχει αποτελέσει το όχημα, ώστε η ΓΣΕΕ να έχει μια διαρκή στάση υπόκλισης στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Οι θέσεις που διαμορφώνει η ΓΣΕΕ στο μεγαλύτερο μέρος τους δεν εκφεύγουν από αυτό το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο, είτε γιατί πρυτανεύει μια λογική που θεωρεί ως αναπόφευκτες αυτές τις νεοφιλελεύθερες αλλαγές, οπότε αυτό που μένει να διορθώσουμε είναι κάποιες δευτερεύουσες πλευρές, είτε για λόγους ιδεολογικής στάσης των ηγεσιών της. Η συνεργασία αυτή έχει μια αξιοθαύμαστη διαχρονικότητα και αντοχή ανεξαρτήτως κυβερνήσεων. Βρέξει – χιονίσει η σύμπλευση αυτή κρατά επί χρόνια, παρ’ ότι περνά διάφορες δύσκολες φάσεις, ανάλογα με το ποια κυβέρνηση είναι πάνω. Στην περίοδο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ η ΠΑΣΚΕ πίεζε για πιο χαμηλούς τόνους, ενώ κατά τη διακυβέρνηση της ΝΔ ο ανασταλτικός παράγοντας είναι πλέον η ΔΑΚΕ. Παρ’ όλα αυτά η συμμαχία καλά κρατεί και επεκτείνεται και σε δευτεροβάθμιο επίπεδο. Στο σημείο δε της εσωτερικής διαχείρισης των πραγμάτων στη ΓΣΕΕ και στον μοιρασμό του μηχανισμού της ΓΣΕΕ εκεί τα πράγματα είναι πλήρως οροθετημένα και συμφωνημένα.
Ποια όμως είναι η δικαιολογητική βάση αυτής της συνεργασίας; Η βασική εξήγηση βρίσκεται στη μεγάλη στροφή που είχε γίνει στο ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Όσο περισσότερο η ηγεσία του ασπάζεται νεοφιλελεύθερες πολιτικές, τόσο λειτουργούν τα αντανακλαστικά δικαιολόγησης, αυτής της πολιτικής από την ηγεσία της συνδικαλιστικής του έκφρασης. Όσο περισσότερο ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προσομοιάζουν στο πολιτικό πεδίο, τόσο η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ αισθάνονται συγγενείς δυνάμεις. Από την άλλη πλευρά η ΔΑΚΕ εκ των πραγμάτων, ως συντηρητική δύναμη, αρκείται στο να δικαιολογεί τη σημερινή κυβέρνηση προβάλλοντας τα κακώς κείμενα της προηγούμενης κυβέρνησης ή ασκώντας κριτική σε δευτερεύουσες πλευρές των ακραίων κυβερνητικών μέτρων της σημερινής κυβέρνησης τα οποία δεν μπορεί άλλωστε να υπερασπιστεί. Έτσι λοιπόν υπάρχουν τα προσχήματα αυτού του ειδυλλίου μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Φυσικά, όλα τα πιο πάνω δεν συνιστούν μια ευθύγραμμη εξέλιξη. Είναι η συνισταμένη. Διότι μέσα στη δράση υπάρχουν οι διαφοροποιήσεις, οι αποκλίσεις, οι τακτικισμοί, αλλά αυτή είναι η γενική τάση.
Η κατάσταση αυτή δεν είναι καλό να συνεχιστεί διότι γραφειοκρατικοποιεί τη ΓΣΕΕ και την αποκόβει συνεχώς από τις ανάγκες και τα συμφέροντα των εργαζομένων. Διότι παγιώνει μια κατάσταση κρίσης και αναξιοπιστίας. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που δεν την αλλάζουν οι παραμορφωτικοί φακοί που φορούν οι δύο αυτές δυνάμεις ούτε και η προσπάθειά τους για εξωραϊσμό της κατάστασης.
Από την άλλη πλευρά σοβαρό εμπόδιο στην αλλαγή πορείας της ΓΣΕΕ αποτελεί η στάση του ΠΑΜΕ, το οποίο σκέφτεται ότι όσο χειρότερα γίνουν τα πράγματα για τη ΓΣΕΕ, τόσο το καλύτερο για το ΠΑΜΕ. Η διασπαστική του γραμμή αποσυσπειρώνει και απογοητεύει τους εργαζομένους οι οποίου παρά τις σοβαρές διαφορές επιδιώκουν τη σύνθεση και την κοινή αγωνιστική δράση.
Όλες οι πιο πάνω δυνάμεις δεν θέλουν να κατανοήσουν το εξής απλό πράγμα. Ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο επίθεσης του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος δεν θέλει καν την ύπαρξη των συνδικάτων, ο οποίος θέλει να πάρει την ιστορική ρεβάνς από το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Σε αυτές λοιπόν τις συνθήκες, δεν μπορεί να επιβιώσει ούτε η λογική του «Κοινωνικού εταιρισμού» των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, διότι εκτός από τη λάθος ουσία αποτελεί προϊόν μιας άλλης εποχής και σήμερα είμαστε σε διαφορετική φάση ούτε η πρακτική της μοναχικής «πρωτοπορίας» που οικοδομεί συμμαχίες μόνο γύρω από τον εαυτό της, όπως κάνει το ΠΑΜΕ.
Στις σημερινές συνθήκες είναι επιτακτική η ανάγκη μιας νέας στρατηγικής. Η προβολή ενός εναλλακτικού λόγου στον νεοφιλελευθερισμό, η συγκέντρωση δυνάμεων, ώστε να ανατραπεί η δύναμη ισχύος του κεφαλαίου, η κατάσταση της αυτονομίας των συνδικάτων, η αποκατάσταση της ενότητας δράσης, η γνήσια μαζικοποίηση των συνδικάτων είναι αναγκαστικού χαρακτήρα για την ενίσχυση με σύγχρονους όρους του ταξικού χαρακτήρα του συνδικαλιστικού κινήματος. Είναι επείγουσα επίσης η ανάγκη της ενεργοποίησης των εργαζομένων, η αποκατάσταση της λογικής των αντιπροσωπευτικών προεδρείων και στη βάση όσο και στο επίπεδο της ΓΣΕΕ, η οποία με τη στάση της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ έχει υπονομευτεί.