Όποιος αντέξει…

Στην πιο κρίσιμη περίοδο για τον τουρισμό μας τα νησιά μας πληρώνουν το βαρύ τίμημα της απελευθέρωσης των μηχανισμών της αγοράς στον «χώρο» των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών.

Αφού επίεζαν και εκβίαζαν, για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι πλοιοκτήτες την κυβέρνηση πέτυχαν τις αυξήσεις που επιθυμούσαν. Ποιο είναι όμως το αποτέλεσμα;

Για να ταξιδεύσει μια οικογένεια με το αυτοκίνητό της π.χ. σε νησί των Κυκλάδων, χρειάζεται μια ολόκληρη περιουσία. Οι αυξήσεις στις «οικονομικές θέσεις» πλήττουν κατ’ εξοχήν εκείνους που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη. Οι μηχανισμοί της κερδοσκοπίας «αποκλείουν» νησιά με μικρότερη κίνηση, καταδικάζοντάς τα στην απομόνωση και στον μαρασμό.

Ασφαλώς ο ακτοπλοϊκός στόλος ανανεώθηκε ως ένα βαθμό τα τελευταία χρόνια. Όμως στο μεγάλο του τμήμα παραμένει γηρασμένος, με πλοία «ηλικίας» άνω των 30 ετών, με συνέπεια την αύξηση των κινδύνων αλλά και την άφατη ταλαιπωρία των ταξιδιωτικών, λόγω των συχνών βλαβών που παρουσιάζουν αλλά και της πλήρους αδιαφορίας, του κυνισμού και της περιφρόνησης που επιδεικνύει μια μερίδα των πλοιοκτητών.

Τα νησιά όμως και ο τουρισμός μας δεν μπορούν να γίνουν «ξέφραγο αμπέλι» στη διάθεση κάποιων πλοιοκτητών. Δεν μπορούν να παραμένουν νησιά μας χωρίς εφόδια, χωρίς τρόφιμα, χωρίς γάλα, γιατί κάποιοι κερδοσκόποι δεν αποκομίζουν τα υπερκέρδη που επιθυμούν…

Χρειάζεται παρέμβαση της πολιτείας, συνολικός σχεδιασμός, πρόγραμμα για επενδύσεις και ανανέωση του στόλου. Γιατί σε λίγα χρόνια και τα νησιά μας, και όχι μόνο τα ακριτικά, θα γνωρίσουν την ερήμωση που χαρακτηρίζει πολλές παραμεθόριες περιοχές της πατρίδας μας.

ΟΦΙΣ