Στα «γήπεδα» της «διαπλοκής»
Οι τραγελαφικές σκηνές και τα τηλεοπτικά «σόου» που εμφανίσθηκαν στα μάτια μας τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή το περίφημο «νομοσχέδιο περί αθλητισμού» και τις απειλές του κ. Μπλάτερ και της ΦΙΦΑ περί αποκλεισμού των ελληνικών ποδοσφαιρικών ομάδων από τις διεθνείς διοργανώσεις, αποκαλύπτουν για άλλη μια φορά την «ανάρμοστη σχέση» μεταξύ αθλητισμού, κομματισμού και «διαπλοκής».
Πριν από δύο χρόνια ζήσαμε το «δράμα» της δίωξης ολυμπιονικών μας με την κατηγορία του «ντοπαρίσματος», στην κορύφωση ενός ιστορικού-εθνικού γεγονότος όπως καταγράφηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας. Χωρίς βέβαια να φθάσει ποτέ «το μαχαίρι στο κόκαλο». Έγινε όμως αντιληπτό ότι και η πολιτική ηγεσία γνώριζε και «έκλεινε τα μάτια» χάριν του πολιτικού οφέλους -βλέπετε τα μετάλλια μεταφράζονται σε κομματικές «επιτυχίες» – και οι ομοσπονδίες κάλυπταν επιμελώς το όλο κύκλωμα της παρανομίας. Ποιος υπολόγισε -και ποιος χρεώθηκε- τον διασυρμό της χώρας;
Έχουμε μήπως επαγγελματικό ποδόσφαιρο; Μόνο κατ’ επίφασιν. Οι περισσότερες ομάδες είναι καταχρεωμένες, η«ποδοσφαιρομάνα» Θεσσαλονίκη έχει εξαφανισθεί από το επίπεδο του πρωταθλητισμού, η επαρχία με τη σειρά της φυτοζωεί, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Όσο για τις αποκαλούμενες «μεγάλες ομάδες» ποια είναι η τύχη τους; Η ΑΕΚ επιβιώνει ως χρεοκοπημένη επιχείρηση, ενταγμένη στο περίφημο άρθρο 44… Αλήθεια, διεκδίκησε κάποιος (πολιτεία, σύλλογος) τα 3 δισ. δρχ. από τον κ. Ψωμιάδη τα οποία ο ίδιος εισέπραξε από τηλεοπτικά δικαιώματα του συλλόγου και ο οποίος, καταδικασμένος σε 12 χρόνια φυλάκιση, περιφέρεται σήμερα στο Κολωνάκι;
Οι δύο «αιώνιοι αντίπαλοι» ανήκουν στους ιδιοκτήτες τους ως επιχειρήσεις, αλλά και ως πολιτικοοικονομικοί φορείς που, λόγω των πολυπληθών φιλάθλων τους, αποτελούν ισχυρές ομάδες πίεσης προς τα πολιτικά κόμματα και την πολιτεία.
Με τη λογική «κόστους – οφέλους» οι ιδιοκτήτες τους έχουν αποφασίσει για την «τύχη» τους… Γι’ αυτό και καταλήγουν, τα τελευταία χρόνια, από τον πρώτο γύρω των ευρωπαϊκών διοργανώσεων στο περιθώριο. Γι’ αυτό επίσης και οι «μεταγραφές» γίνονται με το σταγονόμετρο, περιοριζόμενες στα «ναυάγια» και στους «ανεπιθύμητους» των ευρωπαϊκών ομάδων. Με εξαίρεση, βέβαια, ένα ή δύο σημαντικά ονόματα τα οποία χρησιμοποιούνται από τους ιδιοκτήτες των μεγάλων ΠΑΕ ως «κράχτες» για την πώληση των εισιτηρίων διαρκείας…
Όσο για μερικούς ιδιοκτήτες μικρότερων ομάδων μόνο οι διατάξεις του ποινικού κώδικα μπορούν να τους «περιλάβουν»… Τυχοδιωκτισμός, απάτες, ασύδοτη χρήση των οικονομικών των ομάδων… Ως και μέθοδοι των «νονών της νύχτας» έχουν κάνει την εμφάνισή τους…
Σ’ αυτό το πλαίσιο της οικονομικής ασφυξίας και της ασυδοσίας οι κυβερνήσεις και τα κόμματα χρησιμοποιούν ως «μέσο χειραγώγησης» και πελατειακής σχέσης τη χρηματοδότηση των ομάδων μέσω του ΟΠΑΠ και του ΠΡΟ-ΠΟ. Μέσω της «κάνουλας» των χορηγήσεων διασφαλίζεται ή «νομιμότητα» των ομάδων απέναντι στην κυβερνητική εξουσία, και εξυπηρετούνται ειδικές πελατειακές σχέσεις σε επίπεδο του νομού ή της πόλης που διαθέτει «ενδιαφέρουσα» ποδοσφαιρική ομάδα.
Βεβαίως, οι χορηγήσεις αυτές δεν είναι αρκετές. Στις «μεγάλες» ομάδες «δωρίζονται», μέσα από χαριστικές, διατάξεις, γήπεδα και εκτάσεις… Όπως η «δωρεά» του ΠΑΣΟΚ προς τον Σ. Κόκκαλη του γηπέδου Καραϊσκάκη για 49 χρόνια, αλλά και οι «ρυθμίσεις» της σημερινής κυβέρνησης στον Βαρδινογιάννη για την έκταση του Βοτανικού… Μόνη «άτυχη» η ΑΕΚ λόγω της «ευπιστίας» του κ. Γρανίτσα, που δεν μπόρεσε -παρά την ένταξή του στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ- να αποκτήσει γήπεδο, αρκεσθείς στο γκρέμισμα του παλαιού. Φαίνεται ότι δεν ανέγνωσε «σωστά» τις σφυγμομετρήσεις της προεκλογικής περιόδου του 2004…
Κι όταν και αυτές οι ρυθμίσεις δεν φθάνουν, σπεύδει η ΕΡΤ να χρηματοδοτήσει με υπέρογκα ποσά τα τηλεοπτικά δικαιώματα των κ. Βαρδινογιάννη και Κόκκαλη…
Βεβαίως, η «είσοδος» του κεφαλαίου στο ποδόσφαιρο έχει συντελεσθεί εδώ και πολλά χρόνια… Τώρα έρχεται η σειρά του κλασικού αθλητισμού. Ο ιστορικός Πανελλήνιος αποτέλεσε το «πρόσχημα» για την «είσοδο» του κ. Μ. Κυριακού στον αθλητισμό, και μάλιστα στην «ώριμη» ηλικία του… Στην πραγματικότητα, ασκώντας ο ίδιος χρήση της «πολιτικής ισχύος» που του παρέχει ο τηλεοπτικός σταθμός του, αναδείχθηκε πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής με τη σύμφωνη γνώμη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Με τον τρόπο αυτό μπορεί να εμφανίζεται δύο με τρεις φορές την εβδομάδα ως πολυπράγμων και παντογνώστης επί των αθλητικών θεμάτων (εζήλωσε καθώς φαίνεται τη «δόξα» του κ. Λαμπράκη με την καμεράτα και τις εκδηλώσεις του Μεγάρου Μουσικής), «υπενθυμίζοντας» στα κόμματα πόσο ανάγκη τον έχουν στις προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις…
Δυστυχώς, τα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου και του αθλητισμού μας γενικότερα έχουν πολύ μεγαλύτερο βάθος από τους «διαξιφισμούς» Ορφανού – Γκαγκάτση και ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.
Ο αθλητισμός, μετά τα ΜΜΕ, έχει ήδη αποτελέσει στόχο των συμφερόντων της διαπλοκής, της συναλλαγής, της διαφθοράς, του κομματισμού. Ένας κατ’ εξοχήν «χώρος» του πολιτισμού που συνδέει την ατομικότητα με τη συλλογικότητα, που αναπτύσσει το ήθος και τον ευγενή συναγωνισμό εντάσσεται κι αυτός στους μηχανισμούς της αγοράς, στις δομές της εμπορευματοποίησης και της συναλλαγής… δομές που κυριαρχούν, άλλωστε, στους θεσμούς των σύγχρονων κοινωνιών…