Ιστορίες για γραφεία Τύπου

Η δημοσιογράφος στην έγκλησή της γράφει ότι κάλυπτε το υπουργείο Εργασίας και το συνδικαλιστικό ρεπορτάζ, «όταν το 1997 που απολύθηκε ο συν. Καρανικόλας, η εργοδοσία, μέσω του συν. Αθαν. Λυρτσογιάννη, δεύτερου των εγκαλουμένων, αξίωνε να επιφορτιστώ και με το ρεπορτάζ της κοινωνικής ασφάλισης και μάλιστα αμισθί, παραγνωρίζοντας τα μέχρι τότε πλαίσια συνεργασίας μου με την εφημερίδα. Η συμπεριφορά του συν. Αθ. Λυρτσογιάννη και στο σημείο αυτό ήταν αντιδεοντολογική, καθώς το μόνο που έκανε ήταν να προσπαθεί να υποστηρίξει τη στάση της εργοδοσίας με παραβίαση στοιχειωδών δικαιωμάτων μου. Η συμπεριφορά αυτή συνεχίστηκε με τις ως άνω ένορκες βεβαιώσεις με τη συμμετοχή και των δύο άλλων εγκαλουμένων. Θέλω ακόμη ν’ αναφέρω ότι ο πρώτος των εγκαλουμένων Γεώρ. Γεωργιόπουλος, ενώ εργαζόταν ως σύμβουλος Τύπου του τότε υπουργού Εργασίας Μιλτ. Παπαϊωάννου, ταυτόχρονα ήταν στην εφημερίδα και προϊστάμενός μου με άμεση εμπλοκή στα θέματα του εργατικού ρεπορτάζ και απαράδεκτες παρεμβάσεις στην παρουσίαση των σχετικών θεμάτων, παραβιάζοντας τη δεοντολογία. Με πολύ κόπο και μεγάλες αντιδράσεις κατάφερνα να λειτουργώ ανεπηρέαστα, κάτι που προφανώς δεν μου συγχώρεσε, όπως αποδεικνύεται».

Ο Γιώργος Γεωργιόπουλος στην απάντησή του μεταξύ άλλων γράφει πως «…όπως αποδεικνύεται από το επισυναπτόμενο έγγραφο εκκαθαριστικό μισθοδοσίας μου, ως δημοσιογράφου, εργαζόμενου στο γραφείου Τύπου στο υπουργείο Εργασίας από τον Οκτώβριο του ’96 έως τον Απρίλιο του 2000, που έγιναν νέες εκλογές».

Και ότι «η θέση αυτή δεν προσέκρουε στη δημοσιογραφική δεοντολογία, ούτε στο καταστατικό, γιατί δεν έκανα παράλληλα ρεπορτάζ του υπουργείου Εργασίας, όπως αποδεικνύεται από τα επισυναπτόμενα έγγραφά μου». Αναρωτιέται ακόμη «γιατί η κα. Υψηλάντη δεν με κατήγγειλε τότε ότι την πίεζα και έρχεται να με καταγγείλει ύστερα από 8 χρόνια;». Όλη η απόφαση δημοσιεύεται στο www.esiea.gr.