Όλοι μαζί

Ζητάμε ταπεινά συγγνώμη από τον μεγάλο βάρδο Άγγελο Σικελιανό για την παράφραση του ηρωικού στίχου. «Αντάρτης», λέξη που με μάγευε και με γοήτευε από μικρό παιδί. Αντάρτης, ο ατίθασος, ο ανυπότακτος, ο γεμάτος πάθος για δράση, ο δημιουργικός, ο καινοτόμος, ο μεταρρυθμιστής. Εκείνος που δεν μπαίνει σε καλούπια και στερεότυπα. Τα γκρεμίζει και προχωράει.

Σήμερα, εν όψει των δημοτικών εκλογών, η λέξη «αντάρτης» αποκτά ακόμα πιο βαθύ και πιο ουσιαστικό περιεχόμενο. Ο αντάρτης είναι η έκφραση της κάθε τοπικής κοινωνίας που δεν θέλει πια καθοδήγηση, ποδηγέτηση, κηδεμονία. Δεν θέλει επιλογή «πριν από αυτήν γι’ αυτήν». Δεν θέλει υποψήφιους του κομματικού σωλήνα, αλλά θέλει να τους γεννάει η ίδια, μέσα από τα σπλάχνα της. Αλλά για να είναι γνήσιος εκφραστής της λαϊκής ψυχής, ο αντάρτης πρέπει να είναι πρωτίστως έντιμος.

Φτάνει πια ο κομματικός πατερναλισμός που θέλει φέουδο τον κάθε δήμο και υποτελείς τους δημότες του.
Στο όνομα της δημοκρατίας και της ελεύθερης έκφρασης της λαϊκής βούλησης να αφήσετε, κύριοι της κεντρικής εξουσίας, ανεπηρέαστες τις τοπικές κοινωνίες, ώστε να αναδείξουν με τα δικά τους κριτήρια τους άρχοντές τους. Το μόνο που πρέπει να κάνετε εσείς είναι να θωρακίσετε την τοπική αυτοδιοίκηση με κανόνες κοινωνικού ελέγχου και με κανόνες κεντρικού διοικητικού ελέγχου, γιατί η διαφθορά δυστυχώς έχει περισσέψει και στην αυτοδιοίκηση. Η αυτοδιοίκηση «ενηλικιώθηκε», ας την αφήσουμε ακηδεμόνευτη από το κομματικό σφιχταγκάλιασμα. Οι κηδεμόνες είναι για τους ανήλικους. Η ακηδεμόνευτη αυτοδιοίκηση -το υποστηρίζουμε χρόνια τώρα- είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Γιατί σ’ αυτόν τον θεσμό λειτουργεί με την εγγύτερη προς την αμεσότητα σχέση η λαϊκή βούληση. Και αυτή η βούληση πρέπει να εκφράζεται ελεύθερα, αβίαστα και ανεπηρέαστα, ώστε να αποτυπώνεται κατά τον γνησιότερο τρόπο στα πρόσωπα και τα σχήματα που διεκδικούν την τιμή να υπηρετήσουν τους πολίτες στις τοπικές κοινωνίες και τις τοπικές (δημοτικές) υποθέσεις τους. Και αυτή η λαϊκή βούληση δεν πρέπει να προκαταλαμβάνεται άνωθεν. Γιατί είναι σαφές ότι κάθε κομματική προεπιβολή η οποία γίνεται με μη αξιοκρατικά και υποκειμενικά κριτήρια -ο κανόνας φυσικά έχει και τις εξαιρέσεις- επηρεάζει τη λαϊκή βούληση θετικά προς το πρόσωπο που προεπιλέγεται, θέτοντας έτσι σε ήσσονα μοίρα όλους εκείνους οι οποίοι στο όνομα της αυτόνομης τοπικής κοινωνίας και ακηδεμόνευτης αυτοδιοίκησης απευθύνονται στους πολίτες-δημότες, ζητώντας την εντολή τους να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον τόπο.

Με ποιο δικαίωμα οι «κεντρικές πολιτικές δυνάμεις» παρεμβαίνουν στις τοπικές κοινωνίες, δημιουργώντας με αυτή την παρέμβαση άνισους όρους, άνισες προϋποθέσεις στη διεκδίκηση της τοπικής αυτοδιοίκησης;

Διακόσιοι τριάντα εφτά αντάρτες από τη μια πλευρά διεκδικούν την εντολή για την τοπική και νομαρχιακή αυτοδιοίκηση. Ανάλογος είναι και ο αριθμός από την άλλη πλευρά. Αυτό κάτι σημαίνει. Σημαίνει ότι οι καιροί άλλαξαν και οι πολίτες-δημότες δεν ποδηγετούνται και δεν κηδεμονεύονται.

Οι πολιτικές διεργασίες που συντελούνται στη λαϊκή βάση -διεργασίες που δεν αφορούν μόνο την αυτοδιοίκηση- φαίνεται ότι δεν έχουν γίνει αντιληπτές από εκείνους που εξακολουθούν να σχεδιάζουν με πατερναλιστική νοοτροπία τον έλεγχο της κοινωνίας. Όσοι διακατέχονται από αυτή την αντίληψη είναι μακράν της κοινωνικής πραγματικότητας. Θα το αντιληφθούν τον Οκτώβρη αιφνιδιαζόμενοι. Οι αντάρτες ζητούν τη στήριξη από όλους, αρνούνται όμως την κηδεμονία τους.

Όλοι μαζί με τους έντιμους αντάρτες.