Ο Καραμανλής στηρίζει τη Μαριέττα, οι υπουργοί;
Ο παραλογισμός πάντως έχει να κάνει και με το πολιτικό κλίμα που διαμορφώνεται από τις αποστάσεις που κρατούν ορισμένοι υπουργοί έναντι της συναδέλφου τους που βάλλεται, αλλά και της στάσης του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή, που ως συνήθως κλήθηκε «να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά» και στήριξε τις επιλογές της υπουργού Παιδείας.
Το θέατρο του παραλόγου έχει κυρίως να κάνει με τις υπόγειες διαδρομές υπουργών που αντί να συμπαραταχθούν με ένα σχέδιο νόμου που έχει και τη δική τους έγκριση -ειδικά σε θέματα όπως η παιδεία η συλλογική ευθύνη είναι απαραίτητη- μεμψιμοιρούν και δημιουργούν ρήγματα στην κυβερνητική συνοχή, αφήνοντας την υπουργό Παιδείας στο έλεος των αδηφάγων μέσων προπαγάνδας -όχι ενημέρωσης- που διαστρεβλώνουν συνειδητά και σκόπιμα τα πάντα και ξεσηκώνουν τη φοιτητική κοινότητα, βοηθούντων των «γνωστών αγνώστων καθηγητάδων του κατεστημένου που νιώθουν ότι τα προνόμιά τους λήγουν».
Είναι τέτοια η ηττοπάθεια και τα χαμηλά αντανακλαστικά της κυβέρνησης σε περιόδους κρίσεων ώστε κορυφαία και μη στελέχη μόλις ο φοιτητικός κόσμος ξεσηκώθηκε, παρασυρόμενος από κόμματα και πανεπιστημιακούς διδασκάλους… έψαχναν να βρουν δήθεν αιτίες για να ρίξουν το φταίξιμο στην υπουργό Παιδείας.
Στην αρχή χρησιμοποίησαν ως πρόσχημα διάφορες διαρροές «που δεν έπρεπε να κάνει η Μαριέττα» και έπειτα έφτασαν στο σημείο να διοχετεύουν αριστερά και δεξιά ότι το καλό κλίμα που έχει δημιουργηθεί στην κυβέρνηση θα τεθεί στο περιθώριο, διότι, λέει, η Μαριέττα είχε κάνει «γκάφα». Μια «γκάφα» με την οποία είχαν συμφωνήσει όλα τα μέλη της κυβέρνησης…
Μέσα σε αυτό το κλίμα δεν είναι τυχαίο και το γεγονός του πισωγυρίσματος, της μείωσης δηλαδή των ποσοστών εισαγωγής φοιτητών.
Ένα ολέθριο σφάλμα από την πλευρά της κυβέρνησης, καθώς την ίδια περίοδο που τα συμπεράσματα ερευνών και μετρήσεων δείχνουν τα πανεπιστήμια της χώρας μας τελευταία από την πλευρά της ουσιαστικής εκπαίδευσης, η κυβέρνηση επιλέγει, για να καθησυχάσει τους φοιτητές, να μειώσει τη βαθμολογία, μετατρέποντας τα πανεπιστήμια σε εργαστήρια παραγωγής ημιμαθών.
Αυτή είναι η πραγματικότητα με την οποία συμμαχεί η κυβέρνηση, έχοντας στον νου της την περίοδο του φθινοπώρου…
Δεν δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για να κατανοήσει ο κόσμος τι ακριβώς πάει να κάνει με το νομοσχέδιο για την παιδεία.
Και να σκεφτεί κανείς ότι σύμφωνα με τις μετρήσεις -δύο δημοσκοπήσεις έγιναν για το ίδιο θέμα- ο κόσμος είναι απολύτως ανενημέρωτος για το όλο θέμα (η πλειοψηφία δεν γνωρίζει τι λέει το νομοσχέδιο), ενώ με κανέναν τρόπο δεν θέλει να γίνονται επεισόδια. Και σε ποσοστό 50% -όσοι γνωρίζουν- είναι εναντίον εκείνων που απορρίπτουν εντελώς το νομοσχέδιο. Πού ακούστηκε μια κυβέρνηση, πριν νομοθετήσει, να δίνει το σχέδιο νόμου για συζήτηση και οι φοιτητές να αρνούνται τον διάλογο και να ζητούν συνεννόηση από μηδενική βάση; Πουθενά σε ολόκληρο τον κόσμο δεν συμβαίνουν τέτοιες καταστάσεις…
Τα σημερινά πανεπιστήμια υπάρχουν κυρίως για ορισμένους βολεμένους της πανεπιστημιακής κοινότητας που εκμεταλλεύονται τον τίτλο του καθηγητή για χίλιες άλλες δουλειές… Χρήσιμο θα ήταν αν οι πρυτάνεις έδιναν τις ώρες που οι ΙΔΙΟΙ οι καθηγητές -και όχι οι ορντινάντσες τους- κάνουν μάθημα. Γιατί τότε πολλοί δεν θα ξέρουν πού να κρυφτούν. Οι βολεμένοι καθηγητάδες βρίσκονται πίσω από τα δημοσιεύματα περί παραιτήσεως της Μαριέττας Γιαννάκου.
Ο πρωθυπουργός είναι αποφασισμένος να στηρίξει την υπουργό Παιδείας και μέσα στο κλίμα που δημιουργούν ορισμένοι υπουργοί του το γεγονός της στήριξης της Μαριέττας Γιαννάκου έχει και ένα ουσιαστικό νόημα: να βγουν οι πρωτοκλασάτοι υπουργοί με τσαμπουκά να στηρίξουν το νομοσχέδιο της κυβέρνησης και τη Γιαννάκου. Είναι ντροπή για μια κυβέρνηση να κρύβονται τα μέλη της, ενώ οι περιστάσεις απαιτούν να βγαίνουν κάθε μέρα στα «παράθυρα» της τηλεόρασης. Ποιος θέλει ένα πανεπιστήμιο αιώνιων φοιτητών, προστατευτικό «μαντρί-άσυλο» «αναρχικών».
Ποιος θέλει πανεπιστημιακούς χώρους ίδιους και όμοιους, βρώμικους και τρισάθλιους, με το τελευταίο γήπεδο τρίτης κατηγορίας;
Ποιος θέλει αυτό να είναι η παρακαταθήκη που άφησε πίσω της μια γενιά που πολέμησε τη χούντα, τον συντηρητισμό και ζήτησε «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία»; Για τεμπέληδες φοιτητές και βολεμένους καθηγητές του κατεστημένου δόθηκαν χρόνια τώρα μάχες;
Η μάχη για το νομοσχέδιο για την παιδεία είναι η κυριότερη μάχη για την κυβέρνηση. Εάν δεν περάσει το νομοσχέδιο, τότε καμιά εκσυγχρονιστική προσπάθεια δεν θα περάσει. Και επιτέλους, ας μη φοβούνται ανοήτως κάποιοι κυβερνητικοί ότι η Αθήνα θα γίνει Παρίσι. Η πλειοψηφία των φοιτητών είναι εναντίον των κινητοποιήσεων που είδαμε στους δρόμους της Αθήνας.
Η πλειοψηφία των πολιτών θέλει αλλαγές. Επιτέλους, δεν είναι αυταρχικότητα η επιμονή σε κάτι που πιστεύει η κυβέρνηση ως ορθό. Και καμιά φορά καλό θα είναι να επιδεικνύει και η κυβέρνηση πολιτικό τσαμπουκά προς ατακτούντες.
Διότι όταν θέλεις διάλογο για κάτι που επιθυμείς να περάσει και οι αμέσως ενδιαφερόμενοι τον αρνούνται, το μόνο που σου μένει είναι να προχωρήσεις, επιδιώκοντας βέβαια να πείσεις και να αποκτήσεις συμμάχους.