Χαϊδεύουν αφτιά…
Κόμματα και πολιτικοί, με ευκολία που προβληματίζει και η μόνη εξήγηση που μπορείς να δώσεις είναι ότι γίνεται από λαϊκισμό και με αντιπολιτευτική πρόθεση, με ψηφοθηρικούς στόχους, απαιτούν την κατάργηση της βάσης… Να πάει δηλαδή πού; Στο 9, στο 8, στο 5 ή στο 2 και στο 1; Δεν λένε, για να μη δυσαρεστήσουν γονείς και παιδιά, που θα αντιπαραθέσουν το γνωστό παιχνίδι, την… κολοκυθιά. Γιατί 9 που δεν έχει το παιδί μου και όχι 7 που έγραψε;
Στα επιχειρήματα που προβάλλονται για την κατάργηση της βάσης, η απάντηση είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια που ίσχυε, από τις Γενικές Εξετάσεις του 1960 και το Ακαδημαϊκό Απολυτήριο μέχρι και τώρα, όλοι αποδέχονταν το «10» χωρίς αντίρρηση. Και είτε ξανάδιναν του χρόνου, είτε κατέφευγαν σε άλλες επιλογές.
Και φυσικά κανένα παιδί δεν χάθηκε. Κι ούτε ήρθε το τέλος, όπως οι υπερασπιστές της κατάργησης λένε, για να χαϊδέψουν τα 35.000 παιδιά και να εξαναγκάσουν την κυβέρνηση να μπουν όλοι αυτοί οι αποτυχόντες σε σχολές της επαρχίας, για να μη χάσουν δουλειά οι… καφετέριες… όπως ήδη πιέζουν οι δήμαρχοι! Και η συνέχεια θα είναι να περνούν τις τάξεις και να παίρνουν πτυχία και κάτω από τη… βάση για να ζουν οι… καφετέριες…
Τί χρειάζονται όμως οι εξετάσεις για τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ αν καταργηθεί ο βαθμός της βάσης; Γιατί οι οικογένειες να υφίστανται το τεράστιο κόστος της προετοιμασίας των παιδιών τους με ιδιαίτερα και φροντιστήρια;
Προς τί η αγωνία και η πίεση; Ας καταργηθούν λοιπόν οι εξετάσεις, να μπαίνουν όλοι στα πανεπιστήμια. Έτσι δεν θα υπάρχουν αποτυχόντες και θα απαλλαγούμε επιτέλους ως διά μαγείας από την παραπαιδεία… Έτσι δεν θα έχουν παράπονα και οι καφετέριες, οι οποίες μπορεί να χορηγούν και τα πτυχία…
Αλλά αυτήν την Παιδεία θέλει π.χ. ο κ. Αλαβάνος, που πρωτοστατεί στην κατάργηση της βάσης; Και ο ίδιος τί έπαθε που ίσχυε η βάση στα χρόνια των σπουδών του; Ζημιώθηκε; Αυτά βλέπει ο κόσμος και οι γονείς ιδιαίτερα και ανησυχούν ακόμη περισσότερο με την Παιδεία που θέλουν αυτοί που σήμερα είναι στους δρόμους…
ΥΓ.: Οι τελευταίοι που πρέπει να διαμαρτύρονται είναι οι κύριοι καθηγητές. Καλό θα ήταν να έδινε στη δημοσιότητα το υπουργείο Παιδείας πόσες ώρες την εβδομάδα διδάσκουν (αν διδάσκουν οι ίδιοι ή οι ορντινάντσες τους) και πόσες θέσεις κατέχουν και τι λεφτά βγάζουν από παραστάσεις, γνωμοδοτήσεις και πραγματογνωμοσύνες…
Ναι στα ιδιωτικά σχολεία, όχι στα μη κρατικά πανεπιστήμια!
Ένα άλλο παράλογο που ζούμε αυτόν τον καιρό είναι οι αντιδράσεις που προκαλεί η αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, με την πρόβλεψη της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων.
Μα καλά, δεν έχουν αποδεχθεί όλοι αυτοί που αντιδρούν χρόνια τώρα τα ιδιωτικά σχολεία και μάλιστα μεγαθήρια στη Δημοτική και Μέση Εκπαίδευση; Υπάρχει ένσταση, παράπονο, διαμαρτυρία για τον τρόπο της λειτουργίας τους και την αξιοποίηση των απολυτηρίων που δίνουν; Διαφωνεί κανείς ότι έχουν τη μερίδα του λέοντος σε ποσοστό επιτυχίας στα πανεπιστήμια;
Προς τι λοιπόν το «όχι» στην ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, με εγγυήσεις βέβαια για την ποιότητα των σπουδών, το κύρος των πτυχίων και την προσφορά γνώσης, ώστε να αποτελούν διαβατήριο για δουλειά;
Δεν προβληματίζει όλους αυτούς που αντιδρούν το πόσα δισεκατομμύρια φεύγουν κάθε χρόνο για σπουδές Ελλήνων στην Ευρώπη και την Αμερική κυρίως; Αυτά τα λεφτά δεν θα μπορούσαν να μείνουν εδώ;
Φτάσαμε στο σημείο να πηγαίνουν για σπουδές στα… Σκόπια ή σε κάποια απίθανα πανεπιστήμια που ήθελες… οδικό χάρτη για να τα ανακαλύψεις. Και το αποτέλεσμα ήταν η απίστευτη ταλαιπωρία, πέραν των χρημάτων, των φοιτητών και των οικογενειών τους και μετά η αγωνία της αναγνώρισης…
Δεν υπάρχει άλλη λύση από την ίδρυση πανεπιστημίων μη κρατικών. Πάνω σε βάσεις όμως που δεν θα υφίστανται απλώς για να δικαιολογούν φοιτητές και να πουλάνε πτυχία… Άλλωστε ό,τι υπάρχει στο εξωτερικό και μάλιστα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν μπορεί παρά να έρθει και στην Ελλάδα. Οι ανθρώπινες ανάγκες το επιβάλλουν…
Και βέβαια να κατοχυρωθεί ο έλεγχος της λειτουργίας τους ανά πάσα στιγμή.
Στη συζήτηση για την αναθεώρηση στη Βουλή θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι τα πανεπιστήμια προσφέρουν γνώση. Από κει και πέρα το κάθε πτυχίο δεν είναι και κάρτα πρόσληψης. Και δεν μπορεί να είναι. Γιατί τότε θα πρέπει να ισχύει για όλους τους πτυχιούχους. Δεν μπορεί π.χ. να έχει απαίτηση να διορισθεί ο φιλόλογος, ο θεολόγος, ο φυσικός, ο γιατρός, και γιατί να μην περιμένει μια θέση και τον δικηγόρο και τον πολιτικό μηχανικό και τον αρχιτέκτονα και τον αρχαιολόγο, να εγγυάται το κράτος ότι αν δεν πάει καλά το γραφείο που θα ανοίξει, θα τον επιδοτεί;
Αυτά και να κάνουμε τον σταυρό μας κάποια στιγμή τα κόμματα και οι πολιτικοί μας να αφουγκράζονται το τί θέλει ο κόσμος, για να είναι οι μπροστάρηδες των αλλαγών και των ρήξεων και να μη μένουν σε θέσεις του χθες.
Γιατί, καλώς ή κακώς, ο κόσμος αλλάζει. Και δουλειά των πολιτικών μας είναι οι αλλαγές να έχουν όραμα μια καλύτερη, ανθρωπινότερη και δημοκρατικότερη ζωή…