Σε διαρκή ομηρια οι Παλαιστίνιοι

Αφορμή για να ξεδιπλωθεί αυτή η πρωτοφανής σε έκταση επιχείρηση των ισραηλινών εναντίον του παλαιστινιακού λαού στάθηκε η εντυπωσιακή στρατιωτική επιχείρηση που έφεραν σε πέρας παλαιστίνιοι μαχητές την προηγούμενη Κυριακή. Φθάνοντας στο ισραηλινό έδαφος μέσα από ένα τούνελ που έσκαβαν επί μήνες, μήκους 550 μέτρων, κατάφεραν να σκοτώσουν δύο ισραηλινούς στρατιώτες, να τραυματίσουν τέσσερις και να απαγάγουν έναν! Το αίτημα που διατύπωσαν αμέσως οι παλαιστίνιοι μαχητές ήταν να απελευθερωθούν αμέσως οι 95 γυναίκες και τα 313 παιδιά από την Παλαιστίνη που κρατούνται παράνομα ως επί το πλείστον στις ισραηλινές φυλακές, μια και στους περισσότερους δεν έχει απαγγελθεί καν κατηγορία! Επί της ουσίας η στρατιωτική επιχείρηση των Παλαιστινίων ήρθε να απαντήσει σε μια σειρά από στυγνούς δολοφονικούς βομβαρδισμούς των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής. Ο πρώτος κτηνώδης βομβαρδισμός που διατάχθηκε από τα ανθρωπόμορφα τέρατα του Ισραήλ είχε στόχο μια παραλία, όπου έκαναν πικνίκ το απόγευμα της Παρασκευής 9 Ιουνίου οικογένειες Παλαιστινίων για να ξεφύγουν από τη φρικτή ζέστη της πόλης. Εκεί ακριβώς τους θέρισαν οι βόμβες των Ισραηλινών. Το αποτέλεσμα ήταν από μια οκταμελή οικογένεια να σκοτωθούν τα επτά μέλη και να τραυματιστούν 32 πολίτες και μεταξύ αυτών 13 παιδιά. Ο δεύτερος βομβαρδισμός είχε στόχο πολυσύχναστη λεωφόρο και οδήγησε στον θάνατο 11 Παλαιστίνιους, ενώ τραυμάτισε 30. Ο τρίτος βομβαρδισμός έγινε στις 20 Ιουνίου και προκάλεσε τον θάνατο τριών παιδιών και τον τραυματισμό 15. Η ζωή των δεκάδων αυτών Παλαιστινίων φαίνεται όμως να μην έχει καμιά αξία στη κλίμακα των Ισραηλινών που για την ομηρία ενός δικού τους κίνησαν ουρανό και θάλασσα. Η πολεμική επιχείρηση των Παλαιστινίων δεν ήταν λοιπόν κεραυνός εν αιθρία που ήρθε να διακόψει μια περίοδο ειρήνης μεταξύ των κατοχικών στρατευμάτων και του παλαιστινιακού λαού. Ήταν μια αναμενόμενη και εύκολα προβλέψιμη απάντηση. Χώρια που αυτή τη φορά η επίθεση των Παλαιστινίων δεν είχε στόχο άμαχους ισραηλινούς πολίτες, όπως συνέβαινε κατά το παρελθόν με αφορμή τις επιθέσεις αυτοκτονίας που δημιουργούσαν πλήθος αρνητικών σχολίων (πέρα για πέρα υποκριτικών αν τα αντιπαραβάλλουμε με το πέπλο σιωπής που καλύπτει τις δολοφονίες άμαχων Παλαιστινίων από τους Ισραηλινούς στα δυτικά Μέσα), αλλά στρεφόταν εναντίον ένοπλων κατοχικών στρατευμάτων που με τη δράση τους παραβιάζουν πλήθος αποφάσεων του ΟΗΕ. Μια πραγματικότητα που -όπως συμβαίνει και με την Κύπρο- όλο και λιγότερο καταγράφεται στα διεθνή Μέσα.

Συλλογική τιμωρία

Η αντίδραση του Ισραήλ -αρχέτυπο κράτους τρομοκράτη- ήταν άμεση. Δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται κατά κανέναν τρόπο να διαπραγματευτεί με τους Παλαιστίνιους μαχητές, περικύκλωσε με τον στρατό του τη Γάζα, απειλώντας με εισβολή και εμμέσως με επανάληψη της σφαγής που είχε προκαλέσει στην Τζενίν πριν από τρία χρόνια, όταν η εισβολή των σιωνιστικών ορδών στη μαρτυρική παλαιστινιακή πόλη άφησε πίσω της 80 νεκρούς και εκατοντάδες κατεστραμμένα σπίτια. Από τις πρώτες τους κινήσεις ήταν να ανατινάξουν τρεις γέφυρες, με πρόσχημα την αποτροπή της μεταφοράς του κρατούμενου ισραηλινού, και το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος που ήταν δωρεά της νορβηγικής κυβέρνησης και παρείχε ενέργεια στο 42% του 1,4 εκατομμυρίου κατοίκων της Γάζας. Οι άμεσες συνέπειες (αφήνοντας κατά μέρος ότι χρειάζεται ένας ολόκληρος χρόνος για να κατασκευαστούν εκ νέου οι έξι μετασχηματιστές που ο καθένας τους στοιχίζει 1 εκατ. δολάρια) ήταν δραματικές. Ο υπεύθυνος του ΟΗΕ για τη διεθνή βοήθεια δήλωσε την Πέμπτη ότι υπάρχει άμεση απειλή ξεσπάσματος ανθρωπιστικής κρίσης, δεδομένου ότι η έλλειψη ρεύματος συνεπάγεται την έλλειψη νερού. Πρόβλημα που αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις, καθώς κανένας Παλαιστίνιος δεν μπορεί να βγει από το σπίτι του, αν δεν θέλει να παραβιάσει τις οδηγίες που ήταν τυπωμένες σε φυλλάδια τα οποία πέταξαν οι Ισραηλινοί από αεροπλάνα, εφαρμόζοντας μια αποτελεσματική στην τρομοκράτηση του κόσμου τακτική που πρώτοι εισήγαγαν οι ναζί.

Από τους ναζί όμως έλκει την καταγωγή της και η μέθοδος της συλλογικής τιμωρίας που συνειδητά εφαρμόζουν οι Ισραηλινοί εις βάρος των Παλαιστινίων, προκειμένου να αναγκάσουν τα τμήματα της ένοπλης αντίστασης να παραδοθούν. Μέθοδος που ισοδυναμεί με έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και παραβιάζει τη Συνθήκη της Γενεύης. Σε αντίποινα για την απαγωγή του ισραηλινού δεκανέα οι Ισραηλινοί επίσης συνέλαβαν σε ένα πογκρόμ νυχτερινών συλλήψεων συνολικά επτά υπουργούς της κυβέρνησης και περισσότερους από είκοσι βουλευτές της Χαμάς.

Η δεύτερη αντίδραση του Ισραήλ ήταν να στείλει τα μαχητικά του αεροπλάνα στη Συρία και να πετάξουν σε χαμηλό ύψος πάνω από την παραθεριστική κατοικία του Προέδρου Άσαντ στα παράλια της Μεσογείου! Με αυτόν τον τρόπο ήθελαν να δείξουν ότι όσο η Συρία συνεχίζει να φιλοξενεί στο έδαφός της τη δράση των ηγετών του στρατιωτικού σκέλους της Χαμάς, στο στόχαστρο θα βρίσκεται ο ίδιος ο Πρόεδρος της χώρας! Υπ’ αριθμόν ένα στόχος των Ισραηλινών και πιθανολογούμενος αρχιτέκτονας της επίθεσης της προηγούμενης Κυριακής είναι ο Χαλίντ Μασάλ που μένει στη Δαμασκό και φέρεται ως επικεφαλής του ένοπλου τμήματος της Χαμάς. Η μυστική υπηρεσία του Ισραήλ, η Μοσάντ, είχε προσπαθήσει να τον δολοφονήσει (με δύο πράκτορες της που έφεραν παρανόμως καναδικά διαβατήρια) επί ιορδανικού εδάφους το 1997, σε μια επιχείρηση που σύντομα μετατράπηκε σε παταγώδη αποτυχία, έδειξε όμως σε όλον τον κόσμο ποιος είναι τρομοκράτης…

Οι αντιδράσεις του Ισραήλ στη σύλληψη του δεκανέα προκάλεσαν τη διεθνή κατακραυγή. Εναντίον καταφέρθηκαν πέρα από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τη Ρωσία ακόμη και οι ΗΠΑ που συνέστησαν με διακριτικό τρόπο στην ηγεσία του να μην εγκαταλείψει τη διπλωματική οδό στην πορεία επίλυσης της κρίσης και του υπέδειξαν να συγκρατηθεί.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η απάντηση του Ισραήλ στην πρόκληση που δέχτηκε είναι πέρα για πέρα ασύμμετρη, ακόμη και αν θεωρήσουμε ότι τα χειρότερα θα αποφευχθούν και το Ισραήλ δεν πρόκειται να μετατρέψει τη Γάζα σε Γκουέρνικα του 21ου αιώνα. Η κλιμάκωση που επέλεξε δεν δικαιολογείται μόνο στη βάση μιας επίδειξης δύναμης απέναντι στους Παλαιστίνιους ούτε για ανθρωπιστικούς λόγους, στο πλαίσιο των οποίων κανένας στρατιώτης δε αφήνεται στο έλεος των εχθρών του όπως κατ’ επανάληψη, αλλά λανθασμένα, γράφτηκε. Η προσφυγή άλλωστε στη σύγκρουση -όπως δείχνει και το προηγούμενο παράδειγμα απελευθέρωσης ισραηλινού ομήρου που είχε συλληφθεί το 1994 και σκοτώθηκε κατά την εξέλιξη της επιχείρησης διάσωσης- δεν είναι το αποτελεσματικότερο μέσο για να σωθεί η ζωή του ομήρου.

Υποδαύλισαν παλαιστινιακό εμφύλιο

Το Ισραήλ επέλεξε την κλιμάκωση της έντασης για δύο κυρίως λόγους.

Πρώτον, θέλησε με αυτόν τον τρόπο να ακυρώσει στην πράξη, καθιστώντας την ανενεργό, την ιστορικής σημασίας συμφωνία που υπογράφτηκε στις 27 Ιουνίου μεταξύ του εκπροσώπου της Φατάχ και προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούτ Αμπάς, από τη μια και του πρωθυπουργού της παλαιστινιακής κυβέρνησης η οποία εξελέγη τον Ιανουάριο με την ψήφο του λαού και εκπροσώπου της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια, από την άλλη. Με το κείμενο που συμφωνήθηκε (στη βάση ενός προγενέστερου κειμένου που είχαν δημοσιοποιήσει πρόσφατα φυλακισμένοι ηγέτες της Ιντιφάντα) η Χαμάς αναγνωρίζει το ισραηλινό κράτος -λες και το παλαιστινιακό πρόβλημα γεννήθηκε από την απροθυμία των Παλαιστινίων να αναγνωρίσουν το ισραηλινό κράτος…- τίθεται ξανά το ζήτημα επιστροφής των 4,5 εκατομμυρίων προσφύγων, ανοίγει ο δρόμος για μια κυβέρνηση ενότητας μεταξύ των δύο οργανώσεων και, το σημαντικότερο, τερματίζεται η κλιμακούμενη σύγκρουση μεταξύ τους που τους τελευταίους μήνες είχε προκαλέσει 20 νεκρούς και απειλούσε να προσλάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Τουλάχιστον αυτό επιδίωκαν οι Ισραηλινοί που υποδαύλιζαν με κάθε τρόπο τη σύγκρουση μεταξύ της εκλεγμένης κυβέρνησης της Χαμάς και του προέδρου Αμπάς, ο οποίος, αν ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν, είχε τοποθετηθεί στην ηγεσία της παλαιστινιακής εξουσίας με τη μέθοδο της «κοπτάτσιας» αρχικά και κατ’ απαίτηση Αμερικανών και Ισραηλινών με στόχο να εξισορροπήσει τον «ακραίο» Γιασέρ Αραφάτ. «Οι ισραηλινοί αξιωματούχοι δεν αφήνουν πολλές αμφιβολίες για την πλευρά που υποστηρίζουν», έγραφε το αμερικανικό περιοδικό «Τάιμ» της 26ης Ιουνίου αναφερόμενο στην ενδοπαλαιστινιακή σύγκρουση.

Και συνέχιζε με τα εξής αποκαλυπτικά: «Ο στόχος του Ισραήλ είναι ‘‘να ανατρέψει τη Χαμάς και να επιφέρει αλλαγή καθεστώτος”, σύμφωνα με έναν αξιωματούχο ασφαλείας του Ισραήλ που ζήτησε ανωνυμία για να κρατήσει τη δουλειά του. Την τελευταία εβδομάδα ο πρωθυπουργός Εχούντ Ολμέρτ ανακοίνωσε ότι είχε επιτρέψει την αποστολή μικρών όπλων -σύμφωνα με ρεπορτάζ εκατοντάδων αυτομάτων Μ-16 αμερικανικής κατασκευής- από την Ιορδανία στη φρουρά, με την επωνυμία «Δύναμη 17», του προέδρου Μαχμούντ Αμπάς. Το Ρόιτερς μετέδωσε ότι η φρουρά του Αμπάς είχε επίσης παραλάβει τέσσερα θωρακισμένα οχήματα που το καθένα αξίζει 100.000 δολάρια… «Θέλουμε να ενισχύσουμε τον Αμπάς έτσι ώστε να είναι σε θέση να αναμετρηθεί με τη Χαμάς», είπε ο Ολμέρτ στους δημοσιογράφους από το Λονδίνο»! Βλέποντας λοιπόν οι σιωνιστές να ναυαγεί το σχέδιό τους για έναν αδελφοκτόνο πόλεμο μεταξύ των Παλαιστινίων, που θα αδυνάτιζε το αντικατοχικό μέτωπο και θα διαιώνιζε την κατοχή, άνοιξε ένα νέο μέτωπο, έτσι ώστε η ανακοίνωση του οριστικού σχεδίου συμφωνίας μεταξύ Χαμάς και Φατάχ να μη γίνει ποτέ!