Η Κομισιόν μάς ειρωνεύεται;

Ας έρθουμε όμως τώρα να δούμε τις λεπτομέρειες της έκθεσης:

α) Σύμφωνα με τη γνώμη της Κομισιόν, η ελληνική οικονομία χαρακτηρίζεται από ισχυρή ανάπτυξη και πετυχαίνει σε μεγάλο βαθμό την οικονομική σύγκλιση με τις άλλες οικονομίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εδώ είναι που μας ειρωνεύεται η Κομισιόν. Η πραγματική σύγκλιση σημαίνει παραπλήσιο βιοτικό επίπεδο για την κοινωνική πλειοψηφία της Γερμανίας, της Ελλάδας και της Λιθουανίας για παράδειγμα. Μπορεί ο κ. Χοακίν Αλμούνια και το επιτελείο του, που συνέταξαν την έκθεση, να μας πουν σε πόσα… έτη φωτός θα συγκλίνουν οι αποδοχές των ελλήνων εργαζομένων με αυτές των γερμανών ή των γάλλων συναδέλφων τους; Σύγκλιση αποδοχών έχουν πετύχει μέχρι τώρα οι διοικητές και τα διευθυντικά στελέχη των τραπεζών και των ΔΕΚΟ, καθώς και των πολυεθνικών εταιρειών. Όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι βρίσκονται στην αναμονή, χωρίς να μπορεί κάποιος να υπολογίσει πόσα χρόνια θα διαρκέσει αυτή η κατάσταση αναμονής. Βέβαια υπάρχουν και τομείς στους οποίους πετύχαμε θεαματική σύγκλιση, όπως για παράδειγμα στον τομέα της κατεδάφισης των κεκτημένων δικαιωμάτων των εργαζομένων, στον τομέα της διαπλοκής και της διαφθοράς, στον τομέα της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των μεγάλων εθνικών και πολυεθνικών εταιρειών, στον τομέα του δραστικού περιορισμού των παροχών του κράτους στο κοινωνικό σύνολο, στον τομέα της παράδοσης των μεγάλων κρατικών επιχειρήσεων στο ιδιωτικό κεφάλαιο, στον τομέα της εκμετάλλευσης των καταναλωτών από τις παντοδύναμες και ασύδοτες δυνάμεις της αγοράς. Πετύχαμε θεαματική σύγκλιση στις τιμές λιανικής πώλησης αγαθών και υπηρεσιών με την ακρίβεια και την εισαγωγή του ευρώ. Τιμές Γερμανίας ή Γαλλίας και αποδοχές Εσθονίας! Αυτή είναι η ελληνική πραγματικότητα στον τομέα της σύγκλισης. Και βέβαια για όλα αυτά οι ηγεσίες της ΕΕ και της ΟΝΕ δεν είναι άμοιρες ευθυνών. Ένα μεγάλο ποσοστό ευθύνης φέρει ασφαλώς και η δική μας ηγεσία που δέχτηκε να υλοποιεί όλες τις αναιδείς απαιτήσεις του διαπλεκόμενου κοινοτικού και «εθνικού» κατεστημένου.

Δόθηκε στη δημοσιότητα η ετήσια έκθεση της Κομισιόν για τη δημοσιονομική κατάσταση στα κράτη-μέλη. Όσα αναφέρονται για την Ελλάδα στην έκθεση αυτή, αν δεν είναι ειρωνεία, είναι προφανώς λόγια παρηγοριάς. Θα σταθούμε και θα σχολιάσουμε μόνο ορισμένα σημεία της έκθεσης που φαίνεται ότι βρίσκονται σε αντίθεση με την ελληνική πραγματικότητα. Η Κομισιόν θα έπρεπε με περισσότερη σοβαρότητα να παρουσιάζει τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα κράτη-μέλη στον δημοσιονομικό τομέα και να υποδεικνύει μεθόδους επίλυσης των προβλημάτων και όχι να μιλάει αόριστα για διαρθρωτικές ανισορροπίες που εξακολουθούν να υφίστανται και θα πρέπει να αντιμετωπιστούν.

β) Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί ότι η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ λειτούργησε ευεργετικά, προκαλώντας ένα θετικό σοκ για την οικονομία, ενώ η συνεχής μείωση των επιτοκίων που επέφερε επέδρασε θετικά στην αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων και της κατανάλωσης. Εδώ είναι που μας ειρωνεύεται η Κομισιόν χωρίς περίσκεψη! Ασφαλώς για ορισμένους λειτούργησε ευεργετικά η ένταξή μας στην ΟΝΕ. Όπως αίφνης για τον τέως και τον νυν διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος που ο ένας έγινε αντιπρόεδρος και ο άλλος μέλος του ΔΣ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας με προκλητικά υψηλές αποδοχές για τα ελληνικά δεδομένα. Και τώρα συνεχώς μας «βομβαρδίζουν» με συστάσεις για «πάγωμα» των μισθών και ημερομισθίων! Ας μας πει κάποιος με συγκεκριμένα στοιχεία και όχι με αόριστους δογματισμούς ποιοι και πόσο ευεργετήθηκαν από την ένταξη της χώρας μας στην ΟΝΕ. Ασφαλώς ευεργετήθηκαν οι μεγάλες επιχειρήσεις που εκμεταλλεύτηκαν τη νομισματική μεταρρύθμιση και με την ανοχή του κράτους μάς επέβαλαν την ακρίβεια και την εξαθλίωση. Ασφαλώς ευεργετήθηκαν οι τραπεζίτες που είδαν τα κέρδη τους να πολλαπλασιάζονται με την τοκογλυφική πολιτική που εφάρμοσαν σε βάρος των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών (καταθετών και δανειοληπτών). Ο εξευτελισμός του ευρώ (φυσικά δεν μιλάμε για την ισοτιμία του, αλλά για την αγοραστική του δύναμη στο εσωτερικό της ευρωζώνης), η υπερχρέωση επιχειρήσεων και νοικοκυριών, η συρρίκνωση των ελληνικών εξαγωγών, η προϊούσα εισαγωγική διείσδυση των ξένων προϊόντων στην εγχώρια αγορά, η ανεργία, η ανυπαρξία νομισματικής πολιτικής που να εξυπηρετεί την οικονομία μας και η αύξηση της φτώχειας οφείλονται κατά μεγάλο ποσοστό στην τάχα προπαρασκευή μας για την ένταξη και στη συνέχεια στην ίδια την ένταξή μας. Βέβαια ευεργετήθηκαν από την ένταξη οι «επενδυτές»-αγοραστές της δημόσιας περιουσίας, αφού κατάφεραν να την αγοράσουν υπό συνθήκες πίεσης του κράτους για να καλύψει βιαστικά τις υποχρεώσεις του απέναντι στην ΟΝΕ. Ευεργετήθηκαν οι μεγάλες επιχειρήσεις και μαράζωσαν οι μικρομεσαίες. Και όλα αυτά που συνθέτουν ένα σύστημα οικονομικής ολιγαρχίας η Κομισιόν τα θεωρεί «θετικό σοκ» για την ελληνική οικονομία! Ντροπή. Για το θέμα της μείωσης των επιτοκίων τι να πούμε. Δεν οφείλεται στην ένταξή μας στην ΟΝΕ. Οφείλεται στη γενική πτώση των επιτοκίων στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά. Και δεν θα μπορούσε η Ελλάδα να αποτελέσει εξαίρεση. Παρά ταύτα η Κομισιόν όφειλε να γνωρίζει ότι στη χώρα μας μόνο τα επιτόκια καταθέσεων μειώθηκαν στα διεθνή επίπεδα. Τα επιτόκια χορηγήσεων, αντιθέτως, διαμορφώθηκαν σε πολύ υψηλά επίπεδα. Γι’ αυτό και η επίδρασή τους δεν ήταν θετική για τις ιδιωτικές επενδύσεις. Θετική επίδραση είχαν (και έχουν) στην κερδοφορία των τραπεζών και στις συνακόλουθες επενδύσεις των ελληνικών τραπεζών στις γειτονικές μας χώρες. Φυσικά αυτή η εκροή ελληνικών κεφαλαίων δεν ευεργέτησε την οικονομία μας, αλλά ενδεχομένως ορισμένους επενδυτές. Είναι εσκεμμένως λανθασμένη η άποψη της έκθεσης της Κομισιόν και οι εκτιμήσεις του κ. Αλμούνια που δείχνουν να θέλουν να μας πείσουν για καταστάσεις τάχα θετικές.

γ) Η έκθεση της Κομισιόν επισημαίνει ότι το υψηλό δημοσιονομικό έλλειμμα οφείλεται κυρίως στην εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους, στη δημόσια κατανάλωση και στις κοινωνικές δαπάνες. Για τις υψηλές δαπάνες εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους η Κομισιόν έχει απόλυτα δίκιο. Μόνο για τόκους ο κρατικός προϋπολογισμός επιβαρύνεται με 10 δισ. ευρώ ετησίως. Και τώρα με την αύξηση των επιτοκίων, την τωρινή και τη μελλοντική, οι δαπάνες αυτές θα αυξηθούν αισθητά. Για τις καταναλωτικές δαπάνες του Δημοσίου τα έχουμε πει πολλές φορές στο παρελθόν με την ευκαιρία της παρουσίασης στους αναγνώστες μας του νέου προϋπολογισμού. Υπάρχουν δαπάνες που πρέπει να περιοριστούν ή και να εξαλειφθούν εντελώς. Κάτι που δεν κατάφεραν να πετύχουν ούτε ο κ. Αλογοσκούφης ούτε οι προκάτοχοί του στο υπουργείο. Γι’ αυτό και καρκινοβατεί η προσπάθεια της δημοσιονομικής εξυγίανσης.

Η σφοδρή μας αντίρρηση βρίσκεται στην έμμεση υπόδειξη της έκθεσης της Κομισιόν για περιορισμό των κοινωνικών δαπανών. Για τα υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα δεν φταίνε οι δαπάνες κοινωνικής πρόνοιας και αλληλεγγύης. Άλλωστε, αυτές έχουν περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ρόλος του κράτους δεν μπορεί να περιοριστεί σε μέτρα διασφάλισης και εξυπηρέτησης των συμφερόντων των μεγάλων επιχειρήσεων (εθνικών και πολυεθνικών) και των δυνάμεων της αγοράς. Ο νεοφιλελευθερισμός επιδιώκει να καταστήσει το κράτος αποκλειστικά και μόνο προστάτη των συμφερόντων της οικονομικής ελίτ. Και η Ευρωπαϊκή Ένωση σαν γρανάζι στον μηχανισμό της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποιημένης οικονομίας το ίδιο επιδιώκει. Με το δεδομένο αυτό δεν μας ξενίζει η διαπίστωση της έκθεσης. Το δικό μας όραμα είναι η δημιουργία τής «υπέρ των αδυνάτων πολιτείας». Κι αυτό απαιτεί ένα κράτος με κοινωνική ευαισθησία. Ένα κράτος που θα εξοικονομήσει έσοδα από τον περιορισμό της ασυδοσίας των μεγάλων επιχειρήσεων και των πανίσχυρων δυνάμεων της αγοράς και θα τα διαθέσει για τη στήριξη των οικονομικά αδυνάτων. Θέλουμε ένα κράτος που θα σταματήσει να ταΐζει διαπλεκόμενους, λαμόγια, «παπαγαλάκια», «Ηρακλείς του… στέμματος» και κάθε είδους οργανωτές εκστρατείας παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης και παρουσίασης θεαμάτων κατώτατης ποιότητας (τύπου Γιουροβίζιον) για αποχαύνωση του κοινού και από την εξοικονόμηση των χρημάτων αυτών θα ασκεί εντονότερη παρέμβαση σε θέματα στήριξης των δεινοπαθούντων. Θέλουμε ένα κράτος που θα μεριμνά για όλους τους πολίτες του και όχι μόνο για τους λίγους ισχυρούς. Σε καθεστώς ολιγαρχίας θέλει να μας γυρίσει η ΕΕ και δεν τολμάει να το ομολογήσει ανοιχτά. Μόνο προσπαθεί με πιέσεις (στα κρυφά) και με «βαθυστόχαστες» υποδείξεις στις εκθέσεις των διαφόρων υπηρεσιών της να ρυμουλκήσει τις κυβερνήσεις των κρατών- μελών προς την κατεύθυνση αυτή.

Θα ήταν πολύ δύσκολο να συμφωνήσει κανείς με το πνεύμα της έκθεσης της Κομισιόν, εάν φυσικά διαθέτει έστω και στοιχειώδη κοινωνική ευαισθησία. Και όμως οι υμνητές της «βαθυστόχαστης» έκθεσης δεν έλειψαν. Αναμενόμενο! Και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι η Κομισιόν προβλέπει πως το έλλειμμά μας το επόμενο έτος θα φτάσει στο 3,5% του ΑΕΠ, έστω και αν φέτος περιοριστεί κάτω από το 3%. Με άλλα λόγια, ο κ. Αλμούνια μάς λέει «ή περιορίζετε τις κοινωνικές και καταναλωτικές δαπάνες του κράτους ή τίθεται και πάλι η οικονομία σας υπό καθεστώς επιτήρησης». Δηλαδή θα έχουμε προεκλογική ανάπαυλα της επιτήρησης και πανηγύρια στην κυβέρνηση. Ωραίος κόσμος!