Δεν πάει άλλο
Τη 19η Μαρτίου 2003, δηλαδή πριν από τρία χρόνια, ορισμένοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (Π. Κρητικός, Δ. Γκούσκος, Γ. Βαϊνάς, Γ. Δασκαλάκης, Β. Κοντογιαννόπουλος και Στ. Παπαθεμελής) καταθέσαμε στη Βουλή με αριθμ. πρωτ. 7668 ερώτηση στην οποία μεταξύ άλλων αναφέραμε:
«Οι δημοσκοπήσεις (αγγλιστί γκάλοπ), των οποίων την αναγκαιότητα και τη χρησιμότητα κανείς δεν αμφισβητεί, τα τελευταία χρόνια έχουν μία τεράστια ανάπτυξη στον δημόσιο, κοινωνικό και οικονομικό βίο της χώρας.
Ειδικότερα σε ό,τι αφορά την έρευνα της κοινής γνώμης για τις διαθέσεις, προθέσεις, προτιμήσεις και επιλογές της σε σχέση με κόμματα, παρατάξεις και πολιτικά πρόσωπα, οι κανόνες πρέπει να διασφαλίζουν την απόλυτη διαφάνεια.
Συνεπώς, οι εταιρείες των δημοσκοπήσεων δεν μπορεί να ασκούν το έργο τους κατά τρόπο αυθαίρετο, ανέλεγκτο και έξω από κανόνες και θεσμοθετημένες διαδικασίες.
Ερωτώνται οι κ.κ. υπουργοί, πότε θα φέρουν νομοσχέδιο για την οριοθέτηση των δημοσκοπήσεων της κοινής γνώμης;».
Το αρμόδιο υπουργείο Τύπου και ΜΜΕ (τα άλλα δήλωσαν αναρμοδιότητα) μας γνώριζε με γραπτή απάντηση ότι:
«Στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων μας και σε απάντηση της ανωτέρω ερώτησης, θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι η επεξεργασία του αναφερόμενου στην ερώτηση ειδικού νομοθετικού πλαισίου για τις δημοσκοπήσεις βρίσκεται σε εξέλιξη.»
Διαβάσαμε πρόσφατα ότι το θέμα της νομοθετικής ρύθμισης των δημοσκοπήσεων ο αντιπρόεδρος της Βουλής κ. Γ. Σούρλας, από ανάλογη ευαισθησία κινούμενος, το έφερε στην Επιτροπή Διαφάνειας, όπου «διαπιστώθηκε» για άλλη μια φορά η αναγκαιότητα να ρυθμιστεί νομοθετικά. Εκφράζουμε όχι απλώς την αμφιβολία, αλλά τη βεβαιότητα ότι ουσιαστική ρύθμιση δεν θα γίνει και λυπούμαστε γι’ αυτό. Γιατί καμία κυβέρνηση δεν έχει τη βούληση να θεσπίσει νόμο με τον οποίο να μπαίνει τάξη στον τομέα των πολιτικών κυρίως δημοσκοπήσεων.
Το πεδίο στο οποίο «λειτουργούν» οι επιχειρήσεις δημοσκοπήσεων είναι πεδίο αναρχίας, ασυδοσίας και αυθαιρεσίας. Γιατί έτσι το θέλει και ο δικομματισμός. Γιατί όσοι ελέγχουν το σύστημα δεν θέλουν να αποτυπώνεται με αντικειμενικά κριτήρια η κοινή γνώμη. Γι’ αυτό χρησιμοποιούνται αδιαφανείς διαδικασίες, «τερτίπια» και τεχνάσματα για την κατασκευή της κοινής γνώμης, κατά τα εκάστοτε συμφέροντα του συστήματος, δηλαδή τα κοινά συμφέροντα των συστημικών δυνάμεων (πολιτικών και οικονομικών). Και αυτή η πτυχή αποτελεί μια σημαντική παράμετρο της διαπλοκής. Λυπούμεθα γιατί οι πολιτικές δυνάμεις αρνούνται να την οριοθετήσουν σε αυτόν τον σημαντικό για τη λειτουργία των θεσμών τομέα, τον τομέα των δημοσκοπήσεων.
Τονίζουμε για άλλη μια φορά ότι η Δημοκρατία δεν είναι ιδιωτική επιχείρηση, είναι υπόθεση του λαού. Είναι το πολίτευμα της χώρας και δεν μπορεί να λειτουργεί με κριτήρια ιδιωτικών συμφερόντων, αλλά με κριτήρια δημοσίου συμφέροντος.
Επειδή η κυβέρνηση δεν πρόκειται να φέρει ουσιαστική, πλήρη και αποτελεσματική νομοθετική ρύθμιση και σε αυτή την άρνηση έχει την «κατανόηση» και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μια λύση υπάρχει:
Η Βουλή, δηλαδή οι βουλευτές, θεματοφύλακες της αφαλκίδευτης λαϊκής κυριαρχίας, από κοινού και σε οριζόντια υπερκομματική συνεργασία κινούμενοι να φέρουν και να ψηφίσουν στη Βουλή σχετική πρόταση νόμου.
Ας κάνουν το μεγάλο άλμα. Θα έχουν προσφέρει μέγιστη υπηρεσία στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.