Ψυχραιμία, παιδιά

Σ’ ένα παρόμοιο «φαύλο κύκλο» κινδυνεύουν να περιπέσουν οι κινητοποιήσεις για τις «μεταρρυθμίσεις» στην Ανώτατη Παιδεία.

Ορθώς ως κεντρικός στόχος τίθεται από εκπαιδευτικούς και φοιτητές η αποτροπή της ιδιωτικοποίησης της Ανώτατης Εκπαίδευσης και η διατήρηση του άρθρου 16.

Όμως εν ονόματι του στόχου αυτού, παραμερίζονται ή και αποσιωπώνται οι αναγκαίες τομές που πρέπει να γίνουν στο «εσωτερικό» των πανεπιστημίων για μια ανώτερη ποιοτικά εκπαίδευση.

Σ’ αυτό το πεδίο, οι «επαναστάτες», «καθοδηγητές», με επικεφαλής την ΠΟΣΔΕΠ, τηρούν αιδήμονα σιωπή, δηλαδή στην ουσία μη υπεύθυνη στάση.

Ασφαλώς και πρέπει να αυξηθούν τα κονδύλια για την Ανώτατη Εκπαίδευση, να αναβαθμισθούν τα εργαστήρια, να γίνουν νέες βιβλιοθήκες… Όλα αυτά είναι κοινώς αποδεκτά… Αλλά δεν φθάνουν.

Τι θα γίνει όμως με τις αναξιοκρατικές προσλήψεις και εξελίξεις των καθηγητών; Με την πληγή του «ενός και μοναδικού» συγγράμματος που μετατρέπει τους καθηγητές σε βιβλιοπώλες; Τι θα γίνει με τους επισκέπτες-φοιτητές που δεν παρακολουθούν τα μαθήματα και συσσωρεύουν στο έτος τον πτυχίου τους δεκάδες μαθήματα; Τι θα γίνει με την κυνική κομματική παρέμβαση στις εκλογές των οργάνων του πανεπιστημίου, που οδηγούν σε ευτελείς συναλλαγές καθηγητές και φοιτητές;

Η απάντηση σε όλα αυτά, και σε πολλά άλλα, απαιτεί υπευθυνότητα, σύνεση, διάλογο θέσεων και όχι «επαναστατικών» κραυγών. Γιατί τελικά οι ανεύθυνες στάσεις και οι καθολικές αρνήσεις στρώνουν το δρόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.