Η παιδική εγκληματικότητα

1 Με αφορμή την εξαφάνιση του ατυχούς Άλεξ από τη Βέροια, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κυρίως τα κανάλια «μυρίστηκαν» ότι το θέμα πουλάει σε ακροαματικότητα και τηλεθέαση και παρουσίασαν όλες τις προεκτάσεις του. Βασική προέκταση η παιδική εγκληματικότητα. Ουδείς την αμφισβητεί και όλοι πρέπει να ανησυχούμε για τη συμπεριφορά αυτή της ελληνικής νεολαίας. Θλιβερός κατήφορος για τον οποίο εμείς είμαστε υπεύθυνοι. Τα παιδιά ζουν και ανατρέφονται μέσα σε ένα περιβάλλον παγκοσμιοποιημένης διαφθοράς. Επόμενο ήταν να επηρεαστεί ανάλογα και η κοινωνική συμπεριφορά των νεαρών βλαστών μας. Όμως επειδή η διαφθορά είναι παγκοσμιοποιημένη, το ίδιο συμβαίνει και με την εγκληματικότητα ενηλίκων και ανηλίκων. Είναι μια από τις εκδηλώσεις του «πολυπολιτισμικού» μας επιπέδου! Και αφού η εγκληματικότητα είναι προϊόν της γενιάς των γονέων, επόμενο είναι οι γονείς να την ανέχονται και για τα παιδιά τους. Πέραν αυτού, το φαινόμενο της παιδικής εγκληματικότητας είναι πλέον παγκοσμιοποιημένο. Φυσικό ήταν. Σε πολλά άλλα κράτη η εγκληματική δράση των παιδιών είναι ακόμη χειρότερη. Τα παιδιά έχασαν την πολυδιαφημισμένη παιδική αθωότητα που κάποτε αποτελούσε το κόσμημά τους και το καύχημα των γονέων τους. Τώρα η παιδική αθωότητα θεωρείται κουσούρι, γιατί θεωρείται ότι τα παιδιά αυτά οδηγούνται στη ζούγκλα της σημερινής κοινωνίας εντελώς αθωράκιστα. Ο ατυχής Άλεξ φαίνεται ότι ήταν ταλαντούχο παιδί, αλλά «αθωράκιστο». Και έπεσε θύμα της σημερινής ανάλγητης κοινωνίας. Και δεν είναι το μοναδικό θύμα της παιδικής εγκληματικότητας. Χιλιάδες είναι τα θύματα. Οι εγκληματολόγοι οφείλουν να βρουν τα κατάλληλα φάρμακα για να περιοριστεί αυτή η κοινωνική εκτροπή που αποτελεί σοβαρή απειλή για τη σημερινή κοινωνία. Και πρώτα πρέπει να «θεραπευτούν» οι γονείς που έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για το κατάντημα αυτό των παιδιών. Και μετά η «θεραπεία» να περάσει στους δασκάλους και τους καθηγητές που δεν κατάφεραν να εμπνεύσουν σεβασμό και πειθαρχία στα παιδιά. Αντί το παιδί να φοβάται και να σέβεται τον δάσκαλο, συμβαίνει το εντελώς αντίθετο! Ο δάσκαλος φοβάται το παιδί! Το παιδί μπαίνει στο σχολείο με μαχαίρι και σουγιά, με το κινητό στο χέρι, με το παχύ πορτοφόλι στην τσέπη, με το πακέτο του με τα τσιγάρα, με τη σούπερ μίνι φούστα, οργανωμένο στη συμμορία του, ορισμένα παιδιά και με τη δόση του ναρκωτικού και προπάντων με τον αέρα της ατιμωρησίας από τον γονέα και τον δάσκαλο. Φρικτό κατάντημα. Εκεί μας οδήγησαν η ατιμωρησία και ο παντελώς αδικαιολόγητος φόβος ότι η τιμωρία προκαλεί στο παιδί ψυχικά τραύματα. Αυτοί που τα δίδαξαν αυτά ας καμαρώσουν τώρα τους νεαρούς δολοφόνους των πολλών ανά τον κόσμο Άλεξ!..

2 Επειδή το φαινόμενο είναι παγκοσμιοποιημένο, ας δούμε τι προτείνουν στη Γαλλία για την αντιμετώπισή του. Το κορυφαίο στέλεχος του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και πιθανή υποψήφια για την Προεδρία της Δημοκρατίας από το κόμμα της, η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, μιλώντας προ ημερών για την παιδική εγκληματικότητα και τη μαθητική βία στα σχολεία, πρότεινε ορισμένα μέτρα, κυριότερα εκ των οποίων είναι: α) Μεταφορά των ανηλίκων ταραξιών από τα σχολεία σε ειδικά εκπαιδευτικά-σωφρονιστικά κέντρα, στα οποία παράλληλα με την εκπαίδευσή τους θα εφαρμόζονται και μέτρα σωφρονισμού των ανηλίκων που παρουσιάζουν «ταραχοποιό-εγκληματική» δραστηριότητα, β) υποχρεωτική επιμόρφωση των γονέων των ταραχοποιών νεαρών (μαθητών ή μη) σε σεμινάρια αγωγής του πολίτη και αναστολή επ’ αόριστον των οικογενειακών επιδομάτων που εισπράττουν από το κράτος. Δεν νοείται το κράτος να ενισχύει γονείς που είναι ανίκανοι να δώσουν αγωγή στα παιδιά τους και γ) εγκλεισμός των παραβατών ηλικίας άνω των 16 ετών σε ιδρύματα που θα διοικούνται από στρατιωτικούς για να συνηθίσουν στην αυστηρότητα, την πειθαρχία και να κατανοήσουν ότι όταν υπάρχει έγκλημα, υπάρχει και τιμωρία. Τα μέτρα αυτά προκάλεσαν θύελλα στις τάξεις του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Σημειώνουμε ότι η Σεγκολέν Ρουαγιάλ είναι ανύπαντρη μητέρα τεσσάρων παιδιών, με ισχυρή ανώτατη κατάρτιση στις πολιτικές επιστήμες, αγαπημένη των μίντια και τώρα σύντροφος στη ζωή του ηγέτη του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Φρανσουά Ολάντ. Έτσι, οι απόψεις της επηρεάζουν και επηρεάζονται και από αυτές του συντρόφου της και ηγέτη των σοσιαλιστών. Η Ρουαγιάλ δεν είναι καθόλου συντηρητική, οι ιδέες της είναι προχωρημένα προοδευτικές (έχει ταχθεί και υπέρ των γάμων των ομοφυλόφιλων ανδρών και γυναικών) και τα μέτρα που προτείνει είναι αυστηρά (χαρακτηρίστηκαν από πολλούς φασιστικά), σηματοδοτούν όμως την αγωνία μιας πολύτεκνης μητέρας για τα παιδιά της και την ανάγκη το κράτος επιτέλους να μελετήσει σοβαρά το πρόβλημα της πάταξης της παιδικής εγκληματικότητας. Στην Ελλάδα το πρόβλημα αυτό δεν απασχολεί σοβαρά. Μας έχουν απορροφήσει οι «μεταρρυθμίσεις» και η παιδική εγκληματικότητα οργιάζει. Κρίμα!..