ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ

Πρότεινα στον εκδότη μου να καλύψουμε το «gay pride» που έγινε χθες στην Αθήνα. Με κοίταξε, χωρίς να επιτρέπει σε καμία έκφραση να χαράξει έστω μια πινελιά στο γλυκό πρόσωπό του. Κατάλαβα ότι απλώς δεν έχει αντιληφθεί περί τίνος πρόκειται. Του εξήγησα πως προτείνω να καλύψουμε τη χρωματιστή παρέλαση των ομοφυλόφιλων που έλαβε χώρα χθες στο κέντρο της πρωτευούσης. Πάλι ανέκφραστος. Υπέθεσα ότι έπαθε εγκεφαλικό. Τελικώς, είχε υποστεί σοκ. Του είπα ότι, με βάση τη στατιστική των Ηνωμένων Εθνών, το 10% του πληθυσμού έχει ομοφυλόφιλες προτιμήσεις, ποσοστό που πρέπει να μας απασχολήσει στην άγρα αναγνωστών. Γιατί λοιπόν να μην αποκτήσει η εφημερίδα και μία «ροζ» στήλη; Πάλι με τα ίδια θέματα θα ασχολείται, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Παράδειγμα: «Αγάπη μου, πώς να πάει ο Τούρκος έτσι στην Ευρώπη; Έχεις δει τι άθλιο μανικιούρ έχουν οι πιλότοι τους;»!

Ας είναι. Γνωρίζω ότι έχω χαράξει μοναχική πορεία προς την πρωτοπορία και την καινοτομία. Στο μέλλον θα υιοθετούν προτάσεις που κατέθεσα εγώ σε ένα ανύποπτο παρόν. Κάπως έτσι σπεύδω να τοποθετηθώ και στην πρόταση για τη μετονομασία των οδών Αμαλίας και Βασιλίσσης Σοφίας. Στο μέλλον θα μπλέξουμε με τις «Γεωργίου Παπανδρέου» και τις «Κωνσταντίνου Καραμανλή», ενώ ως το τέλος του αιώνα μπορεί να μας προκύψουν και μερικές «Ανδρέα Παπανδρέου». Ας το ρυθμίσουμε λοιπόν από τώρα. Η Β. Σοφίας να μετονομαστεί σε οδό «Οικογενείας Καραμανλή». Αντιστοίχως, η Αμαλίας να γίνει «Οικογενείας Παπανδρέου». Οι δήμαρχοι του μέλλοντος θα μας ευγνωμονούν!

Παρακολουθώντας και εγώ το Μουντιάλ και ακουμπώντας τμήμα του παχυλού μισθού μου στο ηλεκτρονικό στοίχημα, ονειρεύομαι τη διοργάνωση του 2010 στη Νότιο Αφρική, τότε που σίγουρα και εμείς θα έχουμε ομάδα να υποστηρίξουμε. Με την Ντόρα στο υπουργείο Εξωτερικών σίγουρα θα στηρίξουμε με πάθος την ομάδα μας. Δεν ξέρω αν θα φοράει άσπρα με σταυρό ή κόκκινα με ημισέληνο, αλλά με τον τρόπο μας θα λάβουμε μέρος…

Το τηλεφώνημα από το οικονομικό επιτελείο με προσγείωσε απότομα στην πεζή πραγματικότητα: «Γνωρίζεις, Προκόπιε, ότι ως χώρα απειλούμεθα με απώλεια περίπου 1 δισ. ευρώ από πόρους του Γ’ ΚΠΣ;». Ομολογώ ότι δεν το γνώριζα. «Μάθε λοιπόν ότι αυτές τις μέρες παίζεται ένα πολύ ενδιαφέρον παιχνιδάκι με τη μεταφορά πόρων σε νέες δραστηριότητες. Πρόκειται για μια χαρά δουλειές, με τις οποίες ελάχιστοι ασχολούνται». Πολύ ωραία, προλαβαίνω να τσιμπήσω κάτι; «Ε, φέρε κάτι σε τεχνολογία και θα το δούμε». Σιγά μην το δείτε. Λες και δεν ξέρω πού θα πάνε τα λεφτά…

Μετά τηλεφώνησα στο ΠΑΣΟΚ για να ρωτήσω πώς τους φάνηκε η πρόταση του Άκη για τη λειτουργία των συλλογικών οργάνων με δημοκρατικές διαδικασίες. Νόμιζα ότι ο συνομιλητής μου πνίγηκε. Τελικώς, είχε υποστεί κρίση γέλιου. «Έπρεπε να νοικιάσει αίθουσα στο «Πεντελικόν» για να κάνει αυτή την πρόταση ο καλός μου», είπε, παραπέμποντας στον τρόπο με τον οποίο ο αείμνηστος επέβαλε τον Άκη στο κόμμα. Καλά, εντάξει… Α, ναι. Ο Άκης έχει και ένα μικρό πρόβλημα με τη Θεσσαλονίκη. Θα επιθυμούσε να κάνει εμφανίσεις στήριξης δίπλα στη Χρύσα, αλλά από το επιτελείο της προσπαθούν να του πουν διακριτικά ότι η συμβολή του πιθανώς να είναι αρνητική. Για να μην ντρέπονται, του το λέω τώρα, και ησυχάζουμε όλοι.

Εγώ πάλι έχω γοητευτεί με την επανεμφάνιση Λαλιώτη. Ρίγησα από συγκίνηση, αν και το θέαμα ήταν εξόχως διασκεδαστικό. Σαν αναδρομή στην ιστορία της Γιουροβίζιον, σαν να βλέπεις τη Μαρινέλλα να τραγουδάει το «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου». Μπορεί να είναι φριχτά εκτός μόδας, αλλά, όπως και να το κάνουμε, έχει μια βαρύτητα. Διαβάζοντας δε το εκτενές αφιέρωμα που κάναμε για τον Ανδρέα με τίτλο «Μας λείπεις», σκέφτηκα ότι υπάρχει μόνο μία λύση για να καλύψουμε το συναισθηματικό κενό: να αυτοκτονήσουμε ομαδικώς σαν γιαπωνέζοι θρησκόληπτοι και να συναντήσουμε μία ώρα αρχύτερα τον ηγέτη μας.

Εγώ, πάντως, τους συνάντησα όλους στο «Ακρωτήρι», στη δεξίωση που παρέθεσε ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος για να τιμήσει τη σύζυγό του, εορτάζοντας ταυτοχρόνως τριάντα χρόνια γάμου. Ο κ. Λυκουρέζος ομολογώ ότι με απογοήτευσε ως νομικός. Να είσαι ποινικολόγος και να εορτάζεις τριάντα χρόνια γάμου είναι γελοίο. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι και να τη σκότωνες, στα είκοσι χρόνια θα ήσουν ελεύθερος. Ενώ τώρα… Ήταν όλοι εκεί, που έγραφε κάποτε και ο Ίακχος. Από τον τέως βασιλιά μέχρι τον Κίμωνα Κουλούρη. Και έξω οι Μερσεντές στη σειρά, λες και έβλεπες μια πορεία από τεράστια μυρμήγκια που κατευθύνονται στη φωλιά τους. Όταν δεν αναγνώριζα κάποιον, απευθυνόμουν στον φίλο μου τον Γιάννη και έπαιρνα πάντα την ίδια απάντηση: «Μην το ψάχνεις, ρε Προκόπιε. Δικαστικός είναι και αυτός…».

Κλείνω με είδηση που στέλνει τον εκδότη… αδιάβαστο. Στην Ελλάδα βρίσκεται για έρευνες στην περιοχή του Ιονίου ο βρετανός καθηγητής που υποστηρίζει ότι η ομηρική Ιθάκη είναι η Κεφαλονιά. Ο καθηγητής θα κάνει γεωλογικές έρευνες για να αποδείξει τον ισχυρισμό του. Εννοείται ότι θα παρουσιάσουμε το πόρισμα με ειδικό ένθετο. Ο Οδυσσέας είναι από την Κεφαλονιά. Και η Τροία είναι στην Κεφαλονιά. Απλώς, ο Οδυσσέας έκανε δέκα χρόνια να επιστρέψει επειδή έφερνε γύρω γύρω βόλτες το νησί. Απορείτε γιατί; Μα, επειδή είναι από την Κεφαλονιά!