Πορεία προς το βέτο…

Αποτελέσματα, υπογραμμίζουμε, διόλου ευκαταφρόνητα, καθώς η γενική εκτίμηση που υπάρχει -και στην ελληνική πλευρά- είναι ότι τα θετικά αποτελέσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Παρασκευής για Ελλάδα και Κύπρο εν πολλοίς οφείλονται στη σθεναρή κυπριακή στάση και τακτική των προηγούμενων ημερών.

Για να επανέλθουμε στην αρχική μας επισήμανση, αποκαλύπτουμε τα εξής, απόλυτα διασταυρωμένα και μη επιδεχόμενα αμφισβήτησης ή διάψευσης:

– Τόσο η ελληνική κυβέρνηση όσο και ειδικότερα η Ντ. Μπακογιάννη είχαν ενημερωθεί και γνώριζαν τις προθέσεις της κυπριακής κυβέρνησης να απειλήσει με βέτο, πριν από την Παρασκευή 9 Ιούνη, οπότε εκδηλώθηκαν επίσημα οι προθέσεις της στο Coreper.

– Ενώ λοιπόν γνώριζαν και δεν είχαν εκφράσει αντιρρήσεις, ωστόσο η Ντόρα δεν πίστεψε ότι η Κύπρος εννοούσε αυτά που είχε διαμηνύσει. Πορευόταν ήσυχη ότι… θα έμενε στο στάδιο των απειλών. Δεν θα προχωρούσε. Έτσι στις συναντήσεις της με τον τούρκο ΥΠΕΞ Α. Γκιουλ το έπαιξε… άνετη.

– Στη συνέχεια, όταν Παρασκευή απόγευμα αντελήφθη ότι η κυπριακή κυβέρνηση δεν αστειευόταν, εμφανώς αιφνιδιασμένη έλεγε σε συνεργάτες της ότι «ο Τάσσος μάς την έφερε», ενώ κατά τη διάρκεια του γεύματός της με τον Οικουμενικό Πατριάρχη είχε διαρκείς τηλεφωνικές επικοινωνίες με ομολόγους της της ΕΕ και ιδιαίτερα την ΥΠΕΞ της Αυστρίας και προεδρεύουσα…

– Στη συνέχεια άρχισε τα παρασκηνιακά ήξεις-αφήξεις και για να μη φανεί ότι αγνόησε την κυπριακή ενημέρωση ή δεν τη χειρίστηκε σοβαρά, διοχέτευσε ότι δεν είχε ενημερωθεί…

-Έτσι η Λευκωσία έδωσε το… τελικό χτύπημα σε αυτό το ιδιόμορφο μπρα ντε φερ. Δήλωσε επίσημα πως και βέβαια η ελληνική κυβέρνηση ήταν ενημερωμένη και συμφωνούσε με τους κυπριακούς χειρισμούς. Κατόπιν αυτών και η Ντόρα εκούσα – άκουσα το παραδέχτηκε επίσης…

Το παρασκήνιο…

Αυτό πάντως που ανησύχησε επίσης τη Λευκωσία είναι ότι στην κρίσιμη συνεδρίαση του Coreper, εκεί που δόθηκε η σκληρή μάχη και έγιναν οι σκληρές και επίπονες διαπραγματεύσεις πριν φτάσουμε στο Συμβούλιο των ΥΠΕΞ, η Ελλάδα, κατόπιν προφανώς σχετικών οδηγιών του ΥΠΕΞ, «σφύριζε αδιάφορα», κατά την έκφραση κύπριου πολιτικού παράγοντα.

Και μάλιστα εν μέσω έκρυθμου κλίματος για την τακτική της Λευκωσίας, ιδιαίτερα απ’ την «απελπιστική», κατά την έκφραση του ίδιου παράγοντα, στάση του Λονδίνου, που -για άλλη μια φορά- τα έδινε… όλα για την Τουρκία.

Χρειάστηκε, κατά τις πληροφορίες μας, να αλλάξει έξι φορές το κείμενο προκειμένου να φτάσουν τελικά σε συμφωνία.

Και αυτή η συμφωνία, παρότι απείχε απ’ την αρχική κυπριακή στάση, μόνο θετική μπορεί να χαρακτηριστεί. Και σε αυτήν -επαναλαμβάνουμε- οφείλεται εν πολλοίς η σε γενικές γραμμές θετική κατάληξη για Ελλάδα και Κύπρο και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου…

Άνοιξε ένας σοβαρός δρόμος…

Άλλωστε η Λευκωσία γνώριζε καλά ότι σε αυτή, την πρώτη απειλή βέτο εκ των πραγμάτων δεν θα περνούσε ένα όριο. Για πολλούς λόγους. Και αυτό που πέτυχε συνιστά μια πρώτη, διόλου ευκαταφρόνητη, επαναλαμβάνουμε, νίκη, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι θα υπάρξει ανάλογη συνέχεια.

Η εκτίμηση στην Κύπρο είναι ότι επιτυχώς δοκιμάστηκαν οι αντοχές των ευρωπαίων εταίρων. Άνοιξε ένας δρόμος. Εστάλη ένα σαφές και μη επιδεχόμενο αμφισβήτηση μήνυμα, ότι η Λευκωσία πλέον προχωρά απ’ τα λόγια, τις προειδοποιήσεις, στην έμπρακτη κατάθεση του βέτο. Και τη μάχη γι’ αυτό. Έτσι το «άσ’ τους να λένε, στο τέλος θα υποχωρήσουν», που υπήρχε έως τώρα ως αίσθηση, πλέον δεν υπάρχει…

Όλα τούτα είναι μια νίκη. Αρκεί, επαναλαμβάνουμε, να υπάρξει η ανάλογη συνέχεια. Αρκεί επίσης η Αθήνα να μην αφήσει μόνη τη Λευκωσία. Απ’ αυτή την άποψη τα όσα είπε ο Καραμανλής στη συνέντευξη της Παρασκευής, μετά τη λήξη των εργασιών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, όπως επίσης και το μήνυμα που έστειλε με την πρόσκληση προς τον Τ. Παπαδόπουλο να επισκεφθεί την Ελλάδα. Θα ακολουθήσει όμως και το ΥΠΕΞ ή η Ντόρα θα επιχειρήσει ξανά να παίξει προσωπικό παιχνίδι;

…και στο τέλος του 2007 το βέτο;

Σε κάθε περίπτωση πάντως, όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, ο Τάσσος δεν θα κάνει πίσω. Το μήνυμα το έστειλε. Και η τοποθέτηση στη θέση του υπουργού Εξωτερικών του Γ. Λιλήκα είναι επίσης ένα σαφές μήνυμα. Και σηματοδοτεί σκλήρυνση, αποφασιστικότητα. Ο νέος κύπριος ΥΠΕΞ ήταν 100% υποστηρικτής του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα για το διχοτομικό Σχέδιο Ανάν και είναι άνθρωπος της απόλυτης εμπιστοσύνης του κύπριου Προέδρου.

Έτσι κι αλλιώς ο Τάσσος είναι και ενισχυμένος και απ’ τις πρόσφατες κυπριακές εκλογές. Και αναβαπτισμένος θα συνεχίσει στην ασυμβίβαστη γραμμή. Γνωρίζουμε δε πως η Λευκωσία είναι σε επαφές και με Γαλλία-Αυστρία (πέραν της Ελλάδας) για τη συγκρότηση άτυπης μεν πλην ουσιαστικής «συμμαχίας».

Η μάχη λοιπόν θα συνεχιστεί. Σε όλα τα στάδια της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας. Με συνεχή πίεση για κατοχύρωση κεκτημένων και αξιοποίησή τους στα επόμενα βήματα.

Άλλωστε ο δρόμος είναι μαραθώνιος, δεν είναι… κατοστάρι. Χρειάζονται αντοχές. Πάνω απ’ όλα βέβαια ασυμβίβαστη μαχητικότητα. Την έχουν και ο Τάσσος και οι Κύπριοι.

Και η μάχη θα κριθεί στο τέλος. Πότε;

Δύσκολο να το προβλέψει κανείς.

Υπάρχει πάντως η εκτίμηση πως ίσως η μεγάλη ώρα του βέτο να είναι εκεί προς το τέλος του 2007…