Εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ, αλλά στην Κύπρο αχ και βαχ…
Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρότερα. Η μίνι κρίση -όπως ονομάστηκε- στις σχέσεις Αθήνας-Λευκωσίας τείνει να λάβει μεγαλύτερες και «ποιοτικότερες» διαστάσεις. Πριν από ενάμιση μήνα, λίγο μετά την επίσκεψη της Κοντολίζα Ράις στην Αθήνα, κορυφαίος υπουργός εκμυστηρευόταν στο TrigonoDiablo πως «η Ελλάδα δεν μπορεί να σύρεται διαρκώς πίσω από τις αποφάσεις της κυπριακής ηγεσίας». Σημείωνε, μάλιστα, πως η Κύπρος είναι, πλέον, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μπορεί να προβάλλει και να υποστηρίζει τα συμφέροντά της. Κάπου εκεί, λίγο μετά τον ανασχηματισμό και την έλευση της Ντόρας στο υπουργείο Εξωτερικών άρχισε η «στροφή»…
Η κυβέρνηση Καραμανλή (και όχι μόνο η Ντόρα) φαίνεται ότι κατανόησε πως πρωταρχικό συμφέρον είναι η αποκατάσταση καλών σχέσεων με την Τουρκία. Τα μηνύματα που έφταναν στο Μαξίμου από τη γείτονα έκαναν λόγο για άνοδο του εθνικισμού και χαλάρωση των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών. Ταυτοχρόνως αρκετοί ευρωπαίοι εταίροι είχαν αρχίσει να βλέπουν με μεγάλο σκεπτικισμό την ένταξη της Τουρκίας (και τη διεύρυνση γενικότερα) και η Αθήνα φοβήθηκε πως μια εμπλοκή στη διαδικασία ένταξης θα μπορούσε να αφυπνίσει τους σκληρούς κεμαλιστές και να οδηγήσει σε μια εξωτερίκευση της εσωτερικής κρίσης της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Η πρόσφατη συμπλοκή των δύο μαχητικών και η αναβίωση του εφιάλτη του «θερμού επεισοδίου» ήρθε να τρομοκρατήσει ακόμα περισσότερο την κυβέρνηση και να την αναγκάσει να στραφεί γρηγορότερα σε μια πολιτική αποκλιμάκωσης της κρίσης με την Τουρκία, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την υπόθεση του Κυπριακού. Το οποίο ούτως ή άλλως βαλτώνει, καθώς οι δημοσκοπήσεις στην Κύπρο δείχνουν πως η μεγάλη πλειοψηφία ούτε που συζητά την αναβίωση του Σχεδίου Ανάν ή κάποιας παραπλήσιας διαδικασίας, ενώ το κίνημα του «όχι», που εκπροσωπεί ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο μετά τις βουλευτικές εκλογές της 21ης Μαΐου.
Όλα αυτά σημαίνουν πως στη Βασιλίσσης Σοφίας και στο Μαξίμου επικρατεί, πλέον, ένα νέο «δόγμα» που ιεραρχεί πολύ υψηλότερα την αποκλιμάκωση σε συνδυασμό με την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας (για να στηριχθεί έτσι και ο Ερντογάν έναντι των στρατιωτικών) από την όποια προώθηση των συμφερόντων της Κύπρου. Πληροφορούμαι δε πως τα μηνύματα περί κυπριακής δυσαρέσκειας τα είχε λάβει αρκούντως ο υφυπουργός Γιάννης Βαληνάκης από στενό συνεργάτη του Τάσσου κατά τις δύο πρόσφατες επισκέψεις του δευτέρου στην Αθήνα. Και φυσικά ο Βαληνάκης τα μετέφερε και στην Ντόρα και στον Καραμανλή…
Αν κρίνω, πάντως, από το Κυπριακό, την αγωνία να επικρατήσει ύφεση στα ελληνοτουρκικά και την απόσυρση του νομοσχεδίου της Γιαννάκου για τα πανεπιστήμια έχω την αίσθηση πως ο Καραμανλής μπαίνει σε περίοδο ήπιας διαχείρισης μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές. Δεν πρόκειται να λάβει αποφάσεις που να προκαλούν πολιτικό κόστος και θα προσπαθήσει να διευθετήσει μόνο τα θέματα της οικονομίας, ώστε να μπορέσει να κάνει κάποιες παροχές την τελευταία στιγμή.
Σχετικά με το νομοσχέδιο για τα πανεπιστήμια και τις καταλήψεις σχολών από φοιτητές και διδακτικό προσωπικό, πάντως, η Μαριέττα μπορεί να υπέστη επικοινωνιακή ήττα, βρήκε όμως και συμμάχους. Ο Μεϊμαράκης, ο Παυλόπουλος και ο Σουφλιάς ήταν υπέρ της προώθησης της «μεταρρύθμισης», ενώ, μου λένε, πως θετικός ήταν και ο Ζαγορίτης. Με ποιον τα είχε η Μαριέττα; Με τον… συνήθη ύποπτο Θόδωρο Ρουσόπουλο, στον οποίο χρεώνει, όπως λέει δεξιά και αριστερά, ότι έπεισε τον Καραμανλή να απαιτήσει αναδίπλωση. Προσωπικά μου φαίνεται λίγο απλοϊκή η ερμηνεία. Διότι πρέπει να εξηγήσει η υπουργός γιατί δεν είχε συζητήσει επαρκώς το νομοσχέδιο με τους εταίρους και βρέθηκε προ της γενικευμένης αντίδρασης.
Στο ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, περί άλλα τυρβάζουν. Είναι χαρακτηριστικό πως το κόμμα απουσιάζει από τα σοβαρά ζητήματα και οι παρεμβάσεις του Γιώργου έχουν μια νωχελική διακριτικότητα, σαν να μη θέλει να τοποθετηθεί επί της ουσίας και να μη δυσαρεστήσει κανέναν. Στη Χαριλάου Τρικούπη περιμένουν πώς και πώς τις επόμενες δημοσκοπήσεις για να κατανοήσουν τι ακριβώς συμβαίνει. Αν κατανοήσουν…
Κουίζ 1: Κάτι ραντεβού που γίνονται εσχάτως σε κεντρικά εστιατόρια και κάτι επιχειρηματικοδημοσιογραφικά weekend σε εξοχικές κατοικίες πέριξ των Αθηνών μήπως έχουν σχέση με προσπάθειες πώλησης τηλεοπτικών σταθμών; Εε, μήπως;
Κουίζ 2: Ποιος γνωστός έλληνας επικοινωνιολόγος έχει κάνει την απόσταση Αθήνα-Λευκωσία, Παγκράτι-Ομόνοια και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις στο νησί;
Κουίζ 3: Έχει δίκιο ο δημόσιος μεγαλοπαράγοντας (και όχι μόνο) που πίνει κάθε πρωί τον καφέ του στο Κολωνάκι όταν ισχυρίζεται πως μέχρι τέλος Ιουνίου κλείνει η μεγάλη δουλειά στα εξοπλιστικά; Κάτι ξέρει; Μάλλον, αφού λέει και… συγκεκριμένη μάρκα!