Το δίδυμο Παπαληγούρα – Πολύδωρα, πρωταγωνιστής στο σίριαλ των κυβερνητικών κωμικών εξάρσεων
Η στήλη διερωτάται τι θα συνέβαινε, εάν ο Τσένι ήταν στη θέση του υπουργού Δικαιοσύνης, Αναστάση Παπαληγούρα. Θα έπαιρνε το πρώτο Καλάσνικοφ που θα έβρισκε μπροστά του και θα πυροβολούσε το ελικόπτερο των αδελφών Παλαιοκώστα, καθώς αυτό θα υπερίπτατο των φυλακών Κορυδαλλού; Ή μήπως θα το έστρεφε κατά του βαθύτατου γνώστη του νομικού και πολιτικού μας πολιτισμού, Βύρωνα Πολύδωρα, που τόλμησε να αμφισβητήσει το «gun fighting» που πρότεινε ο συνάδελφός του;
Η λεκτική σύγκρουση των δύο υπουργών είναι ενδιαφέρουσα. Γιατί είναι ενδιαφέρουσες και οι πολιτικές φιγούρες των δύο υπουργών. Βεβαίως, ο κ. Παπαληγούρας αντλεί τη δύναμή του από την απευθείας σχέση που διατηρεί με τον Κώστα Καραμανλή και το περιβάλλον του Μαξίμου. Ο υπουργός Δικαιοσύνης μπορεί να υπήρξε από αυτούς που εξοστρακίστηκαν το 1998, σε μία εκρηκτική επίδειξη ηγετικής ισχύος του νέου τότε αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, έκτοτε όμως έχει προσεγγίσει το καραμανλικό περιβάλλον. Άλλωστε, ουδέποτε του αμφισβήτησε κανείς την καραμανλική του νομιμότητα.
Αυτή η σχέση του κ. Παπαληγούρα με τον πρωθυπουργό φάνηκε περίτρανα σε μια σειρά από μεγάλες πολιτικές υποθέσεις που χειρίστηκε η κυβέρνηση. Η σχέση της με το δικαστικό σώμα και η προώθηση κάποιων εισαγγελέων νεοδημοκρατικής αποκλίσεως, ο χειρισμός του θέματος των απαγωγών των Πακιστανών αλλά και εκείνου των υποκλοπών. Δεν είναι τυχαίο πως και στα δύο τελευταία αυτά ζητήματα ο κ. Παπαληγούρας ακολούθησε από την αρχή μία γραμμή διαφορετική από εκείνη του κ. Βουλγαράκη, εξυπηρετώντας τα σχέδια του Μαξίμου για την πολιτική προστασία του ίδιου του πρωθυπουργού.
Από την άλλη πλευρά, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Βύρων Πολύδωρας, μπορεί να είναι ένας ολίγον παλαιάς κοπής, ενίοτε ακραίος, αλλά πάντοτε νομιμόφρων Νεοδημοκράτης, διεκδικεί όμως και μια κραυγαλέα αυτονομία, που σε ορισμένες περιπτώσεις γίνεται επικίνδυνη.
Η διαφοροποίησή του από τον κ. Παπαληγούρα στην υπόθεση της απόδρασης του Παλαιοκώστα και του αλβανού συγκρατούμενού του με τον γνωστό κινηματογραφικό τρόπο είναι ένα μόνο επεισόδιο στο σίριαλ των κωμικών γεγονότων που μπορούν να συμβούν με τη συνύπαρξη των δύο πολιτικών σε δύο πολιτικά εφαπτόμενα υπουργεία.
Ο κ. Πολύδωρας δεν είναι άνθρωπος που κρύβει τα λόγια του. Από το αδέξιο επιχείρημα περί των απαγωγών ως εθνικού σπορ των Πακιστανών μέχρι τη δήλωσή του ότι «ακουμπάμε» τους τρομοκράτες μία μέρα πριν από τη βομβιστική επίθεση κατά του Γιώργου Βουλγαράκη και τελευταία με την έκκληση προς τους αδελφούς Παλαιοκώστα να παραδοθούν στην Αστυνομία, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης διεκδικεί το Όσκαρ των πιο «χαριτωμένων» (επιεικώς) κυβερνητικών τοποθετήσεων.
Αυτοί που γνωρίζουν τις ενδοκυβερνητικές ισορροπίες και ανισορροπίες ισχυρίζονται πως αργά ή γρήγορα οι Παπαληγούρας και Πολύδωρας θα εξελιχθούν σε ένα «αχτύπητο» δίδυμο, όπου ο ένας θα ανταγωνίζεται τον άλλον στις διαφοροποιήσεις.
Η συνέχεια (επί της οθόνης) θα δείξει…