« Ποτέραν των οδών τράπωμαι;»…
Υποθήκη για το πολιτικό του μέλλον εγγράφει ο Κώστας Σκανδαλίδης με την απόσπαση του χρίσματος της υποψηφιότητας για τον δημαρχιακό θώκο της Αθήνας υπό την αίρεση του ΕΑΝ…
ΕΑΝ βελτιώσει το εκλογικό ποσοστό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης -και μάλιστα σημαντικά – στην Αʼ Περιφέρεια Αθηνών, στην οποία ανήκει και ο δήμος της πρωτεύουσας, σε σύγκριση προς εκείνο των προηγούμενων δημοτικών εκλογών στην περίπτωση αυτή και εν όψει των διαγραφομένων εξελίξεων στο ΠΑΣΟΚ τη Δευτέρα των επόμενων εθνικών εκλογών, κατακτά μία θέση στη συστοιχία των αντι-Βενιζέλων!…
Όμως ο ιερόπαις δωδεκανήσιος πολιτικός στους υπολογισμούς του δεν προσμέτρησε τη συμπυκνωμένη σοφία στο «μέτρημα» του ΕΑΝ από τον θυμόσοφο Γέρο του Μωριά, τον Θοδωρή Κολοκοτρώνη:
-«Το ΕΑΝ πολλές φορές σπέρνεται, σπάνια δε φυτρώνει…»!
«Πολιτικός αυτάδελφος» του Κώστα Λαλιώτη ο πράος τον χαρακτήρα Κώστας Σκανδαλίδης.
Και οι δύο βλάστησαν υπό την «σκιάν ενός μεγάλου», του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο μεν Αρκάς, ορεσίβιος την καταγωγή, ανεδείχθη «δορκάς» στον πολιτικό λαβύρινθο του σοσιαλιστικού, μετα-σοσιαλιστικού και εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ. Σε «χρόνο μηδέν» συνειδητοποίησε το «δόγμα» στο νεοπαγές Κίνημα («Εν Κινήματι κεφαλή υπερέχουσα, συσπειρωθείτε, πυρ…») και ανέπτυξε την «έκτη αίσθηση» της αυτοπροστασίας και απέφευγε εγκαίρως «τριβόλους και παγίδας»…
Ο νησιώτης την καταγωγή Κώστας Σκανδαλίδης, εμποτισμένος με την αρχή («Μες στου Αιγαίου τα νερά, αγγέλοι φτερουγίζουν…») εξελάμβανε τους κυματισμούς και ενίοτε τους κλυδωνισμούς στη Χαριλάου Τρικούπη ως την «αύρα του Αιγαίου» και ουχί ως επερχόμενη θύελλα…
Προσέτι στον Αρκάδα και τις ενέργειές του αντικατοπτρίζεται το σκληρό και υπερήφανο αρκαδικό τοπίο, στην αντιμετώπιση του οποίου και η ελάχιστη αμέλεια συνεπάγεται κίνδυνο ζωής… Στον Δωδεκανήσιο οι ανοιχτοί θαλάσσιοι ορίζοντες καλλιέργησαν το ευπροσάρμοστο και ως εκ τούτου ο Κώστας Σκανδαλίδης στη διάρκεια των «σοσιαλιστικών μεταλλαγών» δεν απομακρύνθηκε από την κομματική δημογεροντία!..
Θεράπων των θετικών επιστημών και επομένως λάτρης των πρακτικών εφαρμογών, ο υποψήφιος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τον δήμο της πρωτεύουσας κατά το πρώτο στάδιο των σοσιαλιστικών αναζητήσεών του, και ενώ στο Κίνημα δέσποζε η προσωπικότητα του αρχηγέτη του, ως εκ της μετέπειτα πορείας τεκμαίρεται, διείδε ότι διά του ευπροσαρμόστου υπάρχει πεδίο εξέλιξης.
Αν και κατά το στάδιο αυτό, αλλά και στη μετέπειτα πορεία του Κινήματος, ο Κ. Σκανδαλίδης ουδέποτε συστρατεύτηκε με την εσωκομματική αντιπολίτευση, στις τάξεις της οποίας δέσποζαν προσωπικότητες (ο καθηγητής Σάκης Καράγιωργας και η πλειοψηφία των αγωνιστών της «Δημοκρατικής Άμυνας», ο Βασίλης Φίλιας, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, ο Στέλιος Νέστωρ, ο Γεράσιμος Νοταράς, ο Α. Λιβιεράτος και δεκάδες άλλα σημαντικού πνευματικού και πνευματικού βεληνεκούς στελέχη), όμως επηρεάστηκε η σκέψη του και κατέληξε σε «ασφαλή» για την προσωπική εντός του Κινήματος πορεία του.
Ο δωδεκανήσιος ιερόπαις την «περίοδο του ζιβάγκο» και των έντονων εσωκομματικών ιδεολογικών αναζητήσεων γοητεύτηκε, χωρίς όμως και να το εκδηλώνει, από τις θεωρητικές αναλύσεις των καθηγητών της εσωκομματικής αντιπολίτευσης (Σπήλιο Παπασπηλιόπουλο, Σάκη Καράγιωργα, Β. Φίλια κ.ά.) καθώς και την ανατομία της προσωπικότητας του Ανδρέα Παπανδρέου από την Αμαλία Φλέμιγκ.
Είναι η εποχή κατά την οποία ο καθηγητής Σπήλιος Παπασπηλιόπουλος, αλλά και άλλοι πολιτικοί επιστήμονες της εσωκομματικής αντιπολίτευσης εστιάζουν την κριτική τους στα στοιχεία του χαρακτήρα του Ανδρέα Παπανδρέου και ομιλούν για «αντιδραστικό ναρκισσισμό». Η δε Αμαλία Φλέμιγκ εξειδικεύει αυτές τις αναλύσεις και υποστηρίζει ότι το είδος αυτό του ναρκισσισμού αναπτύσσεται σε άτομα τα οποία αντιδρούν στις παιδικές εμπειρίες απογοήτευσης που είχαν σε σχέση με τους γονείς τους, δημιουργώντας την αυτοεικόνα ότι είναι ιδιαίτερα!
Οι αναλύσεις αυτές οδηγούν, σχεδόν στο σύνολό της, την εσωκομματική αντιπολίτευση να «θέσει εαυτόν εκτός Κινήματος» και τον Κ. Σκανδαλίδη και τους συν αυτώ προβληματιζόμενους νέους σε μία περίκλειστη ευπροσαρμοστικότητα.
Και τινές εξ αυτών περιθωροποιούνται απομακρυνόμενοι από την ενεργό πολιτική, τινές δε, στους οποίους μάλλον συγκαταλέγεται και ο Κώστας Σκανδαλίδης, αναζητούν στην ποιητική ενόραση τη διέξοδο από την εσωτερική πάλη που εκδηλώνεται εντός τους…
Είναι η στιγμή που η «αντιδικτατορική γενιά» βιώνει τις διδαχές του Ζαν Πολ Σαρτρ για τη διάσπαση της «ενότητας του εγώ», τον διχασμό της προσωπικότητας…
Είναι το σταυροδρόμι στο οποίο και ο Αρκάς, Κώστας Λαλιώτης, και ο Δωδεκανήσιος, Κώστας Σκανδαλίδης, αντιμετώπισαν το κλασικό ερώτημα: «Ποτέραν των οδών τράπωμαι;».