Επικαιρότητα
1 Στα πρόθυρα νευρικής κρίσης βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η κρίση προκλήθηκε από το διάγγελμα του θρησκευτικού ηγέτη του Ιράν, Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, ο οποίος προειδοποίησε ότι σε περίπτωση σύρραξης μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν θα υπάρξουν σοβαρά ενεργειακά προβλήματα για τις χώρες της Δύσης. Έτσι, η πάντα πρόθυμη για την εκτέλεση των διαταγών του Μπους Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται τώρα σε απόγνωση. Και το πετρέλαιο είναι αναγκαίο για την οικονομία της Ευρώπης και οι διαταγές του Προέδρου Μπους πρέπει να εκτελεστούν. Με την πλάτη στον τοίχο βρίσκεται λοιπόν η ΕΕ. Όταν είσαι τυφλό όργανο αυτά τραβάς. Τώρα η οικονομία της Ευρώπης βρίσκεται ουσιαστικά στα χέρια του Μπους και των συμβούλων του. Αν επιτεθούν στο Ιράν, η ευρωπαϊκή οικονομία θα γνωρίσει ανεπανόρθωτη ζημιά. Το ίδιο και η παγκόσμια οικονομία. Το Ιράν δεν είναι Ιράκ, όπως σωστά έχει επισημάνει και αυτός ακόμη ο Τόνι Μπλερ. Να γιατί καθυστερεί ο Μπους να επιτεθεί εναντίον του Ιράν και να το «απελευθερώσει», όπως έκανε στην περίπτωση του Σαντάμ. Οι ΗΠΑ δεν βρίσκουν πλέον πρόθυμους συμμάχους για την υλοποίηση των κατακτητικών τους σχεδίων. Αλλά και η Ρωσία του πανέξυπνου Πούτιν καραδοκεί να εισπράξει κέρδη από μια ανοησία του Μπους. Γιατί μια επίθεση εναντίον του Ιράν θα είναι εντελώς ανόητη ενέργεια. Τότε η Ευρώπη για οικονομικούς (ενεργειακούς) λόγους θα παραδοθεί στη Ρωσία και η Ασία το ίδιο για να προστατευτεί από την κατακτητική μανία των ΗΠΑ. Τελικά ο Πούτιν θα πάρει την μπουκιά από το στόμα του Μπους. Έτσι όπως έχει εξελιχθεί το «παιχνίδι», οι ΗΠΑ κινδυνεύουν να χάσουν τον έλεγχο των πάντα πρόθυμων συμμάχων τους και επίσης να βρεθούν απομονωμένες και έρημες μέσα στη διεθνή κοινότητα.
Ουσιαστικά στο πλευρό των ΗΠΑ παραμένουν η Ευρωπαϊκή Ένωση και μερικά ακόμη αραβικά κράτη με αντιδραστικά καθεστώτα. Και όλα δείχνουν ότι ακόμη και αυτός ο πάντα πιστός και υπάκουος Τόνι Μπλερ δεν φαίνεται πρόθυμος να ακολουθήσει τον Μπους σε μια δυναμική αναμέτρηση με το Ιράν. Προτιμάει μια διπλωματική διευθέτηση του προβλήματος. Αν ο Μπους υποκύψει και δεχτεί διαπραγματεύσεις (ανάγκα και θεοί πείθονται!), θα αρχίσει πλέον να τερματίζεται η παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ. Έχουν οι καιροί γυρίσματα! Αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για την pax americana. Ο Πρόεδρος Μπους και οι παρατρεχάμενοι αλαζόνες συνεργάτες και σύμβουλοί του κατάφεράν ό,τι και ο Γκορμπατσόφ στη Ρωσία! Όταν έχεις τέτοιου διανοητικού επιπέδου ηγέτες, δεν χρειάζονται οι εχθροί. Λειτουργεί ο νόμος της αυτοκαταστροφής!
2 Ο κεντροαριστερός Πρόεδρος της Βολιβίας, Έβο Μοράλες, έκανε το πρώτο βήμα για τον σοσιαλιστικό εκσυγχρονισμό της χώρας του. Το προπερασμένο Σάββατο (3/6) πραγματοποίησε μια από τις προγραμματικές εξαγγελίες του. Γεωργικής «γης αναδασμόν», όπως προσδοκούσαν οι χιλιάδες ακτήμονες γεωργοί που εργάζονταν αντί πινακίου φακής υπέρ των πλουσίων γαιοκτημόνων. Ο Μοράλες επέλεξε την αγροτική περιοχή της Σάντα Κρους, προπύργιο των γαιοκτημόνων, για να αρχίσει τη διανομή γεωργικού κλήρου στους ακτήμονες της Βολιβίας. Και για να δώσει το καλό παράδειγμα μοίρασε μια έκταση 3,1 εκατομμυρίων εκταρίων γης που ανήκε στο κράτος. Αυτό το «εναρκτήριο λάκτισμα» της αναδιανομής της γεωργικής γης ήταν επόμενο να ξεσηκώσει τους μεγαλογαιοκτήμονες που αντελήφθησαν ότι τερματίζεται η παντοδυναμία τους και η μέχρι τώρα εκμετάλλευση του ιδρώτα των φτωχών γεωργών-σκλάβων. Εξοργίστηκαν με την απόφαση αυτή του Μοράλες και απείλησαν να συγκροτήσουν ομάδες «αυτοάμυνας», φυσικά με αδρά πληρωμένους υποτακτικούς. Επιστράτευση δυνάμεων προ του τέλους. Το αριστερό όμως κίνημα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής έχει φουντώσει και η «αυτοάμυνα» των μεγάλων γαιοκτημόνων της Βολιβίας δεν θα μπορέσει να το σταματήσει. Και αν οι ΗΠΑ πέσουν στο σφάλμα να υιοθετήσουν και να συνδράμουν τις αντιδραστικές δυνάμεις των χωρών της Νότιας Αμερικής, αυτό θα επιταχύνει το τέλος της παντοδυναμίας των οικονομικά ισχυρών λίγων οικογενειών των χωρών αυτών που μετατρέπουν τον ιδρώτα των φτωχών σε χρυσάφι για τα θησαυροφυλάκιά τους. Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής μαζί με τις χώρες της Αφρικής στη μεγάλη τους πλειονότητα αποτέλεσαν (και ακόμη αποτελούν) την πλέον έκδηλη εκμετάλλευση των νεοαποικιακών οπαδών τού τάχα νεοφιλελευθερισμού. Και στις υπόλοιπες χώρες βέβαια υπάρχει αισχρή εκμετάλλευση, αλλά με κάπως συγκαλυμμένη μορφή. Αυτά τα «παιδιά ενός κατώτερου Θεού» αποφάσισαν να βγουν από τη μιζέρια της εξαθλίωσης και να δημιουργήσουν ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και στις χώρες τους. Και μέσα από την αδάμαστη αυτή θέλησή τους, βρέθηκαν και οι κατάλληλοι ηγέτες. Τώρα έχουν δρομολογηθεί εξελίξεις που είναι δύσκολο να συγκρατηθούν από τις οπισθοδρομικές δυνάμεις της νεοφιλελεύθερης Ουάσινγκτον. Τώρα το ποτάμι τρέχει. Νομοτελειακά και σε βάθος χρόνου δεν μπορεί να σταματήσει. Η πραγματική δημοκρατία και στον οικονομικό τομέα θα κυριαρχήσει!