Η αλήθεια για τον ΠΑΟΚ
Την προηγούμενη βδομάδα έγραφα για τον Ιβάν Σαββίδη, που ήρθε στη Θεσσαλονίκη για να αγοράσει τον ΠΑΟΚ, αλλά οι αρμόδιοι (Γούμενος κ.λπ.) έλειπαν στην Αθήνα (δήθεν ήταν σε συζητήσεις με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο), ενώ ο πρόεδρος του ερασιτέχνη Θανάσης Κατσαρής δέχτηκε να τον δει, παρουσία όμως αντιπροσωπείας των… καταληψιών.
Την ψώνισε λοιπόν ο Πόντιος, ρώσος βουλευτής και κατέβηκε στην Αθήνα για να δει τη Βίσση και τα τέρατα. (Παρεμπιπτόντως, ούτε ο Ορφανός δέχτηκε να τον συναντήσει, καθώς κι αυτός είχε ενημερωθεί από τα «παπαγαλάκια» πως από στιγμή σε στιγμή ανακοινώνεται η μεταβίβαση της ομάδας στον Θόδωρο).
Από το ρεπορτάζ που έκανα, έβγαλα τα εξής (ας είναι πιο προσεκτικά τα παπαγαλάκια του Γούμενου):
• Ο σημερινός ισχυρός άνδρας της ομάδας Γιάννης Γούμενος λύγισε υπό το βάρος των χρεών και των τρεχουσών υποχρεώσεων και αποφάσισε να πουλήσει. Θεωρώντας πως οι υποψήφιοι επενδυτές είναι κορόιδα, καθόρισε πως θέλει ως αντάλλαγμα την ανάληψη όλων των χρεών (περίπου 20 εκατομμύρια) και άλλα 10 εκατομμύρια ως αμοιβή. Στις συζητήσεις με κάθε ενδιαφερόμενο, κατέβαζε τις απαιτήσεις του στα τρία και αργότερα στο ένα εκατομμύριο, αρκεί να έφευγε και να γλίτωνε.
• Εκεί είχαν φτάσει οι συζητήσεις με τους εκπροσώπους του Ιβάν Σαββίδη, όταν στην υπόθεση προέκυψε ο μεγαλοπαράγοντας -χωρίς λεφτά- του ελληνικού ποδοσφαίρου Βίκτωρας Μητρόπουλος. Έξυπνος και ικανότατος ο Βίκτωρας (όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο τον ξέρουν από την εποχή που διαφέντευε «παράγκες» και μοίραζε πρωταθλήματα), αφού δεν κατάφερε να ηγηθεί του ΠΑΟ, του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ, βρήκε τη λαοφιλή ομάδα της Θεσσαλονίκης ως τη χρυσή του ευκαιρία για να ανακτήσει τα σκήπτρα του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Έπεισε λοιπόν τον Γούμενο πως θα βρει επενδυτή, ο οποίος θα βάλει τα ωραία του λεφτά, για να κάνει τον Βίκτωρα πρόεδρο και τον Γούμενο διευθύνοντα σύμβουλο στην ΠΑΕ, οι οποίοι και θα κάνουν τον ΠΑΟΚ μεγάλο και τρανό.
• Στο μεταξύ, ο κόσμος στη Θεσσαλονίκη γκρίνιαζε και οι οργανωμένοι οπαδοί κατέλαβαν τα γραφεία της ΠΑΕ. Αποχώρησαν ωστόσο, όταν τα «παπαγαλάκια» τούς έπεισαν πως κλείνει η συμφωνία με τον Αγγελόπουλο (ποιος δεν θα ήθελε έναν τέτοιο άνθρωπο στην ομάδα του;).
• Στον Αγγελόπουλο πράγματι απευθύνθηκε ο Βίκτωρας και προσπάθησε να τον πείσει πως… «ο Καραμανλής ενδιαφέρεται για την τύχη του ΠΑΟΚ» και πως ο ίδιος και η σύζυγός του Γιάννα «θα έχουν να ωφεληθούν από την αποκατάσταση της σχέσης τους με τον Καραμανλή, η οποία τρώθηκε μετά τη δυσφορία του αρχηγού της ΝΔ για τη συνεργασία της Γιάννας με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην προετοιμασία της Ολυμπιάδας».
• Έμαθα πως ο πολύπειρος Αγγελόπουλος -που δεν έχει κανένα επιχειρηματικό ή άλλο ενδιαφέρον να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο- ξαφνιάστηκε από την πειστική επιχειρηματολογία του Βίκτωρα (όσοι τον ξέρουν καταλαβαίνουν τι εννοώ) και λίγο έλειψε να τον πιστέψει, πως πηγαίνει ως εκπρόσωπος του Καραμανλή. Ωστόσο, η μεγάλη του πείρα τον οδήγησε στην ατάκα: «Αν θέλει αυτό ο Καραμανλής, ας μου το ζητήσει ο ίδιος».
• Οι προσπάθειες του Βίκτωρα να πείσουν το Μαξίμου πως η ΝΔ θα είχε τεράστιο όφελος αν ο Καραμανλής σήκωνε το τηλέφωνο, δεν καρποφόρησε. Οι μέρες περνούσαν και ήρθε η στιγμή που τα «παπαγαλάκια» αναγκάστηκαν να καταπιούν τη γλώσσα τους.
– Οι μετοχές του ΠΑΟΚ συνεχίζουν να παραμένουν χωρίς ισχυρό ιδιοκτήτη, τα χρέη μεγαλώνουν απειλώντας να πνίξουν τον δημοφιλή σύλλογο, οι ποδοσφαιριστές εξάντλησαν την υπομονή τους και ετοιμάζονται για προσφυγές και ο Γούμενος (πρώτος ο συνιδιοκτήτης Παγώνης) απευθύνθηκαν στον πρόεδρο του ερασιτέχνη Θανάση Κατσαρή και του ζήτησαν να χτυπήσει την πόρτα του Σαββίδη, την οποία όλοι μαζί είχαν κλείσει.
Στο τοκ-τοκ, θα απαντήσει ο Ρώσος;
Οι πληροφοριοδότες μου μού λένε ΝΑΙ, καθώς γνωρίζουν πως το ενδιαφέρον του Σαββίδη είναι πολύπλευρο (και προσωπικό και επιχειρηματικό και πολιτικό).
Ωστόσο τώρα τα καλά χαρτιά είναι με το μέρος του φίλου του Πούτιν…
(Νεότερα στο επόμενο, καθώς προβλέπω ραγδαίες εξελίξεις και τρέξιμο του Ορφανού, που θα κάνει τα πάντα για να λήξει η υπόθεση, φοβούμενος πως αλλιώς το μένος των χιλιάδων οπαδών θα ξεσπάσει κατά της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, που δεν μπήκαν στον κόπο να βοηθήσουν…)