Επικαιρότητα
1 Στον Καιάδα η ιστορία! Μέσα στη σημερινή συγκυρία της θεοποίησης του ψεύδους και της οικονομικής σκοπιμότητας, τι σημασία έχουν τα ιστορικά γεγονότα; Αυτά είναι παρελθόν, εμείς οι… προοδευτικοί και οι τάχα κουλτουριάρηδες κοιτάμε το μέλλον και εργαζόμαστε για τα «συμφέροντα των λαών». Ημέρα μνήμης η 19η Μαΐου για τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Εκείνη την ημέρα του 1919 οι Νεότουρκοι του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάστηκαν στην τότε ελληνική Σαμψούντα του σκλαβωμένου Πόντου και αφάνισαν 350.000 Έλληνες. Ιστορικά αποδεδειγμένη η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, όπως ιστορικά αποδεδειγμένη είναι και η σφαγή των επίσης σκλαβωμένων Αρμενίων το 1915 από τις ορδές τής τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στην Ελλάδα η μνήμη της γενοκτονίας των ελλήνων Ποντίων θα περνούσε απαρατήρητη, αν δεν μεσολαβούσαν οι διαμαρτυρίες των ποντιακών σωματείων και οι εκδηλώσεις μνήμης από μέρους τους. Από τους πολιτικούς μας και από την ελληνική Βουλή άκρα σιωπή. Άλλωστε, μετά τις ΗΠΑ και τη Βρετανία η Ελλάδα έχει γίνει η θερμότερη συνήγορος της ένταξης της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, και ας βαρύνονται οι Τούρκοι με σειρά από εγκληματικές πράξεις εις βάρος του ελληνικού στοιχείου που είχε την ατυχία να κατοικεί σε σκλαβωμένες στους Τούρκους πατρίδες! Πού είναι ο Ελληνισμός των παραλίων της Μικράς Ασίας; Πού είναι ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, της Βόρειας Κύπρου; Δεν είναι λοιπόν μόνον ο Πόντος που γνώρισε την τουρκική βαρβαρότητα. Όλος ο Ελληνισμός στις σκλαβωμένες στους Τούρκους πατρίδες εξοντώθηκε ή ξεριζώθηκε. Επειδή εμείς, με την ηλιθιότητα που μας διακρίνει, ρίχνουμε στον Καιάδα την ιστορία μας, οι Τούρκοι σήκωσαν κεφάλι, για να βάλουν χέρι και στην ελληνική Θράκη. Τώρα άρχισαν να ξυπνάν και ορισμένοι προοδευτικοί κουλτουριάρηδες, ένθερμοι οπαδοί του μύθου ότι τάχα μια ευρωπαϊκή Τουρκία είναι ακίνδυνη για τον Ελληνισμό. Τώρα ξύπνησε και η έγκυρη και σοβαρή «Καθημερινή» και την περασμένη Κυριακή (21/5/2006) με κύριο πρωτοσέλιδο επισήμανε: «Τουρκία, ο επικίνδυνος γείτονας». Όταν εμείς τα λέγαμε, μας θεωρούσαν γραφικούς. Τώρα αυτούς τους «ανοιχτομάτηδες», λάτρεις της ευρωπαϊκής Τουρκίας, πώς μπορούμε να τους ονομάσουμε; Σε όλους αυτούς θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ότι τα έθνη που ξεχνάν την ιστορία τους είναι καταδικασμένα.
2 Οι Έλληνες δεν είναι τα μοναδικά θύματα. Είναι όμως οι μόνοι που ξέχασαν την ιστορία τους. Οι Αρμένιοι πριν από τους Ποντίους γνώρισαν την ίδια βαρβαρότητα (1915). Και σήμερα τη βιώνουν και οι Κούρδοι που ζουν στην Τουρκία. Οι Αρμένιοι όμως δεν ξέχασαν την ιστορία τους. Κατάφεραν να πείσουν την Ευρώπη για την εις βάρος τους γενοκτονία και μάλιστα στη γαλλική εθνοσυνέλευση εκκρεμεί σχετικό νομοσχέδιο για την επίσημη αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων. Και η γαλλική εθνοσυνέλευση (και η κυβέρνηση φυσικά) υπέκυψε στις πιέσεις της Τουρκίας, των ΗΠΑ και της Βρετανίας (για την Ελλάδα δεν ξέρουμε) και ανέβαλε την περασμένη εβδομάδα την προγραμματισμένη ψηφοφορία επί του νομοσχεδίου. Στη σχετική συζήτηση ο γάλλος υπουργός Εξωτερικών Φιλίπ Ντουστ-Μπλαζί τάχτηκε κατά της ψήφισης του νομοσχεδίου, το οποίο χαρακτήρισε «εχθρική χειρονομία προς την Τουρκία»! Και συνέχισε: «Η Τουρκία είναι ένας οικονομικός και εμπορικός εταίρος πρώτης τάξεως. Δεν μπορούμε να αποδεχθούμε αυτό το νομοσχέδιο που θα αποδυναμώσει την επιρροή μας όχι μόνο στην Τουρκία αλλά στο σύνολο της περιοχής». Θαυμάστε την επιχειρηματολογία του υπουργού των Εξωτερικών τής άλλοτε «πεφωτισμένης» Γαλλίας! Μπροστά στην οικονομική σκοπιμότητα υποχώρησε η ιστορία. Στον Καιάδα λοιπόν η ιστορία. Και οι εκατοντάδες χιλιάδες σφαγμένοι από τους Τούρκους στη λήθη του παρελθόντος. Πρώτης τάξεως εμπορικός εταίρος η Τουρκία και όλα τα αγνοούμε. Το εμπορικό κέρδος μόνο μετράει! Γιατί λοιπόν να μη συνεχίσει η Τουρκία την ίδια εγκληματική συμπεριφορά; Διαπιστώνει ότι η Ευρώπη τής εξασφαλίζει ατιμωρησία στο έγκλημα. Την ίδια ατιμωρησία που εξασφάλισε και για τη σφαγή των Ελλήνων του Πόντου και για τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Μικράς Ασίας το 1922 και των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης το 1955 και για την κατοχή της Βόρειας Κύπρου! Η αγόρευση του γάλλου υπουργού Εξωτερικών στην εθνοσυνέλευση μας θύμισε τη συμπεριφορά του γαλλικού στόλου που βρισκόταν στο λιμάνι της φλεγόμενης Σμύρνης το 1922 και οι κυνηγημένοι και απειλούμενοι Έλληνες, κυρίως γυναικόπαιδα, κατέφευγαν στα «συμμαχικά» πλοία με την ελπίδα της σωτηρίας. Τότε οι γάλλοι ναύτες εμπόδιζαν με κάθε τρόπο τους ανυπεράσπιστους Έλληνες να ανέβουν στα πλοία και να σωθούν. Παράλειψη λύτρωσης από κινδύνου ζωής. Όσοι πίστεψαν ότι η ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα μας εξασφάλιζε από την τουρκική εχθρότητα πλανήθηκαν οικτρά. Τουλάχιστον από τώρα και στο εξής ας σταματήσουμε τους ρομαντισμούς και ας κοιτάξουμε επιτέλους τα δικά μας και μόνο συμφέροντα. Το απαιτεί η σημερινή συγκυρία. Καλά είναι τα ζεϊμπέκικα και οι κουμπαριές, όμως τα μάτια μας ορθάνοιχτα. «Μονομάτες» είμαστε (και όχι… διπλωμάτες). Ας έχουμε αυτό το ένα μάτι μας τουλάχιστον ανοιχτό!