ΒΑΛΤΕ ΒΕΤΟ κατά της Τουρκίας!
Ήδη η πατριωτική φωνή του αγωνιστή Μαν. Γλέζου ακούστηκε. Και λέει ακριβώς αυτό. Δηλαδή το αυτονόητο για μια χώρα, που θέλει στοιχειωδώς να διατηρήσει την αξιοπρέπειά της και δεν θέλει να καταντήσει δορυφόρος της Τουρκίας και ουραγός της διεθνούς κοινότητας.
«ΤΟ ΠΑΡΟΝ» εδώ και καιρό ζητά απ’ την ελληνική κυβέρνηση να μη συνεχίσει την ολέθρια πολιτική των κυβερνήσεων Σημίτη, δηλαδή την άνευ όρων στήριξη της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας. Δυστυχώς και η κυβέρνηση Καραμανλή, αφού κράτησε αξιοπρεπή στάση στο δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν, στη συνέχεια εντάχτηκε στη συμβιβαστική λογική του κατευνασμού των Σημίτη-Γιώργου Παπανδρέου. Και πληρώνει σήμερα τον λογαριασμό αυτής της επικίνδυνης επιλογής, η οποία έχει βρει αυθεντικό εκφραστή στο πρόσωπο της υπουργού Εξωτερικών Ντόρας Μπακογιάννη…
Την ανάγκη ριζικής αλλαγής της πολιτικής μας έναντι της Τουρκίας και της άμεσης σύνδεσης της ελληνικής θέσης για την ενταξιακή της πορεία με τη στάση της γείτονος έναντι της Ελλάδας ζητούν πλέον όλο και περισσότεροι. Και μέσα στην κυβέρνηση, όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, έχει υποστηρικτές. Και το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, αυτό που έχει απορρίψει την πολιτική Σημίτη-Γιώργου, επίσης. Και το ΚΚΕ, και κομμάτι του ΣΥΝ. Έτσι – και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία- εκφράζεται η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Τέρμα στην ανοχή και ενδοτικότητα!
Το πρόσφατο τραγικό επεισόδιο στο Αιγαίο, ένας σοβαρός κρίκος στην αλυσίδα των τουρκικών προκλήσεων κατά θρασύτατη παραβίαση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου και νομιμότητας, ήρθε να σημάνει το τέλος της ανοχής και της ενδοτικότητας απέναντι στο γείτονα -ουσιαστικά- εισβολέα. Απ’ τη μεριά του λαού.
Απομένει να δούμε αν η πολιτική ηγεσία θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και των ιστορικών στιγμών ή… αν θα συνεχίσει τις ταπεινωτικές παραδόσεις των Υμίων, της Μαδρίτης, του Ελσίνκι, του Οτσαλάν, του ζεϊμπέκικου, των κουμπαριών, που οδηγούν στον εξευτελισμό της δορυφοροποίησης και περιθωριοποίησης.
Μια πολιτική που έως σήμερα, ξεκινώντας απ’ την ταπείνωση των Υμίων, μόνο σε δεινά έχει οδηγήσει τη χώρα μας. Αντίθετα, νομιμοποιεί βήμα προς βήμα τις τουρκικές διεκδικήσεις, δικαιώνει την τουρκική επιθετικότητα και δίνει στην Τουρκία τη δυνατότητα να κατοχυρώνει κάθε φορά «νίκες» προκειμένου να προετοιμάσει το επόμενο βήμα της.
Την ίδια στιγμή η Ελλάδα όχι μόνο δεν έχει κερδίσει το παραμικρό απ’ αυτή την ενδοτική πολιτική, αλλά σταδιακά αποδυναμώνεται. Χάνει δικαιώματα. Γίνεται ουραγός και οδεύει στο να γίνει και δορυφόρος. Χάνει το δίκιο της διεθνώς. Κινδυνεύει να καταστεί ο περίγελως των Βαλκανίων, αντί του… ηγέτη των Βαλκανίων, όπως μας διαβεβαίωνε ο Σημίτης.
Εκτός αν έχουν να μας πουν ότι έχουμε κερδίσει απ’ αυτή την πολιτική. Αν έχουν κάτι τέτοιο να μας πουν ο Καραμανλής ή ο Παπανδρέου, ας μας το πουν για να το αντιληφθούμε και μεις οι… πτωχοί τω πνεύματι. Αλλιώτικα ας συνέλθουν. Και ας προσχωρήσουν στη μόνη αυτή την ώρα εθνική στρατηγική, της απειλής βέτο αν οι Τούρκοι συνεχίσουν να απειλούν, να αμφισβητούν, να διεκδικούν. Επιτέλους, το θέμα δεν προσφέρεται ούτε για μικροκομματικές κοκορομαχίες ούτε για ασκήσεις ανευθυνότητας και λαϊκισμού. Επιβάλλεται, αντίθετα, η εκπόνηση εθνικής στρατηγικής με συνεννόηση και διάλογο…
Πόσο όμως μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι για κάτι τέτοιο, όταν:
• Στην προχθεσινή προ ημερήσιας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή εμφάνισαν απογοητευτική, θλιβερή εικόνα. Αντί να δείξουν ότι κοιτάζουν προς το μέλλον, έδειξαν παρελθόν. Αντί να δείξουν εικόνα ηγετών που εμπνέουν εμπιστοσύνη, καταναλώθηκαν σε κοκορομαχία για το ποιος… καλύτερα υπηρετεί το Ελσίνκι!
• Με διακομματική συναίνεση (!) μετατέθηκε -στην ουσία απορρίφθηκε- η πρόταση να θεσμοθετηθεί ενός λεπτού σιγή στη μνήμη της γενοκτονίας των αδελφών μας Ποντίων, που τιμάται κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου. Και εδώ δηλαδή επελέγη η πολιτική του κατευνασμού. Γιατί δηλαδή, τι θα γίνονταν αν η ελληνική Βουλή ψήφιζε την πρόταση ενώ είχε προηγηθεί το τραγικό συμβάν στην Κάρπαθο; Θα… θύμωνε η Τουρκία; Απίστευτα πράγματα!
Και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ πληθαίνει ο κατάλογος των νεκρών πιλότων μας, θυμάτων ενός ακήρυχτου πολέμου. Ο ήρωας Κ. Ηλιάκης είναι ο τελευταίος σε αυτό τον ηρωικό, μα και τραγικό κατάλογο. Θύμα μιας πολεμικής στην ουσία και κατασκοπευτικής ενέργειας της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδας. Και η πολιτική ηγεσία… άδει!
Για να μη μιλήσουμε για το μνημείο λαϊκισμού και ανέξοδης δημαγωγίας, την πρόταση του Γιώργου να… υιοθετήσει η Βουλή τα παιδιά του ήρωα νεκρού πιλότου, την οποία έσπευσε ασμένως να κάνει δεκτή ο Καραμανλής!
Εθνική πολιτική, κύριοι, απαιτείται, όχι ελεημοσύνη.
Πρέπει επιτέλους να σταματήσει αυτό το «μία σου και μία μου» μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, χτες ήταν το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση και «πέτυχε» τα Ύμια, τη Μαδρίτη, το Ελσίνκι. Και δεχόταν τα πυρά της Ν.Δ. Και σήμερα που είναι κυβέρνηση η Ν.Δ. «πετυχαίνει» να χάνει σε ουσία και εντυπώσεις σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο και δέχεται τα πυρά του ΠΑΣΟΚ, που λησμόνησε τι έκανε ως κυβέρνηση. Και τούμπαλιν…
Προβληματίζεται ο Καραμανλής…
Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του «Π», μετά και το τελευταίο τραγικό επεισόδιο ο Κώστας Καραμανλής προβληματίζεται έντονα για να καταλήξει σε δύο επιλογές:
• Πρώτον, ότι για το Αιγαίο «η καλύτερη λύση είναι η μη λύση». Και αυτό επειδή αντιλαμβάνεται ότι τυχόν προσφυγή στη Χάγη για «διαφορές» στον βαθμό που εμείς δεν αναγνωρίζουμε καμιά άλλη διαφορά πέραν της οροθέτησης της υφαλοκρηπίδας με βάση το Διεθνές Δίκαιο, στην ουσία νομιμοποιεί τις τουρκικές διεκδικήσεις. Αλλά τότε γιατί στη συζήτηση στη Βουλή την Παρασκευή απαντώντας στον «αρχιτέκτονα» του Ελσίνκι, τον Γιώργο Παπανδρέου, έκανε λόγο για… συνέχιση του Ελσίνκι;
• Δεύτερον, προσανατολίζεται στην αλλαγή της ελληνικής πολιτικής σε ό,τι αφορά την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, στην κατεύθυνση της άμεσης εξάρτησης της ελληνικής στάσης απ’ τη στάση της Τουρκίας έναντι της χώρας μας. Και αυτή είναι μια σωστή επιλογή, εφόσον τελικά υιοθετηθεί. Και επισημαίνουμε το «εφόσον» τελικά υιοθετηθεί, επειδή γνωρίζουμε πως η Ντ. Μπακογιάννη δεν συμφωνεί με αυτή την αλλαγή στην εξωτερική μας πολιτική…