tabula rasa
Μπορεί ο Γιώργος να βάλει τον Βενιζέλο να κάνει μπάντζι τζάμπινγκ από τον Λευκό Πύργο;
Η δημόσια και παρασκηνιακή σύγκρουση και το «μήνυμα» του Παύλου Γερουλάνου…
Το ερώτημα θα ήταν, απλώς, ρητορικό, εάν δεν παρέβαιναν κάποια στελέχη του περιβάλλοντος του Γιώργου Παπανδρέου για να δώσουν σασπένς στην υπόθεση. Μπορεί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να διαγράψει τον Βαγγέλη Βενιζέλο; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι. Το 2006 δεν είναι 1998, όταν ο Κώστας Καραμανλής, νέος αρχηγός τότε, διέγραφε πρωτοκλασάτα στελέχη της ΝΔ, με πρώτο και καλύτερο τον Γιώργο Σουφλιά, τον αντίπαλό του στο προηγηθέν συνέδριο για την εκλογή ηγεσίας. Ούτε ο Γιώργος, φυσικά, μπορεί, αίφνης να μεταμορφωθεί από οπαδό της συμμετοχικής δημοκρατίας σε Μακιαβέλι. Τώρα, βέβαια, πώς η συμμετοχική δημοκρατία κατέληξε… συμμετοχική διαφωνία αυτό είναι άλλο ζήτημα.
Η αλήθεια είναι πως ο Βενιζέλος παίζει με τη φωτιά. Ή ακριβέστερα παίζει με τις λέξεις. Όχι τις «Δύο Λέξεις- Αριστερά Δεξιά», όπως επιγράφεται το βιβλίο του που παρουσίασε την περασμένη Τρίτη, αλλά αυτή την υποδόρια διατύπωση υπαινιγμών και κριτικής που κρύβεται πίσω από την ετυμολογική ακρίβεια που επιλέγει κάθε φορά ο πληθωρικός πολιτικός.
Το πρώτο ζήτημα είναι τι επιδιώκει ο Βενιζέλος. Και το δεύτερο, τι επιδιώκει ο Γιώργος από τον Βενιζέλο;
Για το δεύτερο η απάντηση είναι λίγο θολή. Ο Παπανδρέου επιθυμεί έναν Βενιζέλο αντιπολιτευτικά ενεργό αλλά εσωκομματικά περιθωριοποιημένο. Η αντίφαση είναι προφανής. Είναι προτιμότερο να ζητήσει από τον πρώην υπουργό να κάνει μπάντζι τζάμπινγκ από τον Λευκό Πύργο στη Θεσσαλονίκη, παρά να τον ευνουχίσει πολιτικά. Γιατί ο Βενιζέλος -όπως γνωρίζουν όσοι τον έχουν συναναστραφεί έστω για πέντε λεπτά- ζει και αναπνέει με την έκπληξη που δημιουργεί, με την προβολή (ενίοτε και σε αλαζονικό επίπεδο) των πολυσχιδών θέσεων και απόψεών του.
Στο πρώτο ζήτημα, η απάντηση είναι ευκολότερη. Ο χειμαρρώδης Ευάγγελος θεωρεί πως το σύμπαν έχει συνωμοτήσει υπέρ του και πως κάποια στιγμή πρέπει να γίνει πρωθυπουργός. Pourquoi pas, θα μου πείτε. Μήπως είχε υπογράψει συμβόλαιο με τον Θεό ο Σημίτης να γίνει πρωθυπουργός; Ή μήπως ο Γιώργος, εάν δεν ονομαζόταν Παπανδρέου, θα είχε ελπίδες να κυβερνήσει κάτι περισσότερο από κάποια εκ των ΜΗΚΥΟ περί ελληνοτουρκικής φιλίας; Από κει ξεκινάει το προσωπικό δράμα του Βαγγέλη.
Το ερώτημα είναι εάν οι δύο άνδρες βαίνουν προς σύγκρουση.
Ο Γιώργος δεν εμφανίστηκε στην παρουσίαση του βιβλίου του Βενιζέλου, ενώ προλόγισε το βιβλίο της Άννας Διαμαντοπούλου που παρουσιάστηκε την περασμένη Τετάρτη.
Πώς θα μπορούσε άλλωστε να πάει ο Παπανδρέου στην παρουσίαση του βιβλίου του Βαγγέλη, όταν δύο ημέρες νωρίτερα έβαζε τον Παύλο Γερουλάνο να στείλει μήνυμα μέσω του «Ελεύθερου Τύπου» ότι αν τον πολυζορίσει θα τον διαγράψει;
(Ανοίγω παρένθεση: ο Γερουλάνος μίλησε με δυο τρεις δημοσιογράφους στη Λαμία, το περασμένο Σαββατοκύριακο, και τους είπε τα ίδια πράγματα. Όταν του τηλεφώνησαν από τον «Ελεύθερο Τύπο», την Κυριακή, και του είπαν ότι σκόπευαν να το κάνουν πρώτο θέμα, όχι μόνο δεν αντέδρασε αλλά συγκατένευσε).
Ο Βενιζέλος μπορεί να αρέσκεται να παίζει με τα νεύρα του Γιώργου και να καταθέτει τη δική του πλατφόρμα, παρασύροντας συχνά ολόκληρο το ΠΑΣΟΚ στις θέσεις του, γνωρίζει όμως πως ο Γιώργος μπορεί να κάνει το απονενοημένο διάβημα. Γι΄ αυτό και, όπως μαθαίνω, σκοπεύει να μπει σε περίοδο πολιτικής αγρανάπαυσης με σκοπό να αποδείξει πόσο υποβαθμισμένη είναι η αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ, αν λείπει αυτός από το γήπεδο.
Γύρω από τον Βαγγέλη, άλλωστε, συσπειρώνονται σαν μυρμήγκια όλοι οι δυσαρεστημένοι με τον Γιώργο, οι πρώην εκσυγχρονιστές του Σημίτη και πολλοί ακόμα. Η επόμενη σύγκρουση των δύο θα είναι μετά τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, ιδιαίτερα εάν τα αποτελέσματα δεν είναι όσο ευνοϊκά προσδοκά το ΠΑΣΟΚ…